-
1 τέκ'
τέκε, τίκτωbring into the world: aor imperat act 2nd sgτέκε, τίκτωbring into the world: aor ind act 3rd sg (homeric ionic) -
2 τεκ ιονία
-
3 τίκυω
(τεκ) рождаю -
4 τίκτω
τίκτω (impf. τίκτ（ε), (ἔ） τικτε（ν): aor. ἔτεκον, τέκες, τέκ（ε), (ἔ） τεκε（ν); τέκοι; τεκοῖς（α); τεκεῖν, τεκέμεν: med. fut. pro act., τέξει, -εται: aor. τέκετο; τέκωνται.)a act., of mother, give birth to ( παρθένος）· ἔτεκε λαγέτας υἱούς (Boehmer: ἃ τέκε codd.) O. 1.89 ( Πιτάναν）· ἃ λέγεται Εὐάδναν τεκέμεν O. 6.30
ἃ δὲ τίκτε θεόφρονα κοῦρον O. 6.41
παῖδα, τὸν Εὐάδνα τέκοι O. 6.49
Μετώπα, πλάξιππον ἃ Θήβαν ἔτικτεν O. 6.85
τέκεν γόνον ὑπερφίαλον μόνα P. 2.42
παῖς, ὅνπερ μόνον ἀθανάτα τίκτεν Θέτις P. 3.101
“υἱὸς, τόν ποτ' Εὐρώπα τίκτε” P. 4.46ὅν ποτε Κρέοισ' ἔτικτεν P. 9.16
“ τόθι παῖδα τέξεται” P. 9.59τέκε οἱ καὶ Ζηνὶ μιγεῖσα δαίφρων ἐν μόναις ὠδῖσιν Ἀλκμήνα διδύμων κρατησίμαχον σθένος υἱῶν P. 9.84
ὃν Ψαμάθεια τίκτ' ἐπὶ ῥηγμῖνι πόντου N. 5.13
τὸν ἀδείμαντον Ἀλκμήνα τέκεν παῖδα I. 1.12
τοὺς Μεγάρα τέκε οἱ Κρεοντὶς υἱούς (Morel.: οἱ τέκε codd.) I. 4.64δῖον ἔνθα τέκες Αἰακὸν I. 8.21
πεπρωμένον ἦν φέρτερον πατέρος ἄνακτα γόνον τεκεῖν ποντίαν θεόν I. 8.33
ἁ δὲ τὰς χρυσάμπυκας ἀγλαοκάρπους τίκτεν ἀλαθέας ὥρας fr. 30. 6. ἔνθα τεκοῖσ' εὐδαίμον ἐπόψατο γένναν fr. 33d. 10. “ἔδοξ[ε γὰρ] τεκεῖν πυρφόρον ἐρι[ (sc. Ἑκάβα: cf. Apollod., 3. 148, ἔδοξεν Ἑκάβη καθ' ὕπνους δαλὸν τεκεῖν διάπυρον, τοῦτον δὲ πᾶσαν ἐπινέμεσθαι τὴν πόλιν καὶ καίειν) Πα. 8A. 20.Τήνερον ἔτεκ[ε ]κόρα μιγεῖσ' ὠκεανοῦ Pae. 9.42
υἱὸν ἔτι τέξ[ε]ι Pae. 10.21
καὶ τέκ εὔδοξο[ν Δ. 2. 30.b of father, begetῬόδῳ ποτὲ μιχθεὶς τέκεν ἑπτὰ παῖδας O. 7.71
παῖδας ὧν εἷς μὲν Κάμιρον πρεσβύτατόν τε Ἰάλυσον ἔτεκεν Λίνδον τ O. 7.74
“ τίς νιν ἀνθρώπων τέκεν;” P. 9.33 and so med., of unnatural birth, ὃς καὶ τυπεὶς ἁγνῷ πελέκει τέκετο ξανθὰν Ἀθάναν fr. 34.c act. & med., met., produceαὐδάσομαι ἐνόρκιον λόγον τεκεῖν μή τιν' πόλιν ἄνδρα μᾶλλον εὐεργέταν O. 2.93
“γένος, οἵ κεν τέκωνται φῶτα” P. 4.52 νεόπολίς εἰμι· ματρὸς δὲ ματέρ' ἐμᾶς ἔτεκον ἔμπαν πολεμίῳ πυρὶ πλαγεῖσαν (alia alii coni., velut ἔπιδον G-H: sed haec ad Teum potius quam ad Athenas spectare vidit S. Radt: “sie hätten... das zerstörte Teos wieder neu gegründet”) Pae. 2.29 -
5 τέκνον
τέκνον, ου, τό (τίκτω ‘engender, bear’; Hom.+ ‘child’)① an offspring of human parents, childⓐ without ref. to sex Mt 10:21a (on the complete dissolution of family ties s. Lucian, Cal. 1; GrBar 4:17; ApcEsdr 3:14 p. 27, 23 Tdf.; Just., A I, 27, 3f; Orig., C. Cels. 6, 43, 25 [Job’s children]); Mk 13:12a; Lk 1:7; Ac 7:5; Rv 12:4. Pl. Mt 7:11; 10:21b; 18:25; 19:29; 22:24 (=σπέρμα, cp. Dt 25:5f, but σπ. and τ. are contrasted Ro 9:7); Mk 13:12b; Lk 1:17; 14:26; 1 Cor 7:14 (on the baptism of children s. HWood, EncRelEth II 392ff; JLeipoldt, D. urchr. Taufe 1928, 73–78; AOepke, LIhmels Festschr. 1928, 84–100, ZNW 29, 1930, 81–111 [against him HWindisch, ZNW 28, 1929, 118–42]; JJeremias, Hat d. Urkirche d. Kindertaufe geübt? ’38; 2d ed. ’49; Die Kindert. in d. ersten 4 Jhdtn. ’58; revisited D. Anfänge d. Kindert. ’62; s. also ZNW 40, ’42, 243–45. KAl-and, D. Saülingst. im NT u. in d. alten Kirche ’62, 2d ed. ’63; Die Stellung d. Kinder in d. frühe christl. Gemeinden, und ihre Taufe ’67. KBarth, Z. kirchl. Lehre v. d. Taufe2 ’43; D. Taufe als Begründung d. christlichen Lebens in Kirchliche Dogmatik IV, 4, ’67; for discussion of Barth’s views, s. EJüngel, K. Barths Lehre v. d. Taufe ’68; KViering (ed.), Zu K. Barth’s Lehre v. d. Taufe ’71; K. Aland, Taufe u. Kindertaufe ’71; HHubert, D. Streit um d. Kindertaufe, ’72. FFr̓vig, TTK 11, ’40, 124–31; EMolland, NorTT 43, ’42, 1–23; F-JLeenhardt, Le Baptème chrétien ’46; OCullmann, D. Tauflehre d. NT ’48; P-HMenoud, Verbum Caro 2, ’48, 15–26; HSchlier, TLZ 72, ’47, 321–26; GFleming, Baptism in the NT ’49; GBeasley-Murray, Baptism in the New Testament ’62; WKümmel, TRu 18, ’50, 32–47; GDelling, D. Taufe im NT ’63; EDinkler, Die Taufaussagen d. NT ’71 [in: KViering, s. above, 60–153]; JDidier, Le baptême des enfants ’59; HKraft, Texte z. Gesch. d. Taufe bes. d. Kindert. i. d. alten Kirche, Kl. T. no. 174, 2d ed. ’69); 2 Cor 12:14ab (simile); 1 Th 2:7 (simile), 11 (simile); 1 Ti 3:4, 12; 5:4 al. In the table of household duties (s. MDibelius Hdb. exc. after Col 4:1; KWeidinger, Die Haustafeln 1928) Eph 6:1 (τὰ τέκνα voc.), 4; Col 3:20 (τὰ τ. voc.), 21. In the case of φονεῖς τέκνων B 20:2; D 5:2, what follows shows that murders of their own children are meant.—The unborn fetus is also called τέκνον B 19:5; D 2:2 (like παιδίον: Hippocr., π. σαρκ. 6 vol. VIII 592 L. On Jesus’ attitude toward children, cp. JKalogerakos, Aristoteles’ Bild von der Frau: ΠΛΑΤΩΝ 46, ’94, 159–83, esp. p. 174 and notes [cp. Aristot., EN 1161b].).ⓑ The sex of the child can be made clear by the context, son (Herodian 7, 10, 7; PGen 74, 1ff; PAmh 136, 1f; POxy 930, 18; Jos., Ant. 14, 196; Just., D. 56, 5; 134, 4) Mt 21:28a; Phil 2:22 (simile); Rv 12:5; GJs 22;3. The voc. τέκνον as an affectionate address to a son Mt 21:28b; Lk 2:48; 15:31. In a more general sense the pl. is used for② descendants from a common ancestor, descendants, posterity Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς Mt 2:18 (Jer 38:15).—27:25; Ac 2:39; 13:33. A rich man is addressed by his ancestor Abraham as τέκνον Lk 16:25. τὰ τέκνα τῆς σαρκός the physical descendants Ro 9:8a.③ one who is dear to another but without genetic relationship and without distinction in age, childⓐ in the voc. gener. as a form of familiar address my child, my son (Herodian 1, 6, 4; ParJer 5:30; Achilles Tat. 8, 4, 3. Directed to fully grown persons, Vi. Aesopi G 60 P., where a peasant addresses Aesop in this way) Mt 9:2; Mk 2:5.ⓑ of a spiritual child in relation to master, apostle, or teacher (PGM 4, 475.—Eunap. p. 70 the sophist applies this term to his students) 2 Ti 1:2; Phlm 10. τέκνον ἐν κυρίῳ 1 Cor 4:17. τέκ. ἐν πίστει 1 Ti 1:2. τέκ. κατὰ κοινὴν πίστιν Tit 1:4. Pl. 1 Cor 4:14; 2 Cor 6:13; 3J 4. In direct address (voc.): sing. (on dir. address in the sing. cp. Sir 2:1 and oft.; Herm. Wr. 13, 2ab; PGM 13, 226; 233; 742; 755.—S. also Norden, Agn. Th. 290f; Boll 138f): 1 Ti 1:18; 2 Ti 2:1; D 3:1, 3–6; 4:1. Pl.: Mk 10:24; B 15:4.—1 Cl 22:1 understands the τέκνα of Ps 33:12 as a word of Christ to Christians. Cp. B 9:3. The address in Gal 4:19 is intended metaphorically for children for whom Paul is once more undergoing the pains of childbirth.—The adherents of false teachers are also called their τέκνα Rv 2:23.ⓒ of the members of a congregation 2J 1; 4; 13. In Hermas the venerable lady, who embodies the Christian communities, addresses the believers as τέκνα Hv 3, 9, 1. In Gal 4:31 οὐκ ἐσμὲν παιδίσκης τέκνα ἀλλὰ τῆς ἐλευθέρας posts a dramatic image = ‘we belong not to a community dependent on the rules of Sinai, but to one that adheres to the promises made to Abraham’.④ one who has the characteristics of another being, childⓐ of those who exhibit virtues of ancient worthies: children of Abraham Mt 3:9; Lk 3:8; J 8:39; Ro 9:7. True Christian women are children of Sarah 1 Pt 3:6.ⓑ of those who exhibit characteristics of transcendent entities: the believers are (τὰ) τέκνα (τοῦ) θεοῦ (cp. Is 63:8; Wsd 16:21; SibOr 5, 202; Just., D. 123, 9; 124, 1. On the subj. matter s. HHoltzmann, Ntl. Theologie I2 1911, 54; Bousset, Rel.3 377f; ADieterich, Mithrasliturgie 1903, 141ff; Hdb. on J 1:12; WGrundmann, Die Gotteskindschaft in d. Gesch. Jesu u. ihre relgesch. Voraussetzungen ’38; WTwisselmann, D. Gotteskindsch. der Christen nach dem NT ’39; SLegasse, Jésus et L’enfant [synopt.], ’69), in Paul as those adopted by God Ro 8:16f, 21; 9:7, 8b (opp. σπέρμα); Phil 2:15, s. also Eph 5:1; in John as those begotten by God J 1:12; 11:52; 1J 3:1f, 10a; 5:2. Corresp. τὰ τέκνα τοῦ διαβόλου 1J 3:10b (on this subj. s. Hdb. on J 8:44).—Cp. Ac 17:28, where the idea of kinship w. deity is complex because of semantic components not shared by polytheists and those within Israelite tradition.—Cp. 6 below.⑤ inhabitants of a city, children, an Hebraistic expression (Rdm.2 p. 28; Mlt-H. 441; s. Jo 2:23; Zech 9:13; Bar 4:19, 21, 25 al.; 1 Macc 1:38; PsSol 11:2) Mt 23:37; Lk 13:34; 19:44; Gal 4:25.⑥ a class of persons with a specific characteristic, children of. τ. is used w. abstract terms (for this Hebraism s. prec.; ἀνάγκης, ἀγνοίας Just., A I, 61, 10) τέκνα ἀγάπης B 9:7; ἀγ. καὶ εἰρήνης 21:9 (ἀγάπη 1bα). εὐφροσύνης 7:1 (s. εὐφροσύνη). δικαιοσύνης AcPlCor 2:19. κατάρας 2 Pt 2:14 (s. κατάρα). ὀργῆς Eph 2:3; AcPlCor 2:19. ὑπακοῆς 1 Pt 1:14. φωτός Eph 5:8; cp. IPhld 2:1. On the ‘children of wisdom’, i.e. those who attach themselves to her and let themselves be led by her Mt 11:19 v.l.; Lk 7:35 s. δικαιόω 2bα. Cp. 4b above.—Billerbeck I 219f, 371–74; BHHW II 947–49; III 1935–37.—DELG s.v. τίκτω. Frisk. M-M. EDNT. TW. Sv. -
6 τίκτω
τίκτω, erzeugen, Curtius Grundz. d. Griech. Etym. 2. Aufl. S. 198; fut. τέξω, Od. 11, 249 H. h. Merc. 493, gew. τέξομαι, Iliad. 19, 99 H. h. Apoll. 101 Hes. Th. 469. 898; poet. τεκοῠμαι, τεκεῖσϑαι, H. h. Ven. 127, welche Form Buttm. ausf. gr. Gr. 1p. 406 bezweifelt, so wie τεξείεσϑε bei Arat. Phaen. 124; aor. ἔτεκον, perf. τέτοκα, τετοκυῖα, Hes. O. 593; unattisch ist τέτεγμαι, ἐτέχϑην, die sich bei Hippocr., Anacr. 36, 8. 38, 1, Pausan. u. a. Sp., wie N. T. Matth. 2, 2 finden; τέτογμαι nur bei Synes.; ἔτεξα ist selten, s. Lob. Phryn. p. 743; die Dichter brauchen das med. τίκτομαι gleichbedeutend mit dem act., Aesch. bei Ath. XIII, 600 b; τέξασϑαι, Hes. Th. 889, zw.; häufiger aor. II. ἐτεκόμην, τεκέσϑαι, Hem. – Gew. von der Mutter, gebären, τέκνα, παῖδα, υἱόν, oft Hom., τινί, einem Vater ein Kind gebären, auch ὑπό τινι, Il. 2, 714. 728. 742. 5, 313. 7, 469. 14, 492; ἔκ τινος, Isae. 3, 15; παρά τινος, Luc. Alex. 42; παρά τινι, Eur. El. 62; Plut. Pericl. 24; παῖδα τέξεται Pind. P. 9, 59; ἡ τεκοῦσα, die Mutter, Aesch. Spt. 909 Eum. 441; oft Soph. u. A., auch praes., ἡ τίκτουσα, Soph. El. 334 O. R. 1247; ὥςπερ ἡ τίκτουσ' ἐγώ El. 523; in Prosa, μακάριόν σε ἡ μήτηρ ἔτικτεν, Plat. Charmid. 158 b; – vom Vater, erzeugen, oft bei Hem., Iliad. 6, 206 Ἱππόλοχος δ' ἔμ' ἔτικτε, Odyss. 14, 174 ὃν τέκ' Ὀδυσσεύς, Odyss. 4, 387 τὸν δέ τ' ἐμόν φασιν πατέρ' ἔμμεναι ἠδὲ τεκέσϑαι, das medium Homerisch statt des activ.; Iliad. 13, 450 sqq. Ζηνός, ὃς πρῶτον Μίνωα τέκε Κρήτῃ ἐπίουρον· Μίνως δ' αὖ τέκεϑ' υἱὸν ἀμύμονα Δευκαλίωνα, Δευκαλίων δ' ἐμὲ τίκτε. Vgl. Lehrs Aristarch. ed. 2 n. 155. Hes. im act. Th. 208. 281, im med. frg. 32, 1; Eur. I. A. 938; τίκτει ὁ ϑρώσκων Aesch. Eum. 630; ὁ τεκών, der Vater, Ch. 679; vgl. Seph. C. C. 1110 u. Eur. El. 335. – Von beiden Eltern zusammen, Il. 22, 234. 481. 486. 24, 727 Cd. 7, 55. 23, 61; Hes. Th. 45; οἱ τεκόντες, die Eltern, Eur. Ion 51; Aesch. Spt. 49; Soph. O. R. 999 u. einzeln auch in Prosa. – Auch von Thieren, Junge bringen, werfen, von einer Stute, Il. 16, 150. 22, 225, μῆλα OI. 4, 86. 19, 113; von einer Kuh Hes. O. 593; vom Hafen, τὰ μὲν τέτοκε, τὰ δὲ τίκτει, τὰ δὲ κύει, Xen. Cyn. 5, 13; von Vögeln, Il. 2, 313; ὠὰ τίκτειν, Eier legen, Her. 2, 68 u. Sp. – Von Früchten, καρπόν Ar. Nubb. 1103; ἡ γῆ τίκτουσα ποίαν Eur. Cycl. 332; γαἴαν αὐτήν, ἣ τὰ πάντα τίκτεται Aesch. Ch. 127. – Uebh. hervorbringen, verursachen, λέγω τὴν χώρην λιμὸν τέξεσϑαι Her. 7, 49; τὸ δυσσεβὲς ἔργον μετὰ μὲν πλείονα τίκτει Aesch. Ag. 760, vgl. vs. 763 und Ch. 794; φύλαξον μὴ ϑράσος τέκῃ φόβον Suppl. 493; καὶ τῷδε κέρδει κέρδος ἄλλο τίκτεται Spt. 419; χάρις χάριν γάρ ἐστιν ἡ τίκτουσ' ἀεί Soph. Ai. 518; αὐδῶ μὴ τίκτειν σ' ἄταν ἄταις El. 228; ῥήματα Ar. Ran. 1057; μέλη Eur. Suppl. 192; ἐξ ὑγροῦ πῦρ τέτοκας Mel. 51 (V, 176); in Prosa, ἃ γενόμενα ἀεὶ τίκτει πόλεμον καὶ ἔχϑραν Plat. Rep. VIII, 547 a; ἵνα πολλοὺς καὶ καλοὺς λόγους τίκτῃ Conv. 210 d; πῦρ τέξεται, sie wird eine Feuersbrunst erregen, Xen. Cyr. 7, 5, 23; Sp., wie Plut.
-
7 ἀ-μύμων
ἀ-μύμων, ον, untadlig; wie χελύνη χελώνη Aeolisch = ἈΜΏΜΩΝ, welches Nebenform von ἄμωμος ist; Aristarchs Leris bei Didym. Scholl. Iliad. 1, 423 τὸ μὲν μετ' ἀμύμονας ἐπ' ἀμύμονας, ὅ ἐστι πρὸς ἀμώμους, ἀγαϑούς; vgl. Hesyeh. ἄμυγος ἀμώμητος ἀμύμων Etym. m. 87, 29 Scholl. Od. 19, 109 Eustath. Iliad. 2, 674 p. 317, 46; vgl. Iliad. 12, 88 ἀμύμονι Πουλυδάμαντι mit 109 Πουλοδάμαντος ἀμωμήτοιο; bei Hom. sehr häufig, meist in den Formen ἀμύμονος u. ἀμύμονα, weniger oft ἀμύμων, noch seltener ἀμύμονι, ἀμύμονες, ἀμύμονας; verbund. ἀμύμονά τε κρατερόν τε Iliad. 4, 89. 5, 169. 21, 546. 18, 55, ἅμα κρατερὸς καὶ ἀμύμων Od. 3, 111, ἀφνειὸς ἀμύμων Iliad. 5, 9, ἀφνειὸς καὶ ἀμύμων Od. 1, 232, μέγαν καὶ ἀμύμονα 24, 80; meist von Personen, μῆτις Iliad. 10, 19 Od. 9, 414, αἶνος Od. 14, 508, ϑυμός Od. 10, 50. 16, 237, ϑεῶν ὑπ' ἀαύμονι πομπῇ Iliad. 6, 171, ϑεοῠ ἐς ἀμύμονα νῆσον Od. 12, 261, ἀμύμονος όρχηϑμοῖο Iliad. 13, 637 Od. 23, 145, οἶκος Od. 1, 232, ἀμύμονος ἕρκεος αὐλῆς Od. 92, 442. 459, τύμβος Od. 24, 80, τόξῳ Iliad. 15, 465; ὃς δ' ἂν ἀμύμων αὐτὸς ἔῃ καὶ ἀμύμονα εἰδῇ Od. 19, 332; Iliad. 9, 1 28. 270. 19, 245 Od. 54, 578 γυναῖκας ἀμύμονα ἔργα ἰδυίας, v. l. ἀμύμονας, nach Didym. Scholl. Iliad. 9, 128. 270 Aristarch ἀμύμονας, nach Aristonic. 128 ἀμύμονα; vgl. Scholl. B. 19. 245 ἀμ ύ μ ο να: κρεῖσσον τῶν ἔργων ἐστὶ τὸ ἐπίϑετον; Iliad. 23, 263 γυναῖκα ἄγεσϑαι ἀμύμονα ἔργα ἰδυῖαν, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ πρὸς τὴν ἀμφιβολίαν, πότερον ἀμύμονα γυναῖκαἢ ἀμύμονα ἔργα. Unsterblichen giebt Homer das Epitheton ἀμύμων nicht; Iliad. 4, 194. 11, 518 Ἀσκληπιοῦ υἱὸν (υἱὸς) ἀμύμονος ἰητῆρος ist ἀμύμονος zu ἰητῆρος zu ziehen, »des untadligen Arztes«, vgl. oben ϑεῶν ὑπ' ἀμύμονι πομπῇ, ϑεοῦ ἐς ἀμύμονα νῆσον; 14, 444 νύμφη τέκε νηὶς ἀμύμων gerechtfertigt durch Hesiod. u. Pindar. bei Plutarch. Def. oracc. 11 (Marcksch. fr. 229, Bergk fr. 142), nach denen diese Nymphen zwar lange lebten, aber nicht unsterblich waren; charakteristisch besonders Iliad. 16, 152, wo von Automedon zuerst die zwei unsterblichen Rosse Achills angespannt werden, an denen nur die Schnelligkeit gepriesen wird, dann ἐν δὲ παρηορίῃσιν ἀμύμονα Πήδασον ἵει, – ὃς καὶ ϑνητὸς ἐὼν ἕπεϑ' ἵπποις ἀϑανάτοισιν, vgl. über den Gegenstand Scholl. Iliad. 11, 518 Eustath. p. 860, 11. 996, 60. 1051, 32. 1857, 45. Homer gebraucht ἀμύμων nie als bloßes epithet. ornans, sondern legt überall den vollen Sinn hinein, welcher sich nicht nur auf Kraft, Schönheit, Adel bezieht, sondern namentlich grade auf Sittlichkeit, nach damal. Ansicht: man vgl. den moralischen Sinn von μῶμος Od. 2, 86, μωμεύῃ 6, 274, μωμήσονται Iliad. 3, 412; charakteristisch besonders Od. 19, 109 ὥς τέ τευ ἢ βασιλῆος ἀμύμονος, ὅς τε ϑεουδης ἀνδράσιν ἐν πολλοῖσι καὶ ἰφϑίμοισιν ἀνάσσων εὐδικίας ἀνέχῃσι κτἑ.; 332 ὃς μὲν ἀπηνὴς αὐτὸς ἔῃ καὶ ἀπηνέα εἰδῇ, τῷ δὲ καταρῶνται πάντες βροτοὶ ἄλγε' όπίσσω ζωῷ, ἀτὰρ τεϑνεῶτίγ' ἐφεψιόωνται ἅπαντες· ὃς δ' ἂν ἀμύμων αὐτὸς ἔῃ καὶ ἀμύμονα εἰδῇ, τοῠ μέν τε κλέος εὐρὺ διὰ ξεῖνοι φορέουσιν πάντας ἐπ' ἀνϑρώπους, πολλοί τέ μιν ἐσϑλὸν ἔειπον; 7, 303 μή μοι τοὔνεκ' ἀμύμονα νείκεε κούρην, wie ἀναίτιον αἰτιάασϑαι; 13, 42 ἀμύμονα δ' οἴκοι ἄκοιτιν νοστήσας εὕροιμι σὺν ἀρτεμέεσσι φίλοισιν; 1, 232, als Mentes das Treiben der Gesellschaft getadelt, antwortet Telemach μέλλεν μέν ποτε οἶκος ὅδ' ἀφνειὸς καὶ ἀμύμων ἔμμεναι, ὄφρ' ἔτι κεῖνος ἀνὴρ ἐπιδήμιος ἦεν, vgl. noch Od. 14, 508 Iliad. 1, 423. 2, 674. 6, 155. 10, 19. An einigen Stellen scheint ἀμύμων auf den ersten Blick ganz unpassend zu stehen, Iliad. 4, 89. 9, 181. 698. 20, 484. 23, 522 Od. 1, 29. 11, 286. 15, 15; aber Iliad. 9, 181. 698. 20, 484. 23, 522 Od. 15, 15 soll entschieden grade das Epitheton ἀμύμων andeuten, daß dasjenige, was dort sonst von den betreffenden Personen gesagt wird, diesen nicht zum Vorwurf gereiche; dasselbe gilt wohl von Iliad. 4, 89, wo Pandaros ἀμύμων heißt als Athene im Begriff ist ihn zu verleiten, vgl. Scholl. Bachm. οὐκ ἀσεβεῖ δέ, φησίν, ὁ Πάνδαρος, εἰ ἡ Ἀϑηνᾶ συνεβούλευσε καὶ ὁ Ζεὺς ἀπέσταλκεν; Zenodot scheint Anstoß genommen zu haben, wenigstens sagt Aristonic., daß er den Vers verwarf; Aristarch behielt ihn; Od. 11, 236 heißt Tyro Σαλμωνῆος ἀμύμονος ἔκγονος; Salmoneus ward von Anderen als gottlos verschrieen, u. so gab es nach den Scholl. eine Lesart ἀτασϑάλου für ἀμύμονος, welches jedoch geschützt wird durch das εὐπατέρειαν vs. 235; Aristarch las ἀμύμονος u. sagte nach Ariston. Scholl. ὅτι οὐχ ὑποτίϑεται ἀσεβῆ τὸν.Σαλμωνέα, ὡς οἱ νεώτεροι· οὐ γὰρ εὐπατέρειαν ἂν τὴν Τυρὼ εἶπεν οὐδὲ ἀμύμονος πατρός, vgl. Eustath. 235 p. 1681, 63; endlich Od. 1, 29 wird Zeus Rede über Aegisthos Frevel eingeleitet durch die Worte μνήσατο γὰρ κατὰ ϑυμὸν ἀμύμονος Αἰγίσϑοιο, τόν ῥ' Ἀγαμεμνονίδης τηλεκλυτὸς ἔκταν' Ὀρέστης; auch hier paßt ἀτασϑάλου in den Vers, aber der Dichter will sagen »Zeus erinnerte sich der einstigen Unbescholtenheit des Aeg.«, aus welcher Wendung auch im Deutschen das Wort »einstig« ohne Aenderung des Sinnes fortbleiben kann; so sagt man z. B. »er erinnerte sich des unbezwinglichen Helden, der so eben seinen Feinden erlegen war«; s. Apoll. lex. Hom. 25, 12 ἀμ ύμ ων ἀμώμητος. ὅταν δὲ εἴπῃ »μνήσατο γὰρ κατὰ ϑυμὸν ἀμύμονος Αἰγίσϑοιο«, οὐ τοῦ καϑόλου ἀμωμήτου, ἀλλὰ πρὸ τοῦ ἔργου τῆς μοιχείας, vgl. Scholl.; der Fall ist nicht zu verwechseln mit den ἀκαίρως gebrauchten Epithetis wie ἐσϑῆτα φαεινήν Od. 6, 74, φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην Iliad. 8, 555. Wenn aber auch der Gebrauch des Wortes ἀμύμων in den betrachteten Stellen untadlig ist, so muß man doch glauben, daß die Dichter derselben das Wort nicht daselbst gebraucht haben würden, wenn ihnen nicht andere Stellen anderer homerischer Dichter im Sinne gelegen hätten, welche siebenutzten, u. in denen das Wort ἀμύμων unverfänglicher war: zu Od. 1, 29 ist 4, 187 Muster, zu Iliad. 4, 89 ist Muster 5, 169; im 5. Buch der Ilias thut Pandaros nichts moralisch Bedenkliches, u. es leidet auch aus anderen Gründen nicht den mindesten Zweifel, daß dies 5. Buch (Lachmanns sanftes Lied) von einem anderen Dichter sei als das vierte (Lachmanns viertes Lied) u. vor diesem gedichtet; ebenso verhalten sich Od. 1 u. 4 zu einander. Auch Iliad. 4, 194. 11, 518 Ἀσκληπιοῦ υἱὸν (υἱὸς) ἀμύμονος ἰητῆρος würde nicht gesagt worden sein ohne Muster, vgl. Iliad. 11, 835 χρηίζοντα καὶ αὐτὸν ἀμύμονος ἰητῆρος; nach Iliad. 14, 444 ὃν ἄρα νύμφη τέκε νηὶς ἀμύμων Ἔνοπι βουκολέοντι παρ' ὄχϑας Σατνιόεντος kam das ἀμύμων aus 6, 22 οὕς ποτε νύμφη νηὶςἈβαρβαρέη τέκ' ἀμύμονι Βουκολίωνι. – Hes. Th. 263 αὗται μὲν Νηρῆος ἀμύμονος ἐξεγένοντο κοῦραι πεντήκοντα, ἀμύμονα ἔργ' εἰδυῖαι; Pindar. Ol. 11, 27 Κτέατον ἀμύμονα; Sp. D.; Plutarch. Num. 20 ἀ. βίος.
-
8 εὔδοξος
εὔδοξος, -ον (-ος, -ῳ, -ον; -ων, -οις: -οις, -α.)1 glorious of people, things.εὔδοξον Ἱπποδάμειαν O. 1.70
κόλποις παρ' εὐδόξοις Πίσας (Bergk: εὐδόξοιο codd.) O. 14.23εὔδοξον ἅρματι νίκαν P. 6.17
εὐδόξῳ Μίδᾳ P. 12.5
εὔδοξος ἀείδεται Σωγένης pr. N. 7.8 εἴ τις εὐδόξων ἐςἀνδρῶν ἄγοι τιμὰς Ἑλικωνιάδων I. 2.34
εὐτυχήσαις ἢ σὺν εὐδόξοις ἀέθλοις ἢ σθένει πλούτου I. 3.1
Κλεάνδρῳ τις ἁλικίᾳ τε λύτρον εὔδοξον, ὦ νέοι, καμάτων ἀνεγειρέτω κῶμον I. 8.1
καὶ τέκ' εὔδοξο[ν (supp. Bury) Δ. 2. 3. καὶ τὸν Ἰάσονος εὔδοξον πλόον (byz.: ἔνδοξον cod. unus; om. alter) fr. 172. 6. εὔδ]οξα Μοίσαις[ (supp. Snell) fr. 215b. 8. -
9 τίκτω
Aτέξω 11.249
, h.Merc. 493, Orac. ap. Hdt.5.92.β, A.Pr. 851, 869, E.Tr. 747, Ar.Eq. 1037 (Orac.), Th. 509; alsoτέξομαι Il.19.99
, Hes.Th. 469, 898, h.Ap. 101, A.Pr. 768, Hdt.7.49, Ar.Lys. 744, etc.; poet. inf. also ; pl.τεξείεσθε Arat.124
: [tense] aor. ἔτεκον, [dialect] Ep. τέκον, Il.1.352, 5.875, etc.: [tense] aor. 1 ἔτεξα only late, Orph.H.41.8 codd. (for ἐντήξῃ is prob. l. in Ar.Lys. 553): [tense] pf. , Hp.Aph.5.39, Ar. Pax 757, Pl.Com.64.5, X.Cyn.5.13, cf. ἐντίκτω:—[voice] Med., in same sense as [voice] Act., only in Poets, A.Ch. 127, Fr.44: [tense] fut. (v. supr.): [tense] aor. (lyr.), [dialect] Ep.τεκόμην Il.4.59
, al.; subj.τέκηαι A.R.1.905
:—[voice] Pass., [tense] pres. indic. ; inf.τίκτεσθαι Sor.2.53
; part. τικτόμενος ib.54: [tense] fut.τεχθήσομαι J.AJ2.9.2
, Gp.17.6.1, etc.: [tense] aor.ἐτέχθην Hp.Superf.18
, Ps.-E.Fr.1132.44, LXX Nu.26.60 (v.l.),al., Gp.17.6.2, etc.: [tense] pf. τέτεγμαι, inf. τετέχθαι, Ael.NA2.12, Paus.3.7.7, etc.--These pass. tenses seem not to have been used in correct [dialect] Att.:—bring into the world, engender; of the father, beget, of the mother, bring forth.I [tense] impf. [voice] Act. τίκτε, ἔτικτε, in Hom. usu. of the father, Il.2.628, 6.155, 206, 11.224, cf. Hes.Fr. 44 (of the mother, Il.16.180, 22.428, 24.497, Od.23.325); in Hes. (Frr.17,142), Lyr., and Trag. the [tense] pres. and [tense] impf. are also used of the mother,ἃ Θήβαν ἔτικτεν Pi.O.6.85
, cf. B.18.50;μᾶτερ, ἅ μ' ἔτικτες A.Eu. 321
(lyr.), cf. Ag. 763 (lyr., of Υβρις), S.El. 533; δεινὸν τὸ τίκτειν ib. 770, cf. Pl.Tht. 151a, etc.;τ. καὶ γεννᾷ Id.Smp. 206d
; of both parents.Στάσις δὲ καὶ Κρόνος.. τίκτετον τύραννον Cratin.240
.2 [tense] aor. [voice] Act. τέκε, ἔτεκε, mostly of the mother, Il.1.36, 352, 2.513, etc. (also [tense] fut. [voice] Med.τέξεσθαι 19.99
);τεκεῖν τινά τινι 2.658
, 6.22, etc.;ὑπό τινι 2.714
, 728, etc.;τ. ἔκ τινος Plu.Thes.20
;παρά τινος Luc. Alex.42
;παρά τινι E.El.62
: but τέκεν of the father, Il.13.450, Od.3.489, al., Hes. Th. 208, Fr.99.2: metaph.,τῷ τεκόντι ἀρετήν Pl. Smp. 212a
.3 the [tense] aor. [voice] Med. τέκετο is commonly used of the father, as Il.2.741, 6.154, al., Hes.Fr.19: but τέκετο of the mother, Il.2.742, 15.187, 22.48, Hes.Fr.46; so τῶν τεκομένων of the mother, A.Ch. 419 (lyr.).4 the two are conjoined,ὃν τέκετο θάνατος, ἔτεκε δ' αἰόλος δράκων S.Tr. 834
(codd., lyr.).5 [tense] aor. [voice] Act. is used in pl. of both parents, Od.7.55, 8.554 (οὓς Ἑκάβη ἠδὲ Πρίαμος τέκε παῖδας Il. 22.234
); [tense] aor. [voice] Med. τεκόμεσθα, Od.23.61,24.293.b οἱ τεκόντες the parents, A.Th.49, S.OT 999, etc.; the Art. is rarely omitted,πατέρων τε καὶ τεκόντων A.Ch. 329
(lyr.): c. gen.,κιόντων τοῖς τεκοῦσι Id.Pers. 245
(troch.): ὁ τεκών the father, Id.Ch. 690, S.OC 1108; ἁ τεκοῦσα the mother, A.Th. 926 (lyr.), cf. Ch. 133, etc. (rarely ἡ τίκτουσα, S. OT 1247, El. 342); in Prose, Lys.10.8; ἡ τ. αὐτόν his mother, Hdt. 1.116;ὅ τ' ἐκεῖνον τεκών E.El. 335
.6 freq. in Medic. and other Prose, of women,τίκτουσι ῥηϊδίως Hp.
Aër.5, cf. Sor.2.54, al., Gal. 16.670;κόρον ἔτεκε IG42(1).121.5
, cf. 21 (Epid., iv B.C.).II of female animals, bear young, breed, of mares, Il.16.150, 20.225; of cows, Hes.Op. 591; of sheep, Od.4.86, etc.;τὰς τετοκυίας τοκάδας PCair.Zen.292.305
, cf. 710.4 (iii B.C.); ἐὰν τέκῃ ἵππος ib.635.2 (iii B.C.); of the hare,τὰ μὲν τέτοκε, τὰ δὲ τίκτει, τὰ δὲ κύει X.Cyn.5.13
; of birds, hatch, Il.2.313; ᾠὰ τ. lay eggs, Hdt.2.68, Ar.Fr. 185, Arist.GA 718b23, etc.; of fish, spawn, Id.HA 568a16, Gal.6.718, etc.III of the earth, bear, produce, ἔμπεδα μῆλα (sheep) Od. 19.113;ἡ γῆ.. τίκτουσα ποίαν E.Cyc. 333
:—[voice] Med.,γαῖαν.., ἣ τὰ πάντα τίκτεται A.Ch. 127
, cf. Fr.44.4:—[voice] Pass.,τίκτεσθαι δὲ φόρους γᾶς.. εὐχόμεθ' ἀεί Id.Supp. 674
(lyr.).IV metaph., generate, engender, produce,λέγω τὴν χώρην λιμὸν τέξεσθαι Hdt.7.49
; ἐπειχθῆναι πρῆγμα τίκτει σφάλματα ib.10.ζ; of impiety, (lyr.), cf. 763 (lyr., cf. supr. 1.1), Ch. 805 (lyr.);ἡ ἐπιθυμία τ. ἁμαρτίαν Ep.Jac.1.15
;μὴ θράσος τέκῃ φόβον A.Supp. 498
; of Night as the mother of Day,τῆς.. τεκούσης φῶς τόδ' εὐφρόνης Id.Ag. 279
;ὃν αἰόλα νὺξ.. τίκτει.., Ἅλιον αἰτῶ S.Tr.95
(lyr.): generally, τ. [νόμους] Id.OT 870 (lyr.); ;τ. ἀοιδάς E.HF 767
(lyr.);ὕδωρ δὲ πίνων οὐδὲν ἂν τέκοι σοφόν Cratin.199
;τ. ῥήματα Ar.Ra. 1059
(anap.); also in Prose,νουσήματα Hp.Hum.12
; ;πολλοὺς καὶ καλοὺς λόγους Id.Smp. 210d
; [δὰς] πῦρ τέξεται X.Cyr.7.5.23
, etc.:—[voice] Pass., τῷδε κέρδει (sic codd.)κέρδος ἄλλο τίκτεται A.Th. 437
. ( τίκτω fr. τί-τκ-ω redupl. fr. τεκ ( τέκνον, etc.).) -
10 τίκτω
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > τίκτω
-
11 ἐπίτεξ
ἐπίτεξ, - εκοςGrammatical information: f.Meaning: `close to coming down, to birth' (Hp., Hdt., Gortyn);Other forms: beside it the acc. ἐπίτοκ-α (Andania, Hdt. 1, 108 as v. l.).Etymology: From ἐπί ( ἔπι) and a not attested 2. member, prob. a root noun *τέξ, either as hypostasis of ἐπὶ *τεκ-ί (dat.; Schwyzer 424) or with Sommer Nominalkomp. 111 and 115 as bahuvrihi of the type ἔνθεος: "with the coming down approaching". After it late ἀγχί-τεξ `id.' (Theognost.). - The ο-vowel in ἐπίτοκ-α is rather from the later ἐπί-τοκος than with Sommer l. c. old ablaut. Cf. also Strömberg Prefix Studies 86, Fraenkel Nom. ag. 2, 161, Forster Έπίχρυσος 49f. - Further s. τίκτω.Page in Frisk: 1,543-544Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐπίτεξ
-
12 τεκμήριον
τεκμήριον, ου, τό (Aeschyl., Hdt., Thu.+) that which causes someth. to be known in a convincing and decisive manner, proof (demonstrative proof: Aristot., An. Pr. 70b, 2; Rh. 1357b 4; 1402b 19; Diod S 17, 51, 3 τεκμήρια τῆς ἐκ τοῦ θεοῦ γενέσεως; SIG 867, 37 μέγιστον τεκμήριον w. ref. to Artemis; 685, 84; PGiss 39, 9) ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις by many convincing proofs Ac 1:3 (DMealand, ZNW 80, ’89, 134f [Hell. reff.]; cp. Jos., Ant. 5, 39 διὰ πολλῶν τεκμηρίων.—τεκ. used w. παραστῆσαι Jos., Ant. 17, 128. Cp. Libanius, Or. 18, 13 τὸ τῆς φύσεως βασιλικὸν πολλοῖς καὶ μεγάλοις τεκμηρίοις ἐμηνύετο=his regal nature was attested by many exceptional signs).—DELG. M-M.
См. также в других словарях:
τεκ — το, Ν βλ. τηκ. [ΕΤΥΜΟΛ. < πορτογ. teca (< tekku, λ. τής περιοχής Μαλαμπάρ τής νοτιοδυτικής Ινδίας)] … Dictionary of Greek
τέκ' — τέκε , τίκτω bring into the world aor imperat act 2nd sg τέκε , τίκτω bring into the world aor ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τίκτω — ΝΜΑ (λόγιος τ.) 1. (για γυναίκες και θηλυκά ζώα) γεννώ (α. «ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει», Απολυτίκιο Χριστουγέννων β. «ὅν τίκτε Διὶ φίλος ἱππότα Φυλεύς», Ομ. Ιλ. γ. «Στάσις καὶ Κρόνος... τίκτετον τύραννον», Κρατίν.) 2. (για πτηνά)… … Dictionary of Greek
εύτοκος — η, ο (Α εὔτοκος, ον) (για γυν. ή θηλ. ζώο) αυτή που γεννά εύκολα, η ευκολόγεννη αρχ. 1. γόνιμος σε τέκνα 2. αυτός που βοηθά τον τοκετό. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + τόκος (< τίκτω) τ. που εμφανίζει την ετεροιωμένη βαθμίδα τοκ τού θ. τεκ (πρβλ. αόρ. β… … Dictionary of Greek
τέκος — τὸ, Α 1. τέκνο, παιδί («Διὸς τέκος», Ομ. Ιλ.) 2. (σε φιλικές προσφωνήσεις προς νεώτερους) παιδί μου («ὦ φίλον Οἰδίπου τέκος», Αισχύλ.) 3. νεογνό ζώου («τέκος ἐλάφοιο», Ομ. Ιλ.) 4. μτφ. γέννημα, δημιούργημα («δυσσεβείας μὲν ὕβρις τέκος», Αισχύλ.)· … Dictionary of Greek
τέξις — εως, ἡ, Α γέννα. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τεκ τού τίκτω* (πρβλ. τέκος, τέκ νο) + κατάλ. σις] … Dictionary of Greek
Papyrus 6 — Manuskripte des Neuen Testaments Papyri • Unziale • Minuskeln • Lektionare Papyrus 6 … Deutsch Wikipedia
Themis — Thémis Pour les articles homonymes, voir Thémis (homonymie). Statue de Thémis trouvée à Rhamnonte en Attique, dans le petit temple de Némésis, v. … Wikipédia en Français
Themis (mythologie) — Thémis Pour les articles homonymes, voir Thémis (homonymie). Statue de Thémis trouvée à Rhamnonte en Attique, dans le petit temple de Némésis, v. … Wikipédia en Français
Thémis — Pour les articles homonymes, voir Thémis (homonymie). Statue de Thémis trouvée à Rhamnonte en Attique, dans le petit temple de Némésis, v. 300 av. J. C., Mus … Wikipédia en Français
Papyrus 49 — Manuskripte des Neuen Testaments Papyri • Unziale • Minuskeln • Lektionare Papyrus 49 … Deutsch Wikipedia
