-
1 σαυρωτήρ
σαυρωτήρ, ῆρος, ὁ, das untere Ende der Lanze, des Speerschaftes; Il. 10, 153; Her. 7, 41 (wofür Ath. XII, 514 στύρακες sagt); Pol. 6, 25, 6. 11, 18, 4; sonst οὐρίαχος; bes. eine Art von eiserner Spitze, die Lanze. damit in die Erde zu stecken, auch im Nothfall damit zu fechten; übh. Lanze, Speer, Leon. Tar. 32 (VI, 110).
-
2 σαυρωτήρ
σαυρωτήρ, ῆρος, ὁ, das untere Ende der Lanze, des Speerschaftes; bes. eine Art von eiserner Spitze, die Lanze, damit in die Erde zu stecken, auch im Notfall damit zu fechten; übh. Lanze, Speer -
3 cuspis
cuspis, idis, f. (Etymologie unsicher, s. Walde S. 217), die Spitze, als Werkzeug zum Stechen, der Stachel, I) eig.: a) der künstliche, gew. eiserne: exigua, Plin.: aerea, ferrea, Plin.: oben an Stangen usw., asseres pedum XII cuspidibus praefixi, Caes.: acutā cuspide contos expedire, Verg. – oben am Speere, aeratae od. acutae od. praeacutae cuspidis hasta, Ov.: alqm hastae cuspide in fronte vulnerare, Iustin. – v. der untern Schaftspitze des Speeres, Legionsadlers, griech. στύραξ, σαυρωτήρ, alternos longā nitens cuspide gressus, Verg.: aquilifer moranti se cuspide est comminatus, Suet. – v. dem untern spitzen Ende des Hirtenstabes, baculi c., Plin. – u. v. dem spitzen Pflugeisen an einigen Pflügen der Alten (statt der Pflugschar), cuspis (vomeris) effigiem palae habet, Plin. – b) der natürliche Stachel, als Teil des tierischen Körpers, curvata (scorpionis), der gekrümmte St., in den der Schwanz endigt, Ov.: natura apibus cuspides dederat, et quidem venenatas, Plin. – II) meton., der mit einer Spitze (Stachel) versehene Gegenstand: a) der Spieß, Wurfspieß, die Lanze, cuspidem alte gerens, Liv.: cuspidem erectam quatere, Liv.: infestis cuspidibus concurrere, Liv.: cuspide uti, Liv. – am Streitwagen, falcatae quadrigae cuspides circa temonem ab iugo decem cubita exstantes velut cornua habebant, Liv. – b) der Dreizack des Neptun, vollst. cuspis triplex, Ov.: deus aequoreas qui cuspide temperat undas, Ov. – c) der Bratspieß, Mart. 14, 221. – d) eine irdene Röhre ohne Boden, eine Spitze, Varro r. r. 1, 8, 4. – e) das männliche Glied, coleata cuspis, Pompon. com. 69.
-
4 στύραξ
στύραξ, ακος, ὁ, wie σαυρωτήρ, das untere Ende des Lanzenschaftes, auch der ganze Schaft; ἕως ἄκρου τοῠ στύρακος ἀντελάβετο, Plat. Lach. 183 e; auch die ganze Lanze, der Speer selbst, Xen. Hell. 6, 2, 10; Plut. Marcell. 26.
-
5 σαυρωτός
-
6 σαυρο-βρῑθής
σαυρο-βρῑθής, ές, mit schwerem σαυρωτήρ, Hesych.
-
7 ἀμφί-γυος
ἀμφί-γυος ( γυῖον), eigentl. = auf beiden Seiten Glieder habend, Hom. neunmal, Versanfang Iliad. 15, 386 ἔγχεσιν ἀμφιγύοις, Versende ἔγχεσιν ἀμφιγύοισιν Iliad. 13, 147. 14, 26. 15, 278. 712. 16, 637. 17, 731 Od. 16, 474. 24. 527, vielleicht = mit zweischneidiger Spitze; oder an beiden Enden gegliedert, oben die eiserne Spitze, unten der σαυρωτήρ; Scholl. Aristonic. Iliad. 13, 147; – δόρυ Ap. Rh. 3, 1356; – Soph. Trach. 504 ch. Wettkämpfer, die alle Glieder gleich rüstig brauchen, Schol. ἰσχυροὶ ἐν τοῖς γυίοις ἢ ἄμφω τεϑωρα-κισμένοι ἢ παρωξυμμένοι, Ellendt vgl. ἀμφιδέξιος, Herm. ancipitibus armis certantes.
-
8 ἐπι-δορατίς
ἐπι-δορατίς, ίδος, ἡ, die obere Spitze an der Lanze, Pol. 6, 25, 5 u. sonst; = σαυρωτήρ, B. A.
-
9 cuspis
cuspis, idis, f. (Etymologie unsicher, s. Walde S. 217), die Spitze, als Werkzeug zum Stechen, der Stachel, I) eig.: a) der künstliche, gew. eiserne: exigua, Plin.: aerea, ferrea, Plin.: oben an Stangen usw., asseres pedum XII cuspidibus praefixi, Caes.: acutā cuspide contos expedire, Verg. – oben am Speere, aeratae od. acutae od. praeacutae cuspidis hasta, Ov.: alqm hastae cuspide in fronte vulnerare, Iustin. – v. der untern Schaftspitze des Speeres, Legionsadlers, griech. στύραξ, σαυρωτήρ, alternos longā nitens cuspide gressus, Verg.: aquilifer moranti se cuspide est comminatus, Suet. – v. dem untern spitzen Ende des Hirtenstabes, baculi c., Plin. – u. v. dem spitzen Pflugeisen an einigen Pflügen der Alten (statt der Pflugschar), cuspis (vomeris) effigiem palae habet, Plin. – b) der natürliche Stachel, als Teil des tierischen Körpers, curvata (scorpionis), der gekrümmte St., in den der Schwanz endigt, Ov.: natura apibus cuspides dederat, et quidem venenatas, Plin. – II) meton., der mit einer Spitze (Stachel) versehene Gegenstand: a) der Spieß, Wurfspieß, die Lanze, cuspidem alte gerens, Liv.: cuspidem erectam quatere, Liv.: infestis cuspidibus concurrere, Liv.: cuspide uti, Liv. – am Streitwagen, falcatae quadrigae cuspides circa temonem ab iugo decem cubita exstantes velut cornua habebant, Liv. – b) der Dreizack des Neptun,———— -
10 ἀμφίγυος
-
11 σαυροβρῑθής
σαυρο-βρῑθής, ές, mit schwerem σαυρωτήρ -
12 σαυρωτός
--------------------------------σαυρωτός, buntgefleckt, wie eine Eidechse
См. также в других словарях:
σαυρωτήρ — ferrule masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σαυρωτήρ — ῆρος, ὁ, Α σιδερένια αιχμή που περιέβαλλε το κάτω άκρο τού δόρατος και χρησίμευε για να καρφώνεται το δόρυ στο έδαφος. [ΕΤΥΜΟΛ. < σαύρα* + επίθημα ωτήρ, πιθ. μέσω αμάρτυρου *σαυρόω (πρβλ. τροπ ωτήρ)] … Dictionary of Greek
σαυρωτῆρα — σαυρωτήρ ferrule masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σαυρωτῆρας — σαυρωτήρ ferrule masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σαυρωτῆρες — σαυρωτήρ ferrule masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σαυρωτῆρι — σαυρωτήρ ferrule masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σαυρωτῆρος — σαυρωτήρ ferrule masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σαυρωτῆρσι — σαυρωτήρ ferrule masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σαυρωτῆρσιν — σαυρωτήρ ferrule masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σαυρωτήρων — σαυρωτήρ ferrule masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ОРУЖИЕ — • Arma. I. У греков. Те части вооружения, какие в «Илиаде» указываются для героев Троянской войны, образуют основу вооружения и для позднейших гражданских ополчений. Последние состояли исключительно из тяжеловооруженных (όπλι̃ται) … Реальный словарь классических древностей