τμη-τός

См. также в других словарях:

• τέμνω — (I) ΝΜΑ, και τέμω και επικ. και ιων. και δωρ. τ. τάμνω Α 1. κόβω, σχίζω, τεμαχίζω (α. «τέμνοντα όργανα» β. «τοιοῡτον τμήμα τέμνεται τὸ τεμνόμενον, οἷον τὸ τέμνον τέμνει;», Πλάτ.) 2. (για ποταμό ή οροσειρά) διαιρώ, χωρίζω (α. «η οροσειρά τέμνει… …   Dictionary of Greek

• ημίτμητος — η, ο (Α ἡμίτμητος, ον) αυτός που έχει κοπεί στα δύο, ο διχοτομημένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ημι * + τμη τος (< τέμνω, πρβλ. παθ. αόρ. ε τμή θην), πρβλ. ά τμη τος, δορί τμητος] …   Dictionary of Greek

• φλεβοτμής — ῆτος, ὁ, ἡ, Α αυτός που έχει τετμημένη φλέβα. [ΕΤΥΜΟΛ. < φλέψ, φλεβός + τμής (< θ. τμη τού ρ. τέμνω*, πρβλ. τμη τός), πρβλ. ἡμι τμής, ἰθυ τμής] …   Dictionary of Greek

• τμητός — ή, ό / τμητός, ή, όν, ΝΑ 1. κομμένος 2. αυτός που μπορεί να τμηθεί, να κοπεί ή να σχιστεί αρχ. χωρισμένος σε μερίδια, σε τεμάχια. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τμη τού τέμνω* (βλ. λ. τμή γω) + κατάλ. τός*] …   Dictionary of Greek