-
1 φθινω
(ῐ и ῑ)1) кончаться, миновать, проходить(μηνῶν φθινόντων Hom.)
τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ΄ ἱσταμένοιο Hom. — когда этот месяц кончится, а другой начнется;φθίνουσιν νύκτες τε καὴ ἤματα δακρυχεούσῃ Hom. — ночи и дни проходят у нее в слезах;πρὸ τοῦ μηνὸς τετράδι φθίνοντος Thuc. — за четыре дня до окончания месяца2) исчезать, заходить(ἀστέρες, ὅταν φθίνωσιν Aesch.)
3) гибнуть, умирать(νόσῳ Eur.; φθίνει μὲν ἰσχὺς γῆς, φθίνει δὲ σώματος Soph.)
τὸ μὲν αὐξάνεσθαι, τὸ δὲ φ. Plat. — рост и убыль;φθίνοντα μαντεύμαντα Soph. — прерывающиеся, т.е. неблагоприятные знамения - см. тж. φθίω -
2 φθίνω
φθίνω 1. неперех. гибнуть, исчезать; 2. перех. губить, уничтожать -
3 φθίνω
-
4 φθίνω
[фтино] р. чахнуть, ослабевать, увядать,Λεξικό Ελληνικά-ρωσική νέα (Греческо-русский новый словарь) > φθίνω
-
5 φθίνω
[фтино] ρ чахнуть, ослабевать, увядать. -
6 αποφθινω
(эп. ῑ, атт. ῐ)1) уничтожать, губить(τινά Hes., Soph.)
2) pass. гибнуть, погибать Hom., Pind.ἀποφθίμενος Hom. — убитый, мертвый
3) погибать(ἀποφθίνει τὸ τάρβος Aesch., τὰ χρηστά Soph.)
4) утрачивать, терятьἀποφθίσαι βίον πρός τινος Aesch. — пасть от чьей-л. руки
-
7 εκφθινω
губить, уничтожать, только pass. погибать, пропадать(ἐξέφθινται νᾶες Aesch.)
ἐξέφθιτο ἤϊα πάντα Hom. — все запасы были съедены -
8 καταφθινω
(νόσῳ Soph.; γήρᾳ Eur.)
τοῦ σώματος καταφθίνοντος Her. — с уничтожением тела -
9 συμφθινω
(τινί Arst.)
-
10 φθινας
-
11 φθινασμα
-
12 φθινυλλα
-
13 φθιω
(ῑ; fut. φθίσω с ῑ и ῐ, aor. 1 ἔφθισα с ῑ и ῐ - эп. φθῖσα, aor. 2 ἔφθιον, pf. ἔφθῐκα; pass.: aor. ἐφθίθην - эп. 3 л. pl. ἔφθιθεν, pf. ἔφθῐμαι, ppf. ἐφθίμην)1) тж. med. кончаться, проходитьπρίν κεν καὴ νὺξ φθῖτο Hom. — ночь кончится раньше (чем успею всех перечислить);
ἥ νῦν φθιμένη νύξ Soph. — только что минувшая ночь2) преимущ. med.-pass. погибать, умирать(δόλῳ, ὑπὸ νούσῳ Hom.; νόσοις Soph.)
πρός τινος φθίσθαι Eur. — погибнуть от чьей-л. руки;οἱ φθίμενοι Hom., Trag., Xen. — погибшие, убитые, мертвецы3) губить, уничтожать(τινά Hom., Aesch., Soph.). - см. тж. φθίνω
См. также в других словарях:
φθίνω — βλ. πίν. 172 (μόνο στον ενεστ. και παρατατ.) Σημειώσεις: φθίνω : απαντάται και η λόγια μτχ. ενεστώτα ως επίθετο, κυρίως στο θηλυκό (φθίνουσα → που παρουσιάζει συνεχή μείωση) … Τα ρήματα της νέας ελληνικής
φθίνω — ΝΜΑ, και φθίω και κρητ. τ. τ. ψίνω Α 1. τείνω προς το τέλος, ελαττώνομαι συνεχώς, εκλείπω σταδιακά (α. «φθίνουσα πορεία» β. «φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα», Ομ. Οδ.) 2. διέρχομαι το στάδιο τής παρακμής, παρακμάζω (α. «από τον 2ο μ.Χ. αιώνα η… … Dictionary of Greek
φθινώ — άω ή έω, ΜΑ φθίνω. [ΕΤΥΜΟΛ. Η ύπαρξη τού τ. δεν θεωρείται πιθανή, βλ. λ. φθίνω] … Dictionary of Greek
φθίνω — 1. κλείνω προς το τέλος, βαδίζω προς τη λήξη μου, ελαττώνομαι συνέχεια, τελειώνω, λιγοστεύω. 2. μτφ., μαραίνομαι, πέφτω σε μαρασμό, μαραζιάζω, αργοσβήνω, λιώνω: Η υγεία του φθίνει … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
φθινῶ — φθινάω pres imperat mp 2nd sg φθινάω pres subj act 1st sg (attic epic ionic) φθινάω pres ind act 1st sg (attic epic ionic) φθινάω pres subj act 1st sg (attic epic doric ionic) φθινάω pres ind act 1st sg (attic epic doric ionic) φθινάω imperf ind… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθίνω — φθί̱νω , φθίω ks̥i pres subj act 1st sg φθί̱νω , φθίω ks̥i pres ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθισήνωρ — ορος, ὁ, Α (ποιητ. τ.) 1. αυτός που αφανίζει, που φονεύει τους άνδρες 2. καταστρεπτικός, ολέθριος. [ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος* < φθίνω + ήνωρ (< ἀνήρ), πρβλ. δεισ ήνωρ, λυσ ήνωρ. Ο τ. αντί τού αναμενόμενου *φθεισ ήνωρ,… … Dictionary of Greek
φθισίκηρος — ον, Α (ποιητ. τ.) (ως προσωνυμία τής Σελήνης) αυτός που φθείρει την καρδιά. [ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος* < φθίνω + κηρος (< κῆρ «καρδιά»), πρβλ. ἐπί κηρος. Ο τ. αντί τού αναμενόμενου *φθεισί κηρος, σχηματισμένου από την απαθή… … Dictionary of Greek
φθισίμβροτος — και φθισίβροτος, ον, Α (επικ. τ.) αυτός που εξολοθρεύει τους βροτούς, τους ανθρώπους. [ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος* < φθίνω + (μ)βροτος (< βροτός* «θνητός»). Ο τ. αντί τού αναμενόμενου *φθεισί μβροτος, σχηματισμένου από την απαθή… … Dictionary of Greek
φθισίφρων — ονος, ὁ, ἡ, Α αυτός που φθείρει τον νου, που καταστρέφει τη σκέψη. [ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος* (< φθίνω + φρων [< φρήν, φρενός]), πρβλ. κλεψί φρων. Ο τ. αντί τού αναμενόμενου *φθει σίφρων, σχηματισμένου από την απαθή βαθμίδα τού… … Dictionary of Greek
Φθία — Αρχαία πόλη των Μυρμηδόνων, πατρίδα του Αχιλλέα. Η ακριβής θέση της συμπίπτει με εκείνη των σημερινών Φαρσάλων. Στη Φ. λατρευόταν η Θέτιδα και ο παιδαγωγός του Αχιλλέα Χείρων. * * * η, ΝΑ, και ιων. και επικ. τ. Φθίη Α (στην περιοχή τής Θεσσαλίας) … Dictionary of Greek