-
1 φαλ-ακρός
φαλ-ακρός, ά, όν (vgl. φάλος, oben auf dem Kopfe hell, Andere erkennen keine Zusammensetzung an, s. aber φαλακρότης), – 1) kahlköpfig, glatzköpfig; Ar. Nubb. 532 Pax 751; Her. 3, 12 u. sonst, wie Plat. Rep. VI, 495 e u. A. – 2) übh. kahl, glatt, blank, Sp. – Bei Luc. Lex. 15 sind τὰ φάλακρα (so accent.?) kahle Felsgipfel. – 3) ὁ φαλακρός hieß ein dem Eukleides zugeschriebener, näher nicht bezeichneter Trugschluß, D. L. 2, 108.
-
2 ὀπισθο-φάλ-ακρος
ὀπισθο-φάλ-ακρος, am Hinterkopfe kahl, Tzetz.
-
3 ἀνα-φάλ-ακρος
ἀνα-φάλ-ακρος, mit kahler Platte, Procl.
-
4 φαλακρός
φαλ-ακρός, ά, όν (vgl. φάλος, oben auf dem Kopfe hell), (1) kahlköpfig, glatzköpfig; (2) übh. kahl, glatt, blank; τὰ φάλακρα, kahle Felsgipfel; (3) ὁ φαλακρός hieß ein dem Eukleides zugeschriebener, näher nicht bezeichneter Trugschluß -
5 ἀναφάλακρος
ἀνα-φάλ-ακρος u. ἀνα-φαλαντίας, mit kahler Platte, mit kahlem Vorderkopfe -
6 ἀναφαλαντίας
ἀνα-φάλ-ακρος u. ἀνα-φαλαντίας, mit kahler Platte, mit kahlem Vorderkopfe -
7 ὀπισθοφάλακρος
См. также в других словарях:
φαλός — ή, όν, Α 1. αυτός που λάμπει, ο λευκός 2. (κατά τον Ησύχ.) «τραυλός, κωφός, μωρός» 3. το αρσ. ως ουσ. ὁ φαλός α) (κατά τον Απολλ. Σοφ.) «τὸ λάμπρυσμα τῆς περικεφαλαίας» β) (κατά το Μέγα Ετυμολογικόν) «φαλὸς ὁ λόφος τῆς περικεφαλαίας καὶ τρυφαλεία … Dictionary of Greek