-
1 ποιμάντωρ
ποιμάντωρ, ὁ, = ποιμαντήρ, ποιμήν (?).
-
2 ποιμάνωρ
ποιμάνωρ, ὁ, = ποιμάντωρ, ποιμήν, Hirt, Völkerhirt, Heerführer, Aesch. Pers. 237, τίς δὲ ποιμάνωρ ἔπεστι κἀπιδεσπόζει στρατοῠ. Einige erkl. es als Zusammensetzung aus ποιμαίνω u. ἀνήρ, Männer weidend, was aber gegen die Analogie verstößt; es ist wahrscheinlich unmittelbar von ποιμαίνω abgeleitet.
См. также в других словарях:
Ερμής ο Τρισμέγιστος — Μυθολογικό πρόσωπο. Υποτιθέμενος συγγραφέας μιας σειράς κειμένων της ύστερης ρωμαϊκής περιόδου (2oς 3oς αι. μ.Χ.). Την καταγωγή του πρέπει να την αναζητήσουμε στον χαρακτηριστικό γι’ αυτή την εποχή φιλοσοφικό συγκρητισμό, που γέννησε και τη… … Dictionary of Greek
Φιτσίνο, Μαρσίλιο — (Ficino, Φιλίνε Βαλντάρνο 1433 – Καρέτζι 1499). Ιταλός φιλόσοφος. Σπούδασε φιλοσοφία στη Φλωρεντία και στην Πίζα, και από τα πρώτα του ακόμα κείμενα φάνηκε η επίδραση των πλατωνικών ιδεών στη σκέψη του. Με την προστασία του Κοσμά των Μεδίκων… … Dictionary of Greek
