-
1 προ-χωρέω
προ-χωρέω, vorwärtsgehen, fortschreiten, Her. 7, 50, 2; vorrücken, πρὸς ἐμὴν χεῖρα, Soph. Phil. 148; προκεχωρηκότες ἄπωϑεν τῆς Ὄλπης, Thuc. 3, 111; εἰς τὴν χώραν, 2, 12; προχωρεῖ ὁ πότος, Xen. An. 7, 3, 26; προχωρεῖ γὰρ καὶ οὐ μένει, Plat. Phil. 24 d; νῠν σοι προχωρεῖ δαιμόνων κατάστασις, Eur. Phoen. 1272; Fortgang haben, von Statten gehen, gedeihen, Her. 1, 84. 5, 62. 8, 102; οὕτως στάσις προὐχώρησε, Thuc. 3, 82; τὸ ἔργον προὐχώρησε, 8, 68, u. öfter; τοῠ ἔργου προχωρήσαντος, Hdn. 7, 5, 1, u. oft, bes. κατὰ γνώμην; so τὰ νῠν προχωρήσαντα, Thuc. 4, 18; auch ἱερά, fallen günstig aus, Xen. An. 6, 2, 21 (aber ib. 1, 9, 13 ἔχοντι ὅτι προχωροίη ist nach Krüger = er hat einen Grund, warum er reis't; nach Andern = mit sich führend, was ihm beliebt); dah. imperson. ὥς οἱ δόλῳ οὐ προεχώρεε, da es ihm mit der List nicht gelang, Her. 1, 205; ὡς οὐ προὐχώρει αὐτῷ, Thuc. 1, 109, vgl. 2, 56; Plat. Conv. 220 c; ὁπόσα σοι προχωρεῖ, so viel du kannst, Xen. Cyr. 3, 2, 29; ἡνίκ' ἂν ἑκάστῳ προχωρῇ, 1, 2, 4, wenn es Jedem seine Zeit und Geschäfte erlauben, u. öfter; προκεχωρηκότων τοῖς Λακεδαιμονίοις, sc. τῶν πραγμάτων, Hell. 5, 3, 27; vgl. προχωρησάντων ἐπὶ μέγα τῶν πραγμάτων, als ihre Macht zu einem hohen Grade gediehen war, Thuc. 1, 16; κατὰ λόγον προχωρεῖ σφίσι τὰ πράγματα, Pol. 1, 20, 3, u. A.; seltener im schlimmen Sinne, παρὰ δόξαν αὐτοῖς προχωρούντων τῶν πραγμάτων, Pol. 5, 29, 1; ὥςπερ γὰρ ἐν πόλει νομίσματος προχωροῠντος, S. Emp. adv. gramm. 178, die Münze kursirt, hat Geltung.
-
2 συμ-προ-χωρέω
συμ-προ-χωρέω, mit od. zugleich fortgehen, Poll.
-
3 προ-απο-χωρέω
προ-απο-χωρέω, vorher ab- od. weggehen, Thuc. 4, 90.
-
4 προ-εκ-χωρέω
προ-εκ-χωρέω, vorher herausgehen, D. Cass. 41, 41.
-
5 προ-ανα-χωρέω
προ-ανα-χωρέω, vorher weggehen (?).
-
6 προ-δια-χωρέω
προ-δια-χωρέω, vorher auseinandergehen, Arist. rhet. 1, 12, 29 u. Sp.
-
7 προχωρέω
προ-χωρέω, vorwärtsgehen, fortschreiten; vorrücken; Fortgang haben, von Statten gehen, gedeihen; auch ἱερά, fallen günstig aus; ἔχοντι ὅτι προχωροίη, er hat einen Grund, warum er reist, oder: mit sich führend, was ihm beliebt; imperson. ὥς οἱ δόλῳ οὐ προεχώρεε, da es ihm mit der List nicht gelang; ὁπόσα σοι προχωρεῖ, so viel du kannst; ἡνίκ' ἂν ἑκάστῳ προχωρῇ, wenn es jedem seine Zeit und Geschäfte erlauben; προχωρησάντων ἐπὶ μέγα τῶν πραγμάτων, als ihre Macht zu einem hohen Grade gediehen war; ὥςπερ γὰρ ἐν πόλει νομίσματος προχωροῠντος, die Münze kursiert, hat Geltung -
8 συμπροχωρέω
συμ-προ-χωρέω, mit od. zugleich fortgehen -
9 προαναχωρέω
-
10 προαποχωρέω
προ-απο-χωρέω, vorher ab- od. weggehen -
11 προδιαχωρέω
-
12 προεκχωρέω
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский