-
1 πέμπω
πέμπω — посылать. Όταν έλθη ο παράκλητος ον εγώ πέμψω υμίν, παρά του πατρός, το πνεύμα της αληθείας ο παρά του πατρός εκπορεύεται, εκείνος μαρτυρήσει περί εμού (Ιωάν. 15, 26) — Когда же придет Утешитель, которого Я пошлю вам от Отца, Дух истины, Который от Отца исходит, Он будет свидетельствовать о Мне (Ин. 15, 26). Глаголы πέμψω «пошлю» и εκπορεύεται «исходит» имеют различный смысл. Христос обещает в будущем послать Утешителя, который всегда исходит от Отца. По православному учению, Святой Дух исходит от Отца через Сына. Отличие от католического filioque («и сына») состоит в том, что Сын не мыслится причиной бытия Святого Духа, Святой Дух не исходит от Сына -
2 πεμπω
(fut. πέμψω - дор. πεμψῶ, aor. ἔπεμψα, pf. πέπομφα, ppf. ἐπεπόμφειν, эп. 3 л. sing. impf. iter. πέμπεσκε, эп. inf. praes. πεμπέμεν(αι), inf. fut. πεμψέμεναι; pass.: fut. πεμφθήσομαι, aor. ἐπέμφθην, pf. πέπεμμαι - 2 л. πέπεμψαι, ppf. ἐπεπέμμην; adj. verb. πεμπτός и πεμπτέος)1) посылать, отправлять(τινὰ ἐς Τροίην, Λυκίηνδε Hom.; π. Θήβας Soph.; τινὴ ξένια Xen.)
π. κήρυκας περὴ σπονδῶν Xen. — посылать глашатаев для переговоров о мире;π. ἐπί τινα Thuc. — посылать за кем-л.;π. ἐπὴ βοήθειαν Xen. — посылать за помощью;πέμπεσθαί τινα ἐπί τινα Soph. — посылать кого-л. от себя к кому-л.;π. τινὰ ὁδόν Soph. — отправлять кого-л. в путь;π. εἰς διδασκάλων Plat. — посылать в школу;πέμπει κελεύον Thuc. — он посылает приказание;πέμπων ἐκέλευε Xen. — он велел через посла;πέμψας πρὸς τὸν ναύαρχον, ἐδεῖτο διαβιβάσαι τὸ στράτευμα Xen. — (Фарнабаз) посылает к наварху с просьбой увести войско;πέμπεσθαί τινα Soph. — посылать за кем-л., отзывать кого-л. обратно;τί χρῆμ΄ ἐπέμψω τὸν ἐμὸν ἐκ δόμων πόδα ; Eur. — зачем ты послала за мной?2) ниспосылать(κακόν τινι Hom.; ὀνείρατα Soph.; φόβον Plat.)
; даровать(ὄλβον Pind.; ἀλκάν Soph.)
3) сопровождать, провожать, отвозить(τινὰ σὺν νηῒ ἐς Χρύσην Hom.; πέμψον με πρὸς οἴκους Soph.)
γῆς τινα π. ἄποικον Soph. — отправлять кого-л. в изгнание4) культ. сопровождать в торжественной процессии, торжественно справлять(πομπήν Her.; χορούς Eur.; Παναθήναια Men.; θρίαμβον Plut.)
; pass. πέμπεσθαι Her. быть носимым в торжественной процессии5) испускать, издавать(ἰαχάν Aesch.)
-
3 παραπεμπω
1) проводить мимо, пропускать (невредимым)(sc. τέν ναῦν Hom.)
2) провожать, сопровождать(τινὰ πρὸς οἰκίαν Plut.)
3) отправлять, посылать (на помощь)4) доставлять, переправлять(τινὴ παραπομπήν Xen.; σῖτον εἰς Λῆμνον Dem.)
5) передавать, подавать(φέρε ὕδωρ, παράπεμπε τὸ χειρόμακτρον Arph.)
π. τινὴ στόνον ἀντίτυπον Soph. — доносить до кого-л. отголосок (его) стона;θόρυβον π. Arph. — рукоплескать;π. ἑαυτὸν πότοις Plut. — предаваться пьянству;χάριτι π. ἀτύφῳ Plut. — проявлять радушную простоту6) относиться с пренебрежением, не обращать внимания(π. τοὺς οὐκ ὀρθῶς συμβουλεύοντας Dem.)
-
4 διαπεμπω
тж. med.1) посылать в разные места, рассылать(παρὰ τὰ χρηστήρια τοὺς θεοπρόπους Her.; ἄλλον ἄλλῃ Thuc.; τινὰς πρός τινας Xen.; ἐμπόρων πλῆθος Arst.; ἄλλον εἰς ἄλλην πόλιν Plut.)
2) посылать, отправлять(τινὰ πρός τινα Arph.; πεντακοσίους ὁπλίτας τινί Thuc.; τὸ πνεῦμα τῇ καρδίᾳ Arst.; ἕτερον στρατηγὸν εἰς τέν Ἰβηρίαν Polyb.; ἀγγέλους καὴ γράμματά τινι Plut.)
См. также в других словарях:
θεόπομπος — Όνομα ιστορικών προσώπων της αρχαιότητας. 1. Βασιλιάς της Σπάρτης (720 675 π.Χ.). Ήταν γιος του Νίκανδρου, από το γένος των Ευρυπωντιδών. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του σημειώθηκαν σοβαρά πολεμικά γεγονότα και σημαντικές μεταβολές στο… … Dictionary of Greek
πέμπελος — η, ο / πέμπελος, ον, ΜΑ γηραλέος, υπέργηρος αρχ. (κατά τον Ησύχ.) «πέμπελον στωμύλον. λάλον. οἱ δὲ λίαν γηραλέον». [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Η σύνδεση τού τ. με το ρ. πέμπω και η ερμηνεία τού Γαληνού «παρὰ τὸ ἐκπέμπεσθαι εἰς Ἄιδου πομπήν»… … Dictionary of Greek
προπομπός — ο / προπομπός, όν, ΝΑ νεοελλ. 1. συνοδός προσώπου που αποχωρεί, αυτός που ξεπροβοδίζει κάποιον 2. αυτός που έχει σταλεί πριν από άλλους ή άλλον ή από κάτι που ακολουθεί 3. στρ. το προπορευόμενο κλιμάκιο τής εμπροσθοφυλακής αρχ. 1. (ως επίθ) αυτός … Dictionary of Greek
χριστιανισμός — Θρησκεία που ιδρύθηκε από τον Ιησού Χριστό, της οποίας οι δογματικές και ηθικές αρχές θεμελιώνονται στο πρόσωπο και στη διδασκαλία του ιδρυτή της –όπως αυτή παραδίδεται στα βιβλία της Καινής Διαθήκης– καθώς και στην ιερή παράδοση της Εκκλησίας. Ο … Dictionary of Greek
