-
1 σπαταλάω
A live softly or in excessive comfort or indulgence, Plb.36.17.7, IG14.2002 ([place name] Rome), LXX Si.21.15, 1 Ep.Ti.5.6, Ep.Jac.5.5; τὰ σπαταλῶντα τῶν παιδίων spoilt children, Theano in Pythag.Ep.4.4, cf. Diog.Ep.28.7.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπαταλάω
-
2 σπατάλη
σπᾰτᾰλ-η, ἡ,A wantonness, luxury, LXX Si.27.13, AP11.17 (Nicarch.); χρυσομανὴς ς. ib.5.301.2 (Agath.); of a dainty feast, Luc.Epigr.50, AP7.206 (Damoch.); of ornaments, ταρσῶν χρυσοφόρος ς., i.e. anklets, ib.5.26 (Rufin.), cf. 270 (Maced.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπατάλη
-
3 σπατάλημα
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπατάλημα
-
4 σπατάλιον
σπᾰτᾰλ-ιον, τό, in Lat. formGreek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπατάλιον
-
5 σπάταλος
A wanton, lascivious,κλέμματα AP5.17
(Rufin.); of persons, Bardesan. ap. Eus.PE6.10, Eust.1437.22, etc., cf. Sm.De. 28.54, AP5.26 (Rufin.). [Oxyt. in Eus. and Sm. ll.cc.]Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπάταλος
-
6 σπαταλώδης
σπατᾰλ-ώδης, ες,A soft, self-indulgent, Sor.2.54.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπαταλώδης
-
7 σπατολειαστής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σπατολειαστής
-
8 σπᾰτάλη
Grammatical information: f.Meaning: `lavish, lascivious way of life, debauchery, luxury', also of luxurious objects, `adornment, bracelet, anklet' (LXX, hell. inscr., AP etc.).Derivatives: Dimin. Lat. spata-lium n. `bracelet' (Juba ap. Plin., inscr.). Denominative verb σπαταλ-άω ( κατα-), aor. - ῆσαι `to live lavishly, lasciviously' (Plb., LXX, NT a. o.) with - ημα n. (AP). Backformation (Schwyzer 483) σπαταλός (- αλος) `lavish, lascivious' (AP a.o.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin] (V)Etymology: Popular word. If, as seems prob., originally an abstract, σπατάλη can as to its meaning be compared with κραιπάλη, δαιταλ-εύς; further connection uncertain. Perhaps to σπάω `draw in, suck', of wine etc.; e.g. ἔσπασεν ἄμυ-στιν ἑλκύσας (E. Kyk. 417); cf. also σπάσει πίνειν (Arist.). On the - τ- cf. σπατίζει... ἕλκει H. -- To be rejeceted Neumann Heth. u. luw. Sprachgut 88 f.: σπαταλός (backformation; s. ab.) from Hitt. * išpatalla- `who gladly, and often, eats to the full' from išpāi- `eat to be satiated'. -- Furnée 154, 179 connects convincingly βάταλος; so the word is Pre-Greek.Page in Frisk: 2,759Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπᾰτάλη
Перевод: с греческого на все языки
со всех языков на греческий- Со всех языков на:
- Греческий
- С греческого на:
- Английский
