-
1 σκόλλυς
σκόλλυς, - υοςGrammatical information: m.Meaning: `fringe of hair, a haircut where one left on the skull a tuft standing (Pamphil. ap. Ath. 11, 494 f., Dsc., H., Poll. a. o.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Prob. a short form wit hypocoristic gemination; s. σκολύπτειν. After Specht Glotta 31, 128 (s. also Gaya Nuño Emer. 19, 232 ff.) here also στόλοκρον τὸ περικεκομμένον τὰς κόμας κτλ., dissimilated from *σκόλ-; to this also Lat. calvus (?). Cf. σκόλυμος. -- A Pre-Greek word seems prob.Page in Frisk: 2,735Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκόλλυς
-
2 σκόλοψ
σκόλοψ, - οποςGrammatical information: m.Meaning: `pointed pole, palisade, prickle' (ep. ion. poet. Il., hell. a. late prose; Att. χάραξ, σταυρός, - ωμα).Derivatives: Dimin. σκολόπ-ιον n. (Antyll. ap. Orib.), - ηὶς μοῖρα `the destiny of being impaled' (Man.; after βασιλ-ηΐς a.o.); - ίζω `provide with σ.' ( Stad.) wit - ισμός m. `the impaling, the spearing' (Vett. Val.); often with ἀνα- `to stick on a pole, to impale' (Hdt. a. o.) with - ισις f. (sch., Eust.), ἀπο σκόλοψ `to remove the poles' (Aq.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Finally to the great family of σκάλλω (s. v.). As the labial can belong to the stem, σκόλοψ can first be connected with Lat. scalpō `scratch, cut with a sharp instrument etc.'; to this may be joined several words with varying meaning, partly also with varying form, e.g. OHG scelifa `membranous shell', Lith. sklem̃pti, sklem̃bti `plane smooth, cut oblique, sprinkle' etc., s. Bq s. σκάλοψ, WP. 2, 595, Pok. 926, W.-Hofmann s. scalpō. The dissillabicity of σκόλοψ is rather due to adaptation to the nouns in - οψ (a sequence *-ολψ or *-ορψ is unknown in Greek) than with Bechtel Lex. s. v. to a disyllabic root form [?] -- Beside σκόλοψ stands in quite different meaning σκάλοψ, - οπος m. `mole' (Ar. Ach. 879; also Cratin. 93 [- ωψ]) with σκαλοπία f. `mole-track' (Thphr. HP 7, 12, 3; tradit.. σκολ-, s. Scheller Oxytonierung 47 f.), clearly from σκάλλω with the in animal-names usual οπ-suffix (final); we may have to do with a folketym. justification of untransparent σπάλαξ (s. ἀσπάλαξ with a quite hypothetic etym.); s. Grégoire Byzantion 32, 32ff. -- As the variant with - φρ- shows, we have to do with a Pre-Greek word (influence of δίφρος is far-fatched); cf. Furnée 107. Words for `pole' etc. are often taken over from a substrate language. (Not in Furnée.)Page in Frisk: 2,735-736Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκόλοψ
-
3 σκολιότης
σκολιότης, ητος, ἡ (σκολιός; Hippocr.+; LXX, Aq., Sym.) fig. (Aristaen., Ep. 1, 28) crookedness, perversity, deceit (Ezk 16:5 τῇ σκολ. τῆς ψυχῆς σου) w. πονηρία Hv 3, 9, 1.—DELG s.v. σκέλος.
См. также в других словарях:
σκολ(ε)ιαρούδι — το, Ν βλ. σχολειαρούδι … Dictionary of Greek
σκoλιός — ά, ό / σκολιός, ά, όν, ΝΜΑ 1. αυτός που παρουσιάζει στρέβλωση στο σχήμα του, κεκαμμένος, διάστροφος, κυρτός, λοξός («πρῶτα μὲν σκολιῷ σιδήρῳ ἐξάγουσι τὸν ἐγκέφαλον», Ηρόδ.) 2. (για ατραπούς, οδούς ή ποταμούς) αυτός που βαίνει ελικοειδώς,… … Dictionary of Greek
σκολάκι(ο)ν — τὸ, Μ θρυαλλίδα, φιτίλι λυχναριού. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκολ (βλ. λ. σκολιός) + επίθημα άκι(ο)ν] … Dictionary of Greek
σκόλακες — οἱ, Α σπάγγοι μεγάλου μήκους, με τους οποίους, αφού τούς βουτούσαν πρώτα σε κερί, περιέζωναν τον ναό κατά τη διάρκεια εορτών. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. σκολ (βλ. λ. σκολιός) + επίθημα αξ, ακος] … Dictionary of Greek
σκόλοπας — ο / σκόλοψ, οπος, ΝΜΑ σώμα επίμηκες που απολήγει σε αιχμηρό άκρο, ώστε να μπορεί να μπήγεται, πάσσαλος, παλούκι νεοελλ. μτφ. βάσανο, ενόχλημα αρχ. 1. μικρή σχίζα, αγκάθι 2. εργαλείο κατάλληλο για χειρουργική επέμβαση στην ουρήθρα 3. το οξύ άκρο… … Dictionary of Greek
φουζαρίωση — το, Ν (φυτοπαθ.) φυτονόσος που προκαλείται από τα διάφορα είδη φουζαρίου, προσβάλλει την πατάτα, την ντομάτα κ.ά. φυτά και έχει ως αποτέλεσμα τη σήψη τους. [ΕΤΥΜΟΛ. < φουζάριο + κατάλ. ίωση (< ρ. σε ιώ / ιώνω), πρβλ. σκολ ίωση] … Dictionary of Greek
