-
1 tethea
tēthea, n. pl. (τὰ τήθεα), eine Art Mollusken, Plin. 32, 93 u. 99 a. (falsch tēthea, ae, f., s. Jan Plin. 32, 99. tom. 5. p. 352 Sill. ed. min.).
-
2 τῆθος
τῆθος, εος, τό, die Auster; τήϑεα διφῶν, Il. 16, 147; vgl. Ath. III, 88.
-
3 δυς-πέμφελος
δυς-πέμφελος, schwierig; vielleicht von πέμπω, eigentlich = schwer zu beschicken, zu besorgen; oder verwandt mit πέμφιξ, πεμφίς, πομφός, eigentlich = bewölkt, stürmisch. Homer einmal, Iliad. 16, 748 εἰ δή που καὶ πόντῳ ἐν ἰχϑυόεντι γένοιτο, πολλοὺς ἂν κορέσειεν ἀνὴρ ὅδε τήϑεα διφῶν, νηὸς ἀποϑρώσκων, εἰ καὶ δυσπἐμφελος εἴη, auch wenn etwa das Meer schwierig, d. h. unfreundlich, stürmisch ist, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ περιεστιγμένη, ὅτι Ζηνόδοτος γράφει εἰ καὶ δυσπέμφελοι εἶεν, ὥστε ἐπὶ τῶν ἀνδρῶν εἶναι, οἷον εἰ καὶ δυσάρεστοι εἶεν οἱ συνεσϑίοντες, ὡς καὶ Ἡσίοδος (O. 722) »πολυξείνου δαιτὸς δυσπέμφελος εἶναι« βέλτιον δὲ ἐπὶ τῆς ϑαλάσσης, εἰ καὶ δυσχείμερος εἴη καὶ τραχεῖα· τὴν γὰρ τοῠ κολυμβητοῠ ἐντρέχειαν ἀντιπαρατίϑησι τῷ ἀπὸ τοῠ δίφρου κεκυβιστηκότι. καὶ Ἡσίοδος δὲ (Th. 410) ἐπὶ τῆς ϑαλάσσης τέταχε, »καί τοῖς οἳ γλαυκὴν δυσπέμφελον ἐργάζονται«. Vgl Apoll. Lex. Hom. p 60, 25 Δυσπέμφελος· ὁ δυσάρεστος. Außer den von Aristonicus angeführten Stellen findet sich das Wort bei Hesiod. noch O. 618 εἰ δέ σε ναυτιλίης δυσπεμφέλου ἵμερος αἱρεῖ – Herodie. ep. (App. 35) u. a. Sp.
-
4 δῑφάω
δῑφάω, aufsuchen; Apoll. Lex. Homer. p. 59, 14 Διφᾶν· ψηλαφᾶν. Homer einmal, τήϑεα διφῶν, Iliad. 16, 747, vom Taucher, der die Austern unterm Wasser aufsucht; καλιὴν διφῶσα Hes. O. 374; ἐν οὔρεσι λαγῳόν Callim. ep. 33; = verlangen, frg. 163.
-
5 ἀκαλήφη
ἀκαλήφη, ἡ, 1) Nessel ( οὐ καλὴν ἁφὴν ἔχουσα), Ar. Eq. 420; vgl. bei Ath. II, 62 e; komisch Ar. Vesp. 884 τῆς ὀργῆς τήν ἀκ. ἀφελέσϑαι, die Brennessel des Zorns; Lys. 549 μητριδίων ἀκαληφῶν, von alten Frauen, Schol. δριμυτάτων. Vgl. κνίδη. – 2) eine Meerqualle (ascidia, Linn.), Arist. H. A. 4, 6; Athen. III, 90 b, wo Philippd. com. ὄστρει', ἀκαλήφας καὶ λεπάδας παρέϑηκέ μοι vrbdt. Hieher läßt sich auch Ar. Lys. 549, wegen des dabeistehenden τήϑεα, ziehen.
-
6 tethea
tēthea, n. pl. (τὰ τήθεα), eine Art Mollusken, Plin. 32, 93 u. 99 a. (falsch tēthea, ae, f., s. Jan Plin. 32, 99. tom. 5. p. 352 Sill. ed. min.). -
7 δῑφάω
δῑφάω u. δῑφέω, aufsuchen; τήϑεα διφῶν, vom Taucher, der die Austern unterm Wasser aufsucht; verlangen -
8 δῑφέω
δῑφάω u. δῑφέω, aufsuchen; τήϑεα διφῶν, vom Taucher, der die Austern unterm Wasser aufsucht; verlangen
См. также в других словарях:
τήθεα — τή̱θεα , τῆθος neut nom/voc/acc pl (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τήθος — τὸ, Α το μαλάκιο τηθύς*. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Η λ. απαντά ήδη στον Όμηρο στον τ. πληθ. τήθεα, ο οποίος αντιστοιχεί σε εν. τῆθος και τήθεον. Έχει διατυπωθεί, όμως, και η άποψη ότι οι τ. τήθεα και τήθεον έχουν σχηματιστεί με υστερογενή εξέλιξη … Dictionary of Greek