Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

στηρίζω+(την)

  • 1 στηρίζω

    στηρίζω, E.Hipp. 1207, etc.: [tense] fut.
    A

    - ίξω Hp.Morb.4.52

    (v.l.), 1 Ep.Pet.5.10,

    - ίσω LXX Si.38.34

    , Je.17.5, - ιῶ ib.Si.6.37, Je.24.6: [tense] aor.

    ἐστήριξα Il.4.443

    , [dialect] Ep.

    στήριξα Hes.Th. 498

    ; inf.

    στηρίξαι Od.12.434

    , Gal.19.192, PSI5.452.3 (iv A.D.); part.

    στηρίξας Sor.2.57

    ; opt.

    στηρίξειεν Th.2.49

    ;

    ἐστήρισα LXX Ge.27.37

    , App.BC1.98; imper.

    στηρισάτω AP14.72

    :—[voice] Med., [tense] aor.

    ἐστηριξάμην Il.21.242

    , Hp.Fract. 11, etc. (v. infr.); later

    - ισάμην LXX Is.59.16

    , Plu.Eum.11: [tense] fut.

    στηρίξομαι Philostr.VA5.35

    :—[voice] Pass., [tense] fut.

    στηριχθήσομαι Gal.UP9.16

    : [tense] aor.

    ἐστηρίχθην Tyrt.11.22

    , Hp.VC3, Gal.15.126: [tense] pf.

    ἐστήριγμαι Hes.Th. 779

    , Hp.Morb.3.3, etc.; inf.

    ἐστηρίσθαι LXX 1 Ki. 26.19

    : [tense] plpf.

    ἐστήρικτο Il.16.111

    , Hes.Sc. 218, etc. (Cf. στῆριγξ, σκηρίπτομαι):—make fast, prop, fix, [ἴριδας] ἐν νέφεϊ στήριξε sets rainbows in the cloud, Il.11.28; οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη, of Eris, 4.443; στηρίζειν αὐτὸ αὑτό φησι τὸ ἄπειρον (sc. Anaxagoras) Arist.Ph. 205b2, cf. Sor.2.61;

    σ. σήματ' ἐν οὐρανῷ Arat.10

    ; so prob., [λίθον] Ζεὺς στήριξε κατὰ χθονός he set the stone fast in the ground, Hes. Th. 498;

    βάσιν ἐστήριξαν Nic.Fr.74.49

    ;

    λίθον διορίζοντα ὅρους.. στηριχθῆναι ἐκέλευσαν OGI769

    (Palestine, iii/iv A.D.).
    2 support,

    σίτῳ τινά LXX Ge.27.37

    ; feed up a patient, Gal.19.192;

    σ. τὴν δύναμιν εὐστομάχοις τροφαῖς Id.18(2).34

    , cf. Aret.CA1.1: metaph., confirm, establish,

    τὴν ἀρχήν App.BC1.98

    ;

    τοὺς ἀδελφούς Ev.Luc.22.32

    , cf. 2 Ep.Thess.2.17, 1 Ep.Pet.5.10; corroborate, Sor.2.57.
    3 [voice] Med., ground, establish for oneself,

    κόσμον ἑαῖς στηρίξατο βουλαῖς Orph. Fr. 299

    ;

    πόδα ἐπὶ γαίης AP14.72

    ; πόντος στηρίξατο κῦμα νήνεμον settled its wave into a calm, ib.9.271 (Apollonid.).
    B [voice] Pass. and [voice] Med., to be firmly set or fixed, stand fast, οὐδὲ πόδεσσιν εἶχε στηρίξασθαι he could not get a firm footing, Il.21.242, cf. Plu.Eum.11;

    οὐδαμῇ ἐστήρικτο Hes.Sc. 218

    ; [δώματα] κίοσιν ἀργυρέοισι πρὸς οὐρανὸν ἐστήρικται the house is lifted up to heaven on pillars, Id.Th. 779;

    ὀρθὴ δ' ἐς ὀρθὸν αἰθέρ' ἐστηρίζετο E.Ba. 1073

    ;

    στηριχθεὶς ἐπὶ γῆς Tyrt.11.22

    ;

    πρὸς τῇ γῇ Arist.Mete. 376b23

    (s.v.l.); ὅσοι ἐστηρίξαντο τῇ πτέρνῃ ἰσχυρῶς πηδήσαντες light heavily on it, Hp. Fract.11, cf. Art.86; ὕβον, ἐφ' οὗ ἐστήρικται τὸ ἄλλο σῶμα is steadied, Arist.HA 499a17; ἐστηριγμένα [ἔχειν] τὰ σπλάγχνα supported, opp. κρεμάμενα, Gal.15.570; ἄμπελος κάμακι ς. AP7.731 (Leon.);

    Ἀσκληπιὸν -ιζόμενον βάκτρῳ IG42(1).88.9

    (Epid., ii A.D.); of the fixed stars, Arat.230, 274, etc.; opp. ἀκοντίζεσθαι, Arist.Mu. 395b4;

    λίθος ἐστήρικται Call.Ap.23

    ; χάσμα μέγα ἐστ. Ev.Luc.16.26; of places, merely to be situated, D.P.204.
    2 metaph., κακὸν κακῷ ἐστήρικτο evil was set upon evil, Il.16.111; τί τοι χόλος ἐστήρικται; A.R.4.816; δέκατος μεὶς οὐρανῷ ἐστήρικτο the tenth month was set in heaven, h.Merc.11; of a person, ὅπου.. στηρίζει ποτέ wheresoever thou art tarrying, art settled, S.Aj. 194 (lyr.); ὅροι ἐστηριγμένοι fixed principles, Hero *Geom.3.25; ἀνάγκη στηριχθῆναι τὸ ν ¯ must be firmly pronounced, D.H.Comp.22.
    3 of diseases,= infr. 11.2,

    μέχρις ἂν [οἱ νοσοποιοὶ χυμοὶ] ἔν τινι τῶν ἀσθενεστέρων στηριχθῶσιν Gal.15.126

    , cf. 789,855, Aret.SA1.5.
    II [voice] Act. intr. in same sense,

    οὐδέ πῃ εἶχον.. στηρίξαι ποσὶν ἔμπεδον.. Od.12.434

    ; κῦμ' οὐρανῷ στηρίζον a wave rising up to heaven, E.Hipp. 1207: metaph.,

    οὐρανῷ στηρίζον.. κλέος Id.Ba. 972

    ; πρὸς οὐρανὸν καὶ γαῖαν ἐστήριξε φῶς ib. 1083, cf. Plu.Sull.6.
    2 of diseases, fix, settle, determine to a particular part, ὁπότε εἰς τὴν καρδίαν στηρίξειεν (sc. ἡ νόσος) Th.2.49;

    ἐνταῦθα σ. ἡ νοῦσος Hp.Aph.4.33

    ;

    εἰ.. ἐς τὸ ὀστέον στηρίξειε τὸ βέλος Id.VC12

    ; cf.

    στήριξις 2

    .
    3 of planetary phases, pause, stand still, Gem.12.23, Plu.2.76d, Theo Sm.p.147 H., Ptol. Tetr.75, Vett.Val.183.1, Paul.Al.G.2.
    4 metaph., ἐπὶ δόγματος ς. hold fast to an opinion, D.L.2.136.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > στηρίζω

  • 2 στηρίζω

    στηρίζω (Hom.+; also OGI 612, 8; 769, 11; InsGolanHeights no. 11* line 11; PSI 452, 3) fut. στηρίξω (beside στηρίσω—B-D-F §71; W-S. §13, 4; Mlt-H. 259; Rob. 1219—and στηριῶ [s. Ezk 14:8; Sir 6:37]); 1 aor. ἐστήριξα (t.r.) and ἐστήρισα (B-D-F §71; W-S. § 13, 4; Mlt-H.; and Rob. as above). Pass.: fut. 3 sg. στηριχθήσεται Sir 15:4 and στηρισθήσεται Sir 15:4 v.l.; 1 aor. ἐστηρίχθην; perf. ἐστήριγμαι, inf. ἐστηρίχθαι (LXX, Just.) and ἐστηρίσθαι 1 Km 26:19.
    to fix firmly in a place, set up, establish, support, lit. τὶ someth. τοὺς οὐρανούς 1 Cl 33:3 (στ. of the creation of the world: Arat., Phaen. 10; Orphica, Fgm. 170, 3; Mel.; s. Hippol, Ref. 6, 32, 2 [w. μορφόω]). Pass., of a city be well established Ox 1, 17–18 (GTh 32). Of a chasm ἐστήρικται has been fixed Lk 16:26 (cp. Gen 28:12 κλίμαξ ἐστηριγμένη; En 24:2; ParJer 9:17 τὸ δένδρον τὸ στηριχθέν).
    to cause to be inwardly firm or committed, confirm, establish, strengthen fig. ext. of 1 (Apollon. Rhod. 4, 816 hatred; Appian, Bell. Civ. 1, 98 τὴν ἀρχήν; Ps 50:14; Sir 3:9; 1 Macc 14:14) w. acc. οὐ τὰ ἑστῶτα στηρίζειν ἀλλὰ τὰ πίπτοντα 2 Cl 2:6 (s. Sir 13:21).—Lk 22:32; Ac 18:23; Ro 16:25; 1 Th 3:2; 2 Th 3:3; 1 Pt 5:10; Rv 3:2. Pass. (Iren. 1, 2, 4 [Harv. I 19, 1]) Ro 1:11. τὴν καρδίαν τινός (Judg 19:5, 8; Sir 6:37; 22:16) Js 5:8; w. a second acc. στ. ὑμῶν τὰς καρδίας ἀμέμπτους 1 Th 3:13 (s. Rtzst., Erlösungsmyst. 147, 3). τινὰ ἔν τινι someone in someth. 2 Th 2:17; IPhld ins. Pass. 2 Pt 1:12. τινά τινι strengthen someone w. someth. 1 Cl 18:12 (Ps 50:14). τινὶ στ. ἑαυτὸν εἴς τι strengthen oneself w. someth. in order to do someth. 13:3; στ. τινί establish (someth.) by someth. 8:5. ἐὰν ἐστηριγμένη ᾖ ἡ διάνοια ἡμῶν πιστῶς πρὸς τὸν θεόν if our mind is firmly fixed on God in faith 35:5. ἐγὼ ὑπὸ κίνδυνον, ὑμεῖς ἐστηριγμένοι I am in danger, you are secure IEph 12:1.—In a related sense, but with more evident retention of the imagery of someth. that is fixed, to be determined to accomplish an objective, resolve: Hebraistically στηρίζειν τὸ πρόσωπον set one’s face (Ezk 6:2; 13:17; 14:8; 15:7) to denote firmness of purpose (s. Jer 21:10; cp. our ‘set one’s jaw’) foll. by gen. of inf. w. art. (B-D-F §400, 7; Rob. 1068) Lk 9:51 (s. πρόσωπον 1b and on 9:51–19:27 HConzelmann, The Theology of St. Luke, tr. GBuswell, ’60, esp. 60–73).—DELG. M-M. TW. Spicq.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > στηρίζω

  • 3 πρόσωπον

    πρόσωπον, ου, τό (Hom.+; loanw. in rabb.).
    lit. face, countenance Mt 6:16f; 17:2; Mk 14:65; Lk 9:29 (s. εἶδος 1); Ac 6:15ab (Chariton 2, 2, 2 θαυμάζουσαι τὸ πρόσωπον ὡς θεῖον; Damasc., Vi. Isid. 80 Πρόκλος ἐθαύμαζε τὸ Ἰσιδώρου πρόσωπον, ὡς ἔνθεον ἦν; Marinus, Vi. Procli 23); 2 Cor 3:7 twice, 13 (JMorgenstern, Moses with the Shining Face: HUCA 2, 1925, 1–28); cp. vs. 18; 4:6; but in the last two passages there is a transition from the face of Moses to a symbolic use of πρ. (s. 1bβג below); Rv 4:7; 9:7ab; 10:1; IEph 15:3 (cp. 1bβו); MPol 12:1; Hv 3, 10, 1; B 5:14; GJs 17:2; 18:2 (codd.). ἐμβριθεῖ τῷ πρ. MPol 9:2 (s. ἐμβριθής). ποίῳ προσώπῳ GJs 13:1b. πρόσωπον τῆς γενέσεως αὐτοῦ the face he was born with Js 1:23 (γένεσις 2a). ἐμπτύειν εἰς τὸ πρ. τινος spit in someone’s face (s. ἐμπτύω) Mt 26:67. εἰς πρ. δέρειν τινά strike someone in the face 2 Cor 11:20. τύπτειν τὸ πρ. GJs 13:1a. συνέπεσεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ his face fell or became distorted 1 Cl 4:3; cp. vs. 4 (Gen 4:6 and 5; JosAs 13:8). πίπτειν ἐπὶ (τὸ; the art. is usu. lacking; B-D-F §255, 4; 259, 1; cp. Rob. 792) πρ. αὐτοῦ fall on one’s face as a sign of devotion (=נָפַל עַל פָּנָיו; cp. Gen 17:3; Ruth 2:10; TestAbr A 9 p. 86, 16 [Stone p. 20]; JosAs 14:4 al.; ApcSed 14:2) Mt 17:6; 26:39; Rv 7:11; 11:16. Without αὐτοῦ (Gen 17:17; Num 14:5; Jos., Ant. 10, 11) Lk 5:12; 17:16; 1 Cor 14:25.
    personal presence or relational circumstance, fig.
    α. in all kinds of imagery which, in large part, represent OT usage, and in which the face is oft. to be taken as the seat of the faculty of seeing. Βλέπειν πρόσωπον πρὸς πρόσωπον to see face to face 1 Cor 13:12 (cp. Gen 32:31 [Jos., Ant. 1, 334 θεοῦ πρόσωπον]; Judg 6:22. See HRiesenfeld, ConNeot 5, ’41, 19; 21f [abstracts of four articles]). κλίνειν τὸ πρ. εἰς τὴν γῆν Lk 24:5 (κλίνω 1). πρ. κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά 1 Pt 3:12; 1 Cl 22:6 (both Ps 33:17). ἐπίφανον τὸ πρ. σου ἐφʼ ἡμᾶς (ἐπιφαίνω 1) 60:3 (s. Num 6:25). ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳ τοῦ θεοῦ (ἐμφανίζω 1) Hb 9:24. βλέπειν τὸ πρ. τινος, i.e. of God (βλέπω 1a, ὁράω A1c and s. JBoehmer, Gottes Angesicht: BFCT 12, 1908, 321–47; EGulin, D. Antlitz Jahwes im AT: Annal. Acad. Scient. Fenn. 17, 3, 1923; FNötscher, ‘Das Anges. Gottes schauen’ nach bibl. u. babylon. Auffassung 1924) Mt 18:10; cp. Rv 22:4. ὁρᾶν, ἰδεῖν or θεωρεῖν τὸ πρ. τινος see someone’s face, i.e. see someone (present) in person (UPZ 70, 5 [152/151 B.C.] οὐκ ἄν με ἶδες τὸ πρόσωπον. See Gen 32:21; 43:3, 5; 46:30 al.) Ac 20:25, 38; 1 Th 2:17b; 3:10; IRo 1:1; s. IPol 1:1. τὸ πρόσωπόν μου ἐν σαρκί Col 2:1. τῷ προσώπῳ ἀγνοούμενος unknown by face, i.e. personally Gal 1:22 (ἀγνοέω 1b). ἀπορφανισθέντες ἀφʼ ὑμῶν προσώπῳ οὐ καρδίᾳ (dat. of specification) orphaned by separation from you in person, not in heart (or outwardly, not inwardly) 1 Th 2:17a. ἐκζητεῖν τὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων (ἐκζητέω 1) B 19:10; D 4:2. ἀποστρέφειν τὸ πρ. ἀπό τινος (ἀποστρέφω 1) 1 Cl 18:9 (Ps 50:11); 16:3 (Is 53:3). στερεῖν τοῦ προσώπου τινός B 13:4 (Gen 48:11).—τὸ πρόσωπον στηρίζειν (s. στηρίζω 2 and cp. SAntoniades, Neotestamentica: Neophilologus 14, 1929, 129–35) Lk 9:51. τὸ πρ. αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἰερουσαλήμ his face was set toward Jerusalem vs. 53 (cp. 2 Km 17:11).—θαυμάζειν πρόσωπον flatter Jd 16 (PsSol 2:18; s. also θαυμάζω 1bα). λαμβάνειν πρόσωπον (=נָשָׂא פָנִים; cp. Sir 4:22; 35:13; 1 Esdr 4:39; s. Thackeray p. 43f; B-D-F p. 3, note 5; Rob. 94) show partiality or favoritism Lk 20:21; B 19:4; D 4:3. λαμβ. πρόσωπόν τινος (cp. Mal 1:8) Gal 2:6. S. PKatz, Kratylos 5, ’60, 161.
    β. governed by prepositions, in usages where πρ. in many cases requires a dynamic equivalent
    א. ἀπὸ προσώπου τινός from the presence of someone (JosAs 28:10; Just., A I, 36, 1; s. Vi. Aesopi W 104 v.l. p. 188 last line P. ἐπιστολὴ ὡς ἐκ προσώπου τοῦ Αἰσώπου) Ac 3:20; (away) from someone or someth. (Ctesias: 688 Fgm. 9 Jac. φυγεῖν ἀπὸ προσώπου Κύρου; LXX; PsSol 4:8 al.; Herodas 8, 59 ἔρρʼ ἐκ προσώπου=get out of my sight; TestAbr A 2 p. 78, 11 [Stone p. 4] ἐκ προσώπου: here because of the compound ἐξέρχομαι) 5:41; 7:45; 2 Th 1:9; Rv 6:16 (Is 2:10, 19, 21); 12:14; 20:11 (cp. Ex 14:25; Josh 10:11; Sir 21:2; 1 Macc 5:34 and oft.) 1 Cl 4:8 (s. ἀποδιδράσκω), 10 (s. the passages cited for Rv 20:11 above); 18:11 (Ps 50:13; ἀπο[ρ]ρίπτω 2); 28:3 (Ps 138:7).
    ב. εἰς πρόσωπον: (Aesop, Fab. 302 P.= εἰς Ζηνὸς πρόσωπον ἔρχεσθαι=before the face of Zeus) εἰς πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν before (lit. ‘in the face of’) the congregations 2 Cor 8:24. τὰ φαινόμενά σου εἰς πρόσωπον what meets your eye, i.e. the visible world IPol 2:2. βλέπειν εἰς πρόσωπόν τινος Mt 22:16; Mk 12:14 (s. βλέπω 4). To one’s face i.e. when present Hv 3, 6, 3 cj. (cp. POxy 903, 2; BGU 909, 12).
    ג. ἐν προσώπῳ (Maximus Tyr. 38, 1a) ἐν προσώπῳ Χριστοῦ before the face of Christ that looks down with approval 2 Cor 2:10 (cp. Pr 8:30; Sir 35:4), or as the representative of Christ (REB); difft. 4:6 on the face of Christ (s. 1a above).
    ד. κατὰ πρόσωπον face to face, (present) in person (Polyb. 24, 15, 2; Diod S 19, 46, 2; Plut., Caesar 716 [17, 8]; IMagnMai 93b, 11; IPriene 41, 6; OGI 441, 66 [81 B.C.]; PLond II, 479, 6 p. 256 [III A.D.?]; POxy 1071, 1) B 15:1. (Opp. ἀπών) 2 Cor 10:1. Παῦλος, ὸ̔ς γενόμενος ἐν ὑμῖν κατὰ πρόσωπον Pol 3:2. πρὶν ἢ ὁ κατηγορούμενος κατὰ πρόσωπον ἔχοι τοὺς κατηγόρους before the accused meets his accusers face to face Ac 25:16, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην I opposed him to his face Gal 2:11 (cp. Diod S 40, 5a of an accusation κατὰ πρόσωπον; 2 Macc 7:6; Jos., Ant. 5, 46; 13, 278).—κατὰ πρόσωπον with partiality, in favoritism B 19:7; D 4:10.—τὰ κατὰ πρόσωπον what is before your eyes 2 Cor 10:7.—Used w. the gen. like a prep. (PPetr III, 1 II, 8 κατὰ πρόσωπον τοῦ ἱεροῦ; LXX; Jos., Ant. 3, 144; 9, 8) κατὰ πρ. τινος before or in the presence of someone (Jos., Ant. 11, 235) Lk 2:31; Ac 3:13; 16:9 D; 1 Cl 35:10 (Ps. 49:21).
    ה. μετὰ προσώπου: πληρώσεις με εὐφροσύνης μετὰ τοῦ προσώπου σου Ac 2:28 (Ps 15:11); μετά A 2γ ג.
    ו. πρὸ προσώπου τινός (LXX; TestAbr A 12 p. 91, 4 [Stone p. 30] πρὸ προσώπου τῆς τραπέζης; GrBar 1:4; s. Johannessohn, Präp. 184–86) before someone Mt 11:10; Mk 1:2; Lk 7:27 (on all three cp. Mal 3:1).—Lk 1:76 v.l. (s. Ex 32:34); 9:52 (s. Ex 23:20); 10:1; 1 Cl 34:3 (s. Is 62:11). IEph 15:3 (cp. 1a).—πρὸ προσώπου τῆς εἰσόδου αὐτοῦ Ac 13:24 (εἴσοδος 2).
    entire bodily presence, person (Polyb. 5, 107, 3; 8, 13, 5; 12, 27, 10; 27, 7, 4; Diod S 37, 12, 1; Plut., Mor. 509b; Epict. 1, 2, 7; Vett. Val. s. index; Just., A I, 36, 2; POxy 1672, 4 [37–41 A.D.] ξένοις προσώποις=to strangers; 237 VII, 34; PRyl 28, 88. Cp. Phryn. p. 379 Lob., also Lob.’s comment p. 380; KPraechter, Philol 63, 1904, 155f) ὀλίγα πρόσωπα a few persons 1 Cl 1:1; ἓν ἢ δύο πρ. 47:6. τὰ προγεγραμμένα πρ. the persons mentioned above IMg 6:1. Here is surely also the place for ἐκ πολλῶν προσώπων by many (persons) 2 Cor 1:11 (from Luther to NRSV et al.; ‘face’ is preferred by Heinrici, Plummer et al.—With this expr. cp. Diod S 15, 38, 4 ἐκ τρίτου προσώπου=[claims were raised] by a third ‘party’, i.e. Thebes, against Sparta and Athens).
    the outer surface of someth., face= surface πρόσωπον τῆς γῆς (Gen 2:6; 7:23; 11:4, 8 al.) Lk 21:35; Ac 17:26; B 11:7 (Ps 1:4); and 6:9 prob. belongs here also.
    that which is present in a certain form or character to a viewer, external things, appearance opp. καρδία (1 Km 16:7) 2 Cor 5:12. πρόσωπον εἰρήνης (opp. πονηρίαι … ἐν ταῖς καρδίαις) Hv 3, 6, 3. ἡ εὐπρέπεια τοῦ προσώπου αὐτοῦ (i.e. of grass and flowers) Js 1:11. Of the appearance of the sky Mt 16:3; cp. Lk 12:56 (s. Ps 103:30).—SSchlossmann, Persona u. Πρόσωπον im röm. Recht u. christl. Dogma 1906; RHirzel, Die Person; Begriff u. Name derselben im Altertum: SBBayAk 1914, Heft 10; HRheinfelder, Das Wort ‘Persona’; Gesch. seiner Bed. 1928; FAltheim, Persona: ARW 27, 1929, 35–52; RAC I 437–40; BHHW I 93f. B. 216.—DELG. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πρόσωπον

См. также в других словарях:

  • στηρίζω — ΝΜΑ 1. κάνω κάτι σταθερό, ακλόνητο, εδραίο, στερεώνω, υποβαστάζω (α. «στήριξαν τον τοίχο με δοκάρια και δεν έπεσε» β. «Ζεὺς στήριξε κατὰ χθονός», Ησίοδ.) 2. (μέσ. και παθ.) στηρίζομαι α) ακουμπώ σταθερά σε κάτι, στέκομαι σε σταθερό υπόβαθρο (α.… …   Dictionary of Greek

  • στηρίζω — στήριξα, στηρίχτηκα, στηριγμένος 1. στερεώνω, κάνω κάτι σταθερό: Στήριξαν τη γέφυρα. 2. βασίζω: Η άποψή σου δε στηρίζεται σε σωστά επιχειρήματα. 3. υποβοηθώ κάποιον να σταθεί ή να ξεπεράσει κάποιες δυσκολίες: Η αντιπολίτευση στήριξε την κυβέρνηση …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • επερείδω — (AM ἐπερείδω) στηρίζω πάνω σε κάτι αρχ. μσν. σπρώχνω, μπήγω κάπου («ἐπέρεισε δὲ Παλλὰς Ἀθήνη [ἔγχος] νείατον ἐς κενεῶνα», Ομ. Ιλ.) αρχ. 1. πιέζω με δύναμη («τῇ χειρὶ ἐπερείδειν», Ιπποκρ.) 2. σπρώχνω την πόρτα για να κλείσει καλά 3. εντείνω… …   Dictionary of Greek

  • στέφω — ΝΜΑ, και στέπτω Α περιβάλλω κάποιον ή κάτι με στέφανο, στεφανώνω νεοελλ. 1. επιθέτω το στέμμα στην κεφαλή ηγεμόνα που μόλις ανήλθε στον θρόνο, τελώ την επίσημη τελετή τής ανάρρησης ηγεμόνα στον θρόνο («ο Ναπολέων στέφθηκε αυτοκράτορας το 1804») 2 …   Dictionary of Greek

  • υποβαστάζω — ὑποβαστάζω ΝΜΑ στηρίζω από κάτω, υποστηρίζω (α. «οκτώ κίονες υποβαστάζουν την οροφή» β.«ὁ τράχηλος τρόπον κίονος ὑποβαστάζει τὴν κεφαλήν», Σχόλ. Νικ. Θηρ.) νεοελλ. συγκρατώ, στηρίζω κάποιον, συνήθως από τις μασχάλες, για να μην πέσει. [ΕΤΥΜΟΛ.… …   Dictionary of Greek

  • απερείδω — ἀπερείδω (Α) [ερείδω] 1. στηρίζω, προσηλώνω 2. προσηλώνομαι 3. μέσ. ακουμπώ, στηρίζομαι, βασίζομαι, επαναπαύομαι 4. (μέσ. με ενεργ. σημ.) α) στηρίζω, προσηλώνω (το ους, την χείρα, τας ελπίδας) β) κατευθύνω (οργήν είς τινα) γ) επιρρίπτω την… …   Dictionary of Greek

  • φάλαγγα — Τυπικός στρατιωτικός σχηματισμός στην αρχαία Ελλάδα, που τον αποτελούσαν πολεμιστές που παρατάσονταν κατά μέτωπο σε διάφορες σειρές και ήταν οπλισμένοι με ακόντια και ασπίδες. Με την πυκνή τάξη της, η μονάδα αυτή, εκτός του ότι αποτελούσε… …   Dictionary of Greek

  • στήριγγα — η / στῆριγξ, ήριγγος, ΝΑ, και λόγιος τ. στήριγξ Ν νεοελλ. ναυτ. α) καθένας από τους μεταλλικούς στυλίσκους που είναι στερεωμένοι από τη μία και την άλλη πλευρά τής σκάλας τού πλοίου, στο πάνω άκρο τών οποίων στερεώνονται οι χειραγωγοί, κν.… …   Dictionary of Greek

  • κλίνω — (AM κλίνω, Α αιολ. τ. κλίννω) 1. (μτβ.) κάνω κάποιον ή κάτι να στραφεί ή να γείρει πλάγια ή προς τα κάτω, τό γέρνω, τό πλαγιάζω ή λυγίζω, κάμπτω κάτι (α. «ο δυνατός άνεμος έκλινε τους κορμούς τών δέντρων» β. «ἐπὴν κλίνῃσι τάλαντα Ζεύς» όταν ο… …   Dictionary of Greek

  • σκήπτρο — Σύμβολο της βασιλικής εξουσίας. Με τον όρο αυτό χαρακτηριζόταν αρχικά, οποιαδήποτε απλή ράβδος, που χρησίμευε σαν στήριγμα στους γέρους και τους οδοιπόρους. Σταδιακά έγινε σύμβολο της εξουσίας των βασιλιάδων και από ένα απλό ξύλινο ραβδί… …   Dictionary of Greek

  • σταθεροποιητής — ο, Ν 1. ναυτ. καθεμιά από τις δύο προεξοχές στα πλάγια ύφαλα τού πλοίου, αλλ. σταθεροποιητικό πτερύγιο 2. χημ. χημική ουσία η οποία, δρώντας ως παρεμποδιστής ή αρνητικός καταλύτης, αποτρέπει τη διάσπαση μιας ένωσης περιορισμένης χημικής… …   Dictionary of Greek

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»