-
1 συμμοριάρχης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συμμοριάρχης
-
2 συμμορία
A taxation-group of citizens at Athens, formed for the levy of εἰσφορά in 378/7 B.C., and later for the discharge of the τριηραρχία, in 357/6 B.C.; see D.14 ( περὶ τῶν ς.) passim, and cf. Clidem.8, Philoch.126, Ulp. ad D.2.29;στρατηγὸς ὁ ἐπὶ τὰς σ. ᾑρημένος IG22.1629.209
(325/4 B.C.), cf. Arist.Ath.61.1; ἡγεμὼν συμμορίας, = συμμοριάρχης, D.21.157, 28.4, Hyp.Fr. 147; ἐπιμελητὴς τῆς ς. D.47.22; μετοικικαὶ ς. IG22.244.26 (337/6 B.C.).2 a division of the Athenian fleet, X.HG1.7.30.3 a division of the people at Teos, CIG 3065-6 (ii B.C.); class of ἔφηβοι, PTeb.316.4, al. (i A.D.).4 a company in general, δειπνεῖν κατὰ ς. J.AJ5.7.3; αἱ Ἀσκληπιοῦ ς., of the medical profession, Aristid.2.20 J., cf. Lib. Or.1.44, 17.26, 20.3; a class at school, ἔστι τῆς σ. ὁ κράτιστος he is top of the class, Id.Ep.139.2.5 of the Roman classes in the Servian constitution, D.H.4.18.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συμμορία
-
3 συμμοριάω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συμμοριάω
-
4 συμμορίτης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συμμορίτης
См. также в других словарях:
ταγματασφαλίτης — ο, Ν πρόσωπο που υπηρέτησε τα λεγόμενα τάγματα ασφαλείας κατά την διάρκεια τής γερμανικής και ιταλικής κατοχής. [ΕΤΥΜΟΛ. < τάγματα ασφαλείας + κατάλ. ίτης (πρβλ. συμμορ ίτης)] … Dictionary of Greek
