-
1 συν-άπτω
συν-άπτω, bei Sp. kommt ein aor. pass. συναφῆναι vor, – 1) zusammenknüpfen, verknüpfen, μηχανήν, Aesch. Ag. 1591; vgl. Eur. Hel. 1040; sprichwörtlich οὐ λίνον λίνῳ συνάπτεις, Plat. Euthyd. 298 c; σύναπτε αὐτὰ εἰς ἓν τρία ὄντα, Rep. IX, 588, d. Bes. – a) im feindlichen Sinne, στρατεύματι μάχην ξυνάψαι, den Kampf beginnen, handgemein werden, Aesch. Pers. 328; u. so ist auch Soph. Ai. 1296 zu nehmen, wo es im Ggstz von συλλύω steht und der Schol. erkl. ξυνάψων αὐτοὺς δηλονότι εἰς μάχην; Her. πόλεμον, 1, 18, Krieg beginnen, μάχην 6, 108, auch συνάπτειν τὰ στρατόπεδα εἰς μάχην, 5, 75, u. ohne μάχην, eine Schlacht liefern, mit einander anbinden, 4, 80, u. pass., νεῖκός μοι συνῆπτο πρός τινα, ich war in Streit gerathen mit Einem, 7, 158; ξυνῆψαν ἔγχη, Eur. Phoen. 1199, μάχην Suppl. 144 u. öfter; ξυνῆψέ μοι πόλεμον, Rhes. 428; κακά τινι, Med. 1232; φασγάνων ἀκμὰς συνήψαμεν, Or. 1482; πόλεμον Thuc. 6, 13; μ άχην Xen. Cyr. 1, 6, 41 u. öfter; vgl. noch πληγὰς συναψάμενος Dem. 40, 32. – b) im freundlichen Sinne, συνάπτεσϑαι φιλίαν, Freundschaft unter einander knüpfen, D. Sic. 13, 32; sich anschließen, gemeinschaftliche Sache mit Einem machen, beistehen, χὡ ϑεὸς συνάπτεται, Aesch. Pers. 729, vgl. 710 u. Soph. frg. 710; ξυνάπτετον πόδα ἐς ταὐτὸν ἄμφω, Eur. Phoen. 37, vgl. Suppl. 1014 Ion 538; ματρὶ γάμους συνάπτει, Phoen. 1056, wie λέκτρα ἀλλήλοισιν, Herc. Für. 1317; χειρὶ χεῖρα, Ar. Thesm. 955; τὰς χεῖρας, Plat. Legg. III, 698 d; εἰκὸς δὲ καὶ τὸ κῆδος ξυνάψασϑαι τῆς ϑυγατρός, Thuc. 2, 29; τὶ πρός τι, Pol. 1, 75, 4 u. öfter, wie a. Sp. – 2) intrans., daranstoßen, angränzen, berühren, Τήνῳ τε συνάπτουσ' Ἄνδρος ἀγχιγείτων, Aesch. Pers. 859; Eur. Hipp. 187; Her. 2, 75; Plat. ep. VIII, 353, d. – Dah. ὥρα συνάπτει, Pind. P. 4, 247, die Zeit steht nahe bevor, sie drängt; χρόνου συνάψαντος, als die Zeit sich näherte, Pol. 2, 2, 8. 4, 27, 1 u. öfter, διὰ τὸ συνάπ τειν τὴν τῆς Πλειάδος δύσιν, 3, 54, 1, – ξυνάπτετον λόγοισιν, sc. ἀλλήλοιν, Soph. El. 21, sich in ein Gespräch einlassen; vgl. συνάπτει ἐν αὐτῇ πάντα ὅσα δεῖ, Arist. eth. 8, 4; auch εἰς λόγους συνῆψα Πολυνείκει, Eur. Phoen. 709, wie Ar. Lys. 468 vollständig sagt τί τοῖςδε σαυτὸν ἐς λόγους τοῖς ϑηρίοις συνάπτεις; Plat. ξυνάπτει δὲ ἀεὶ παλαιὰ τελευτὴ δοκοῠσα ἀρχῇ φυομένῃ νέᾳ, Ep. VIII, 353 d; συνάπτειν τοῖς ἄκροις, auf die Bergspitzen gelangen, Pol. 5, 98, 5; γεώλοφοι συνάπτοντες τῷ ποταμῷ, 3, 67, 9; auch πρός τι, 3, 84, 1; οὗ συνάπτει τὰ Γαλατικὰ πεδία πρὸς τὴν ἄλλην Ἰταλίαν, 3, 86, 2; u. feindlich, συνάψαι τοῖς πολεμίοις, 3, 83, 6; auch εἰς συνάπτον ἥκειν ἀλλήλοις, sich nähern zum Kampfe, 1, 76, 2; τῶν ὁπλιτῶν συναπτόντων σὺν βοῇ, Plut. Ant. 39. – Bei Nicom. ar. 2, 21 u. sonst ist συνημμένη ἀναλογία eine stetige Proportion.
-
2 προς-συν-άπτω
προς-συν-άπτω, noch daranknüpfen, hinzufügen, S. Emp. adv. phys. 1, 46.
-
3 προς-επι-συν-άπτω
προς-επι-συν-άπτω, noch dazu, damit verknüpfen (?).
-
4 προ-συν-άπτω
προ-συν-άπτω, vorher verbinden oder vereinigen, Sp.
-
5 παρα-συν-άπτω
παρα-συν-άπτω, daneben, damit verbinden, D. L. 7, 71.
-
6 ἐπι-συν-άπτω
ἐπι-συν-άπτω, noch daran fügen, damit verbinden, hinzusetzen, Pol. 3, 2, 8; ἐπισυναπτέον, S. Emp. adv. phys. 2, 20; μάχην τινί, Jemandem eine Schlacht liefern, D. Sic. 14, 94; πόλεμον, Krieg veranlassen, Plut. Cam. 18.
-
7 συν-εξ-άπτω
συν-εξ-άπτω, mit daran knüpfen, Plut. qu. nat. 1; – mit entzünden, def. or. 42.
-
8 συνάπτω
συν-άπτω, (1) zusammenknüpfen, verknüpfen. Bes. (a) im feindlichen Sinne; στρατεύματι μάχην ξυνάψαι, den Kampf beginnen, handgemein werden; πόλεμον, Krieg beginnen; συνάπτειν τὰ στρατόπεδα εἰς μάχην, u. ohne μάχην, eine Schlacht liefern, mit einander anbinden; pass., νεῖκός μοι συνῆπτο πρός τινα, ich war in Streit geraten mit einem; (b) im freundlichen Sinne: συνάπτεσϑαι φιλίαν, Freundschaft unter einander knüpfen; sich anschließen, gemeinschaftliche Sache mit einem machen, beistehen; (2) intrans., daranstoßen, angrenzen, berühren. Dah. ὥρα συνάπτει, die Zeit steht nahe bevor, sie drängt; χρόνου συνάψαντος, als die Zeit sich näherte; ξυνάπτετον λόγοισιν, sc. ἀλλήλοιν, sich in ein Gespräch einlassen; συνάπτειν τοῖς ἄκροις, auf die Bergspitzen gelangen; u. feindlich: εἰς συνάπτον ἥκειν ἀλλήλοις, sich nähern zum Kampfe; συνημμένη ἀναλογία, eine stetige Proportion -
9 ἐπισυνάπτω
ἐπι-συν-άπτω, noch daran fügen, damit verbinden, hinzusetzen; μάχην τινί, j-m eine Schlacht liefern; πόλεμον, Krieg veranlassen -
10 παρασυνάπτω
παρα-συν-άπτω, daneben, damit verbinden -
11 προςεπισυνάπτω
προς-επι-συν-άπτω, noch dazu, damit verknüpfen -
12 προςσυνάπτω
προς-συν-άπτω, noch daranknüpfen, hinzufügen -
13 προσυνάπτω
-
14 συνεξάπτω
συν-εξ-άπτω, mit daran knüpfen; mit entzünden -
15 ἰάπτω
ἰάπτω, = ἰάλλω, senden, schicken, bes. von Geschossen, τόξοις ἰάπτων μηκέτ' εἰς ἡμᾶς βέλη Aesch. Ag. 496, vgl. Spt. 281; pass., 526; auch πρόσϑε πυλᾶν κεφαλὰν ἰάψειν, 507; übertr. ἰάπτει δ' ἐλπίδων ἀφ' ὑψιπύργων βροτούς Suppl. 90, Ag. 1528 τίς δ' ἐπιτύμβιον αἶνον ἐπ' ἀνδρὶ ϑείῳ σὺν δάκρυσιν ἰάπτων – πονήσει, nach Conj., das Lied ertönen lassen, wo Wellauer ἐπιτύμβιος αἶνος beibehalten hat, so daß ἰάπτων intr. zu nehmen, s. nachher; ä. ψόγον ἰάπτειν τινί Rhian. Stob. flor. 4, 34; bei Soph. ὀρχήματα ἰάπτειν Ai. 685 ch., die Tanzreigen in Bewegung setzen, schwingen, u. λόγοις ἰάπτων, mit Reden um sich werfen, mit beißenden Reden verletzen, 496. Vgl. Od. 2, 376 ὡς ἂν μὴ κλαίουσα κατὰ χρόα κα-λὸν ἰάπτῃ, wie 4, 749, daß sie nicht weinend den schönen Leib entstelle, abhärme, wo schwerlich χεῖρας zu ergänzen ist, wie Passow erkl., die Hände gegen den schönen Leib schicken, d. i. Hand an den schönen Leib legen. Die Alten erkl. βλάπτειν, φϑείρειν, u. leiten es auch von ἴπτω ab; Lobeck, dem auch Ellendt lex. Soph. beistimmt, leitet es von ἅπτω ab. Bei sp. D. verletzen, beschädigen, kränken, ὥς μευ περὶ ϑυμὸς ἰάφϑη Theocr. 2, 82, vgl. 3, 17; ἰάπτομαι ἄλγεσιν ἦτορ Mosch. 4, 39; vgl. noch Ap. Rh. 2, 875 Qu. Sm. 3, 454; ἔγχος χρόα ἴαψεν, 6, 546. – Intr., = sich schnell bewegen, schweben, ist es Aesch. Suppl. 542 zu nehmen, ἰάπτει δ' Ἀσίδος δι' αἴας, wo man ἑαυτόν ergänzen kann; vgl. ἵημι.
См. также в других словарях:
συν- — και με τις μορφές συ , συγ , συμ , συλ και συρ , ΝΜΑ α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στην πρόθεση σύν*. Η πρόθεση σύν εν συνθέσει, πριν από τα χειλικά σύμφωνα β, μ, π, φ, ψ, τρέπει το ν σε μ (πρβλ. συμ βάλλω … Dictionary of Greek
θεοσύναπτος — θεοσύναπτος, ον (AM) μσν. αυτός που συναρμολογήθηκε από τον θεό αρχ. αυτός που ενώθηκε με τον θεό. [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + συν άπτω] … Dictionary of Greek
συμμεταβῆναι — σύν , μετά ἅπτω fasten aor inf pass (ionic) σύν , μετά ἀβάω attain pres inf act σύν μεταβαίνω pass over aor inf act … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συγκατεσάπης — συγκατεσά̱πης , σύν , κατά , εἰσ ἅπτω fasten aor ind pass 2nd sg (attic epic doric ionic aeolic parad form prose) σύν , κατά , εἰσ ἅπτω fasten aor ind pass 2nd sg (ionic) σύν κατασήπω cause aor ind pass 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συνεσάπη — συνεσά̱πη , σύν , εἰσ ἅπτω fasten aor ind pass 3rd sg (doric aeolic) σύν , εἰσ ἅπτω fasten aor ind pass 3rd sg (homeric ionic) σύν σήπω make rotten aor ind pass 3rd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
συνεσάπησαν — συνεσά̱πησαν , σύν , εἰσ ἅπτω fasten aor ind pass 3rd pl (doric aeolic) σύν , εἰσ ἅπτω fasten aor ind pass 3rd pl (homeric ionic) σύν σήπω make rotten aor ind pass 3rd pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
υφάπτω — ὑφάπτω, ΝΜΑ, και ιων. τ. ὑπάπτω Α [ἅπτω] νεοελλ. 1. (μόνον το μέσ.) υφάπτομαι (αμτβ.) έρχομαι σε επαφή με κάτι αποκάτω 2. (εύχρ. κυρίως η μτχ. θηλ. μέσ. ενεστ. ως ουσ.) η υφαπτομένη (ενν. γραμμή) μαθημ. η υποκάθετος μσν. αρχ. καίω, πυρπολώ κάτι… … Dictionary of Greek