-
1 περι-ώνυμος
περι-ώνυμος, ringsum namhaft, weitumher berühmt, Orph. Arg. 147.
-
2 περιώνυμος
περι-ώνυμος, ringsum namhaft, weitumher berühmt -
3 ὄργυια
Grammatical information: f.Meaning: `fathom' (Ψ 327).Compounds: As 2. member beside regelar and usual - όργυιος (λ 312) also δεκ-ώρυγος `ten fathoms long' a.o. (X. Kyn. 2,5) with comp. length. and remarkable metathesis (cf. - ώνυμος).Derivatives: ὀργυι-αῖος (AP), - όεις (Nic.), `a fathom long or wide', - όομαι in ( δι-, περι-)ωργυιωμένος `outstretched (a fathom wide)' (Ctes., Hipparch., Lyc.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Subst. ptc. without reuplucation like ἄγυια, ἅρπυια (s. vv. w. lit.) a.o., from ὀρέγω (- ομαι? Fraenkel Glotta 32, 18) `stretch (the arms)' with vowel syncope conditioned by the oxytonesis (or ablaut): ὀρόγυια (assim. from *ὀρέγυια?): ὀργυιᾶς, - αί; s. Schwyzer 255f., 381 a. 474 w. lit., also (on the meaning) 541 n. 5. Older lit. in Bq and WP. 2, 363. - The explanation as a perfect ptc. is rather difficult, both formally and semantic; for the old interpretation see Beekes Devel. 27f. Also the supposed archaic ablaut ὄργυια - ὀρόγυια is problematic; rather one thinks the o was anaptyctic, as Chantraine says in DELG ("semble secondaire"); anaptyxis is frequent in Pre-Greek (Furnée 378-385, esp. 381f.). The enaptyxis could also take the form - ορυγ- [from Pre-Greek *αρυγ-?], which explains the compound form - ωρυγ-, and the transition to - υος (Chantraine). Now that ἄγυια has proved to be a Pre-Greek word, this must also be assumed for our word. (Not in Furnée.)Page in Frisk: 2,412Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄργυια
См. также в других словарях:
θηριώνυμος — θηριώνυμος, ον (Μ) αυτός που έχει πάρει το όνομα του από την ονομασία θηρίου. [ΕΤΥΜΟΛ. < θηρίο + ώνυμος (< όνυμα, δωρ. τ. τού όνομα), πρβλ. αν ώνυμος, περι ώνυμος. Το ω λόγω «εκτάσεως εν συνθέσει»] … Dictionary of Greek
περιώνυμος — η, ο / περιώνυμος, ον ΝΜΑ εκείνος τού οποίου το όνομα είναι γνωστό παντού, ονομαστός, ξακουστός, περίφημος. [ΕΤΥΜΟΛ. < περι * + ώνυμος (< ὄνυμα, αιολ. τ. τού ὄνομα*), με έκταση λόγω συνθέσεως (πρβλ. συν ώνυμος)] … Dictionary of Greek
ιερώνυμος — I (Στριδώνα Δαλματίας 347 – Βηθλεέμ 420 μ.Χ.). Άγιος της Ανατ. Ορθόδοξης και Δυτ. Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, προστάτης των μεταφραστών. Ήταν σύγχρονος του Αυγουστίνου και του Αμβροσίου και φίλος του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού και του Γρηγορίου… … Dictionary of Greek
