-
1 σφάλλω
σφάλλω, - ομαιGrammatical information: v.Meaning: `to bring down, to ruin, to mislead', midd. `to go down, to be ruined, to be mistaken' (IA).Other forms: Aor. σφῆλαι (Il.), Dor. σφᾶλαι (Pi.), pass. σφᾰλ-ῆναι (- θῆναι Gal.), intr. - αι (LXX; Schwyzer 756), fut. ?-ῶ, pass. - ήσομαι, perf. midd. ἔσφαλ-μαι (IA.), act. - κα (Plb.).Derivatives: 1. σφαλ-ερός `slippery, treacherous, staggering' (IA.). 2. - μα n. `fall, accident, misstep, mistake' (IA.), - μός m. `id.' (Aq.) with - μῆσαι ( ἀπο-) `to stumble' (Plb.), σφαλ-μᾳ̃ σκιρτᾳ̃, σφάλλεται H. 3. - σις ( ἀνά-, περί-, ἀμφί-) f. `fall, accident' (Hp., Vett. Val.). 4. - της m. des. of Dionysos "he who brings down" (Lyc.). 5. ἀ-σφαλ-ής, ές, -( έ)ως `not falling, not staggering, firm, safe, reliable' (Il.) with - εια f. (Att.), - ίζομαι, - ίζω (hell. a. late), prob. directly from the verb (cf. Schwyzer 513; σφάλος n. only Trag. Oxy. 676, 16 [uncertain]); thus ἐπι-, περι-, ἀρι-σφαλής a.o. -- On ἄσφαλτος s. v. (folketym. adapted?).Origin: IE [Indo-European] [cf. 929] * (s)gʷʰh₂el-Etymology: As with πάλλω, σκάλλω the above system of forms can be understood as a pure Greek creation. -- A certain etymology is missing. Instead of the earlier, semant. very attractive connection with Skt. skhálate, -ti `sumble, stagger, err', Arm. sxalem, -im `id.' (Fick 1. 143. 567, Hübschmann Armen. Gr. 1, 490 f.), which requires IE skʷhel- and is therefore coubtful, P. Wahrmann Glotta 6, 149ff. tries to connect σφάλλω with IE * sp(h)el- `split' in σπολάς, ἀσπάλαξ a.o. (s. vv. w. lit.) assuming an orig. meaning *'throw with sticks, put a stop between the legs v. t.' (details in WP. 2, 678 and Pok. 985); phonetically better, but semant. quite hypothetic. Diff., but also doubtful, Thieme KZ 69, 175. Suppositions on anlaut. σφ- in Hiersche Ten. aspiratae 194 w. lit. Older lit. in Bq; further W.-Hofmann s. fallō. -- Cf. σφαλός, σφέλας. Rix, Hist. Gramm. d. Griech. 31 assumes * sgʷʰh₂el- with Siebs, which seems possible.Page in Frisk: 2,827Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σφάλλω
См. также в других словарях:
κλαγερός — κλαγερός, ά, όν (Α) (για τον γερανό) αυτός που κρώζει δυνατά. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. κλάγ τού κλάζω «κρώζω», πρβλ. αόρ. β ἔ κλαγ ον + κατάλ. ερός (πρβλ. τακ ερός σφαλ ερός)] … Dictionary of Greek
τακερός — ή, ό / τακερός, ά, όν, ΝΑ, και τακηρός Α 1. αυτός που λειώνει εύκολα 2. αυτός που βράζει εύκολα 3. (για νερό) αυτός που έχει την ιδιότητα να κάνει εύκολο το βράσιμο, ιδίως τών οσπρίων αρχ. 1. μτφ. γεμάτος πάθος και πόθο («τακερὸς Ἔρως», Ανακρ.) 2 … Dictionary of Greek
