πόδεσσιν

(ἤϊα ἅπαντα ἄγγεσιν Hom.)

ἀλλήλους ἀ. βόεσσιν Hom. — сомкнуть свои щиты

(Τρῶες ἀρηρότες Hom.)

(τοῖχον λίθοισιν Hom.)

(πώματι ἀμφιφορῆα Hom.)

(νῆα ἐρέτῃσιν Hom.)

(θυμὸν ἐδωδῇ Hom.)

(θάνατόν τινι Hom.)

(φρεσὴν ἀρηρώς Hom.)

ἔγχος παλάμῃφιν ἀρήρει Hom. — копье было по руке

ἄκοιτις ἀρηρυῖα πραπίδεσσι Hes. — супруга по сердцу

ζώνη θυσάνοις ἀραρυῖα Hom. — пояс с бахромой - см. тж. ἄρμενος

(τινί Hom., Arph., Plat., Arst.)

δίφρου ἐπιβησομένοισιν ἐΐκτην Hom. — казалось, что (оба коня) хотят вспрыгнуть на колесницу;

οὔ σε ἔοικε δειδίσσεσθαι Hom. — не пристало тебе робеть;

(ὀπίσσω Hom.)

(τινὴ τῆς ὁδοῦ Hom.)

(θυμῷ Hom.; πολεμίοις Xen.)

εἴ. τινὴ πόδεσσιν Hom. — уступать кому-л. в быстроте ног;

εἶξαι ἡνία ἵππῳ Hom. — отпустить вожжи, дать повод коню

(πλοῦν τινι Soph.)

(πολέμοιο, ἀοιδῆς, ἄκοντι Hom.; περὴ ὀνομάτων Plat.)

(τὰς οὐράς Her.; καλωδίῳ τι Thuc.)

(τὰ ὀπίσθια σκέλη ἐπὴ τὰ πρόσθια Arst.)

(γυναῖκα ἄκουσαν Plut.)

(ποτῆρ΄ ἀσκοῦ μέτα Eur.)

(τὸ ὑγρὸν ἐκ τῆς γῆς Arst.; τέν στρατιὰν ἐκ τῶν στενῶν Plut.)

(κατὰ τῆς κεφαλῆς τὸ ἱμάτιον Plut.)

(ὀφρῦς Anth.)

(χωλαίνειν καὴ ἐ. Plat.)

(πολλὰς ξυμφοράς, med. πολλὰ κακά Eur.)

(ἐφελκομένοισι πόδεσσιν Hom.)

(ἐφελκομένη ἐπικουρία Polyb.)

(τοὔμπαλιν οὗ βούλονται Xen.; δόξας κενάς Plut.)

(ὄνομά τι Plut.)

(ῥείθροισιν ἐφελκόμενος - v. l. ἐφεξόμενος - μαλακοῖσιν HH.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

κάρκαιρε δὲ γαῖα πόδεσσιν ὀρνυμένων Hom. — загудела земля под ногами сбежавшихся

(χεῖρας σκαιῇ Hom.; τινὰ αὐχένος Pind.; τινὰ ποδός Soph.; γαμφηλῇσι δράκοντα Arph.)

(τὸν ὕπνος ἔμαρπτε Hom.)

(τινὰ ταχέεσσι πόδεσσιν Hom.)

(χθόνα ποδοῖϊν Hom.; γῆρας Hes.)

(τινὰ τόξοις Eur.)

(преимущ. med.)

(π. ἐκβαλεῖν τινα Soph.; μήτε τις πειράτω Hom.)

ὣς ἄρ΄ ἔφη, πόσιος πειρωμένη Hom. — так сказала (Пенелопа), чтобы испытать мужа;

(χωρίου Thuc.; τῆς πόλιος Her.)

(γυναῖκα Arph.; τέν παιδίσκην Lys.; πειραθεὴς ὑπό τινος Thuc.)

(ἕκαστα Hom.)

πόδα τιθέναι Arph. — шагать, идти;

ἐν πόδεσσιν πέλειαν ἔχων Hom. — (ястреб), держащий в когтях голубя

(Ἴδης Hom.)

(οἱ πόδες τῶν κλινῶν Xen.)

(ἀσκοῦ Eur., Plut.)

χαλᾶν πόδα Eur. и ἐνδοῦναι τοῦ ποδός Luc. — ослабить канат

(νηός Hom.)