-
1 τονάριον
τονάριον, τό, die Stimmpfeife, mit der man dem Sänger, Redner den Ton zum Singen, Reden angab, φωνασκικὸν ὄργανον, ᾧ τοὺς φϑόγγους ἀναβιβάζουσιν, Plut. Tib. Graech. 2; vgl. Quinct. inst. rhet. 1, 10, 20.
-
2 τονάριον
τονάριον, τό, die Stimmpfeife, mit der man dem Sänger, Redner den Ton zum Singen, Reden angab
См. также в других словарях:
SYNTONA — apud Quintilian. l. 9. c. 4. In universum autem si sit necesse, duram potius atque asperam compositionem malim esse quottidie magis lascivimus syntonorum modis saltitantes: sunt scamella seu scabella Symphoniacorum, quod sine ulla toni variatione … Hofmann J. Lexicon universale
TONARION — Grece τονάριον, fistulae genus, quô vocis modos regebant ac temperabant Musici. Quintilian. l. 1. c. 17. Ut und inter im contenti simus, exemplô C. Gracchi cui contionanti post eum consistens, Musicus, fistulâ, quam tonarion dicunt, modos, quibus … Hofmann J. Lexicon universale
τονάριο — το / τονάριον, ΝΜΑ το διαπασών νεοελλ. μσν. κατηγορία μεσαιωνικών λειτουργικών βιβλίων τής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις δεν είναι αυτοτελή αλλά περιέχονται σε άλλα γενικότερα εκκλησιαστικά βιβλία. [ΕΤΥΜΟΛ. <… … Dictionary of Greek
