-
1 παρ-αυτόθεν
παρ-αυτόθεν, adv., = αὐτόϑεν, Arr.
-
2 εὐ-πορία
εὐ-πορία, ἡ, der Zustand des εὔπορος (im eigtl. Sinne, leichter, bequemer Weg, wird es Empedocl. 253 u. Xen. An. 7, 6, 37 ὅτι πολλὴ ὑμῖν εὐπορία φαίνεται καὶ πλέετε ἔνϑα δὴ ἐπιϑυμεῖτε πάλαι erkl., Halbkart aber übersetzt frei, doch richtig: da sich euch die Aussicht eröffnet gut versorgt zu werden), Leichtigkeit Etwas zu thun; ναῦς γὰρ εὐπορία ἦν ποιεῖσϑαι αὐτόϑεν, man konnte dort leicht Schiffe bauen, Thuc. 4, 52; εὐπορία ἀνϑρώπῳ τοῦ βίου γίγνεται Plat. Prot. 321 e, wie αἱ εἰς τὸν βίον εὐπορίαι, der Unterhalt, D. Hal.; ἡ εὐπορία ohne Zusatz = Lebensmittel, Zufuhr, Plut.; vgl. Poll. 1, 51. – Allgemeiner ἡ παρ' ἀλλήλων εὐπορία, gegenseitige Unterstützung, Isocr. 6, 67; τῆς τύχης, Gunst des Schicksals, Thuc. 3, 45. Uebh. Vermögen, Wohlhabenheit, χρημάτων Xen. Hell. 4, 8, 28; Cyr. 3, 3, 7; Dem. u. a. Redner u. Sp., σταχύων ἄφϑονος εὐπ. Agath. 71 (XI, 365). Uebertr., vom Geist, der ἀμηχανία, ἀπορία entggstzt, wie εὐπορεῖν, Plat. Phil. 15 c; Arist. oft, z. B. Metaph. 2, 1, 2.
-
3 ἔφ-οδος [3]
ἔφ-οδος, ἡ, 1) der Zugang, der Weg, der zu Etwas führt; τὰς ἐφόδους καταλαμβάνειν Thuc. 6, 99; ἀπὸ ταύτης (τῆς κορυφῆς) ἔφοδος ἐπὶ τὸν λόφον Xen. An. 3, 4, 41; αὐτόϑεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἦν 4, 2, 6; ἀποκλείειν τὰς ἐφόδους τῶν ἐπιτηδείων, die Zufuhr abschneiden, Hell. 2, 4, 3; ἔφοδον δοῦναι ἐπὶ τοὺς πολλούς, die Erlaubniß geben zum Volke zu sprechen, Pol. 4, 34, 5. – Die Abführungsgänge im Körper, Hippocr. – Uebertr., Weg, Mittel zu Etwas, πρός τι, Diosc.; τῆς ἐξηγήσεως, Methode, Pol. 3, 1, 11; γνώμης μᾶλλον ἐφόδῳ ἢ ἰσχύος Thuc. 3, 11; im philosophischen Sinne, die Beweisführung, Plut. u. a. Sp.; bes., wie bei den Rhetoren, der Kunstgriff, im Eingange der Rede die Zuhörer zu gewinnen, auf künstliche u. versteckte Weise, insinuatio, D. Hal. de Isaeo 3 u. a. Rhett. – 2) das Hinzu-, Herangehen; im freundlichen Sinne, Besuch, Verkehr, ἀσφαλεῖς παρ' ἀλλήλους ἐφόδους Thuc. 1, 6, wie 5, 35; gew. im feindlichen Sinne, das Anrücken des Heeres, der Angriff, Anfall; von den Furien, Aesch. Eum. 353; στρατιᾶς ἡ κατὰ ϑάλατταν ἔφοδος Thuc. 1, 93; ἔφοδον ποιεῖσϑαι, angreifen, 2, 95; ἥ τε φυγὴ καὶ ἡ ἔφοδος 4, 126; Xen. u. A.; auch übertr., εὐϑὺς τὴν πρώτην ἔφοδον οὐ δέξασϑαι τοῦ σοῦ λόγου, den ersten Angriff aushalten, Plat. Phaed. 95 b; vgl. Thuc. 4, 126; ὑπομένειν Hdn. 8, 1, 10; – ἐξ ἐφόδου, beim ersten Angriff, Pol. u. a. Sp.; geradezu mit ῥᾳδίως τρέψασϑαι τοὺς πολεμίους verbunden, Pol. 1, 36, 11, wofür D. Hal. 3, 4 αὐτῇ τῇ ἐφόδῳ sagt. – Bei den Medic. von Paroxismen, von entscheidenden Tagen, auch φύσεως, der Andrang der Natur, Reaction gegen eine Krankheit, Hippocr. – Allgemein, Εἰνοδία, ἃ τῶν νυκτιπόλων ἐφόδων ἀνάσσεις, die Pfade der Nacht, Eur. Ion 1049.
-
4 εὐπορία
εὐ-πορία, ἡ, der Zustand des εὔπορος (leichter, bequemer Weg), Leichtigkeit etwas zu tun; ναῦς γὰρ εὐπορία ἦν ποιεῖσϑαι αὐτόϑεν, man konnte dort leicht Schiffe bauen; αἱ εἰς τὸν βίον εὐπορίαι, der Unterhalt; ἡ εὐπορία ohne Zusatz = Lebensmittel, Zufuhr. Allgemeiner ἡ παρ' ἀλλήλων εὐπορία, gegenseitige Unterstützung; τῆς τύχης, Gunst des Schicksals. Übh. Vermögen, Wohlhabenheit. Übertr., vom Geist, der ἀμηχανία, ἀπορία entggstzt
См. также в других словарях:
παραυτόθεν — Α επίρρ. (αντί αὐτόθεν) από αυτού, από αυτό το σημείο. [ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α) * + αὐτόθεν] … Dictionary of Greek
ενθένδε — ἐνθένδε και αττ. επιτατ. τ. ἐνθενδὶ (Α) επίρρ. 1. (για τόπο) από εδώ, από εκεί («στῆτε παρ ἐμέ..., ἐνθένδε θ ὑμεΐς», Αριστοφ.) 2. (με ρήμ. κινήσεως) απ εδώ, δηλ. απ αυτόν τον κόσμο στον Άδη 3. (για χρόνο) απ αυτόν τον χρόνο, μετά απ αυτό 4. από ή … Dictionary of Greek