-
1 φυσητών
-
2 φυσητῶν
-
3 βύκτης
Grammatical information: m. adj. (subst. m.)Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations]Etymology: If = πνεόντων, φυσητῶν, i.e. `blowing', compared with βεβυκῶσθαι πεπρῆσθαι \< παρὰ\> Θετταλοῖς H. (Hoffmann Dial. 2, 224, Bechtel Dial. 1, 204) and further to βυνέω (s. v.). Acc. to Fraenkel Nom. ag. 1, 19 A. 1 to βύζω, βύξαι `hoot (like an owl' (s. βύᾱς). - See k-enlargements of bū- and bu- in Pok.97f. and 100f.Page in Frisk: 1,276Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βύκτης
См. также в других словарях:
φυσητῶν — φυσητής blower masc gen pl φυσητός blown fem gen pl φυσητός blown masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
