-
1 ἐπώνυμος
A given as a significant name,τῷ δ' Ὀδυσεὺς ὄνομ' ἔστω ἐπώνυμον Od.19.409
(cf. ὀδυσσάμενος τόδ' ἱκάνω ib. 407);Ἀλκυόνην καλέεσκον ἐπώνυμον, οὕνεκ'.. Il.9.562
, cf. h.Ap. 373;Κύκλωπες δ' ὄνομ' ἦσαν ἐπώνυμοι, οὕνεκα.. Hes.Th. 144
; τῷ μὲν ἐπώνυμον ἦεν [Χρυσάωρ], ὅτ'.. ib. 282 ; when the reason is omitted, the name is itself significant, Ἀρήτη δ' ὄνομ' ἐστὶν ἐπώνυμον ('the Desired') Od.7.54 ; κάρτα δ' ὢν ἐ., πομπαῖος ἴσθι, of Hermes, A.Eu. 90 ; Ζεὺς ἀλεξητήριος ἐ. γένοιτο may he become a defender according to his name, Id.Th.9, cf. 405 ; ἐπωνύμῳ δὲ κάρτα Πολυνείκει λέγω ib. 658 ; ὦ Πολύνεικες ἔφυς ἄρ' ἐ. rightly wert thou named.., E.Ph. 1494 (anap.).2 surnamed,Αθηναίῃ ἐ. Κραθίῃ Hdt.5.45
; πολλῶν ὀνομάτων ἐ., of Aphrodite, S.Fr.941.2 ; τόδ' ἐπώνυμον this is her proper name (sc. Αἴγλα), Isyll.47.3 freq. c. gen., named after a person or thing,ἐμοῦ δ'.. ἐπώνυμον γένος Πελασγῶν A.Supp. 252
, cf. Pr. 850, S.OC65 ; ἐ. ὄρνιχος called after it, Pi.I.6(5).53, cf. Hdt. 7.11, S.Fr. 323, Euph.34.3 ;τῇ Ἀρτέμιδι, ἧς ἐστιν ἐ. ἡ φρατρία Rev.Épigr.1.239
(Naples, ii A.D.);ἔνθεν ἔστ' ἐ. A.Eu. 689
;ἐ. δεῖπνα Θυέστου E.Or. 1008
(anap.);πόλεις ἐ. βασιλέων Plu.Comp.Thes.Rom.4
;ἐ. τοῦ θανάτου τινὸς γενέσθαι Id.Flam.21
;ἐ. ἐπί τινος Hdt.4.184
;ἔκ τινος D.P.779
;ἀπό τινος Scymn.547
: c. dat.,Ὀδυσσεύς εἰμ' ἐ. κακοῖς S.Fr. 965
(s.v.l.);πόλιν ποιεῖν ἐ. τινι Pl.Lg. 969a
;φυλὴν ἐ. ἐποίησαν Ἀττάλῳ Plb.16.25.9
;ἐ. ἑαυτῷ D.H.1.9
; χῶραι ἐ. local names of places, Plb.5.21.7 ; = Lat. cognomen, D.H.5.25 codd.; τῆς πράξεως ἐ., of Mummius, i.e. Achaëcus, Plu.Mar.I ; title, D.C.72.22. Adv. - μως by being named after,ἔκ τινος Ath.3.121a
;ἐ. τῇ γεννώσῃ χώρᾳ Dsc.3.23
.II [voice] Act., giving one's name to a thing or person, αὐτό μοι σύ, παῖ, λαβὼν ἐ. (sc. τὸ σάκος) which gives thee thy name (of Eurysaces), S.Aj. 574 ;τοῦ ἐ. τῆς πόλεως Διονύσου SIG762.13
(Dionysopolis, i B.C.).2 at Athens, οἱ ἐ. (sc. ἥρωες ) the heroes who gave their names to the Attic φυλαί, Decr. ap. And.1.83, Isoc.18.61, D.21.103, etc.b ἄρχων ἐ. the first Archon, who gave his name to the current year, IG3.81, al., Poll.8.89 ; also of the Spartan Ephors, Paus.3.11.2 ; of the Roman consules ordinarii, IG14.1389i34, Hdn.1.16.3 ;οἱ τὰ ἐ. ἄρξαντες App.Syr.51
;ἄρξαντα τὴν ἐ. ἀρχήν SIG872.6
(Eleusis, ii A.D.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπώνυμος
-
2 ὀδύσσομαι
ὀδύσσομαι or *[full] ὀδυίομαι, [dialect] Ep. Verb, only used in [tense] aor. 1 [voice] Med. ὀδύσασθαι ([tense] aor. [voice] Pass.Aὀδυσθῆναι Hsch.
), and once in [tense] pf. [voice] Pass. ὀδώδυσται, Od.5.423 :—to be wroth against, hate, c. dat. pers.,τῷ μὲν ἔπειτ' ὀδύσαντο θεοί Il.6.138
; esp. as the mythic origin of the name Ὀδυσσεύς, as hated by gods and men, τί νύ οἱ τόσον ὠδύσαο, Ζεῦ; Od.1.62 ; τίπτε τοι ὧδε Ποσειδάων.. ὠδύσατ' ἐκπάγλως ; 5.340 ;πολλοῖσιν γὰρ ἔγωγε ὀδυσσάμενος.. ἱκάνω.. · τῷ δ' Ὀδυσεὺς ὄνομ' ἔστω ἐπώνυμον 19.407
-9, cf. S.Fr. 965 ; alsoΒριάρεῳ.. πατὴρ ὠδύσσατο θυμῷ Hes.Th. 617
: abs.,ὀδυσσαμένοιο τεοῖο Il.8.37
: later, c. acc.,ὠδύσατο Ζῆνα Hom. Epigr.6.8
; τί.. ἐμὴν ὠδύσσαο νηδύν ; AP9.117.—[dialect] Ep. Verb, borrowed once by Sophocles in reference to Odysseus.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀδύσσομαι
-
3 ἐπ-ώνυμος
ἐπ-ώνυμος, 1) seinen Namen woher habend, wonach benannt, ὄνομα ἐπώνυμον, gew. ein Name, den die Eltern bei einer besonderen Veranlassung mit besonderer Bedeutung dem Kinde beilegen, ein bedeutungsvoller Name, vgl. Od. 19, 406 πολλοῖσιν ὀδυσσάμενος τόδ' ἱκάνω –. τῷ δ' Ὀδυσεὺς ὄνομ' ἔστω ἐπ.; Il. 9, 562 Od. 7, 54; Πύϑιον καλέουσιν ἐπώνυμον οὕνεκα κεῖϑι αὐτοῦ πῠσε πέλωρ μένος ὀξέος ἠελίοιο H. h. Apoll. 373; Hes. Th. 144. 282; ὦ Πολύνεικες, ἔφυς ἄρ' ἐπώνυμος, du warst also mit Recht so benannt, Eur. Phoen. 1495; Βόσπορος ἐπώνυμος κεκλήσεται, er wird nach dir Bosp. genannt werden, Aesch. Prom. 733; τινός, wonach benannt, ὄρνιχος Pind. I. 5, 51; ἐμοῦ δ' ἄνακτος εὐλόγως ἐπώνυμον γένος Πελασγῶν Aesch. Suppl. 252; Prom. 847; Soph. O. R. 210; Eur. Ion 1594; in Prosa, ἐπώνυμοι τοῦ καταστρεψαμένου καλέονται Her. 7, 11; Plat. Lgg. VIII, 828 c u. Folgde; τὸ καλὸν πᾶν ἐπώνυμόν ἐστι τοῦ κόσμου Arist. de mund. 6; ἐπὶ τούτου τοῦ οὔρεος οἱ ἄνϑρωποι ἐπώνυμοι ἐγένοντο Her. 4, 184; Luc. Navig. 38; ἀπό τινος, D. Hal. 1, 71. – Sp. auch c. dat., D. Sic. 5, 4; D. Hal. 1, 9 u. A. – 21 seinen Namen einem Andern gebend; bes. in Athen die Heroen, nach denen die zehn von Klisthenes eingerichteten Phylen benannt sind, οἱ τῆς πόλεως ἐπώνυμοι Dem. 24, 8; πρόσϑεν τῶν ἐπωνύμων ἐκϑεῖναι νόμον ib. 18, Lept. 94, denn auf dem Platze der Versammlungen der Fünfhundert standen die Bilder dieser Heroen. – Später heißt der erste Archon, nach dem das Jahr benannt wird, ἐπώνυμος, wie in Rom die Konsuln ἀρχαὶ ἐπ., Hdn. 1, 16, 17. – In Sparta ἔφορος ἐπώνυμος, Paus. 3, 11, 2.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
