-
1 παρά-σπονδος
παρά-σπονδος, das Bündniß, den Vertrag verletzend, bundbrüchig, treulos; ἐπιδρομή, Thuc. 4, 22; μηδὲν παράσπονδον ποιοῦντες, Xen. Hell. 2, 4, 29; παρασπόνδους τινὰς ἔχειν, Lys. 12, 74; καὶ παράνομος, Pol. 1, 70, 5; a. Sp.
-
2 παράσπονδος
παρά-σπονδος, das Bündnis, den Vertrag verletzend, bundbrüchig, treulos -
3 σπένδω
Grammatical information: v.Meaning: `to offer a libation, to pour, to bestow'; `to make a ceasefire agreement (whilst performing a libation)'; the last also in the sense of `to reassure, to promise' resp. `to secure smth.' (Gortyn; on this Willetts Glotta 43, 251 ff.).Other forms: Aor. σπεῖσαι (Il.), fut. σπείσω (Hdt. etc.), perf. ἔσπεικα (Plu.) midd. σπένδομαι, σπείσασθαι, σπείσομαι, ἔσπεισμαι (IA.)Derivatives: σπονδή f. `libation, offering of wine' (Β 341 = Δ 159), pl. usu. `ceasefire agreement (sanctified with a libation), truce, peace treaty, pax dei' (IA. etc.). Compp., z.B. σπονδο-φόρος m. `herald of the truce, the pax dei' (Pi.); often as 2. member, e.g. ὑπό-σπονδος `under a ceasefire agreement, under safe-conduct' (IA). From this σπονδ-εῖος `belonging to the offering', also metr. `spondeus' (D.H. a. o.), - εῖον n. `libation vessel' (hell.); also - ειακός, - ειάζω, - ειασμός (late); - ικός `belonging to the offering' (pap.); - ήσιμα n. pl. `id.' (Philem.; after ὀνή-σιμος a. o.; cf. also παρασπόνδησις [Plb.] from παρασπονδ-έω [: παρά-σπονδος] and Arbenz 83); - ῖτις ( σταγών) `id.' (AP; Redard 114); σπόνδικες οἱ τὰς σπονδὰς χέοντες H. (Schwyzer 497). -- Extensive treatment in A. Citron Semantische Untersuchung zu σπένδεσθαι - σπένδειν - εὔχεσθαι (Winterthur 1965).Etymology: Old expression of cult- and juridical language, also retained in Hitt. and Latin: Hitt. šipant- (e.g. 3. sg. šipant-i [= σπένδει], 3. pl. - anzi) `bring a fluid sacrifice, libate, consecrate (by sprinkling?), execute a ritual' (Kronasser Etymologie 1, 522 ff. with some doubt about the etym.); Lat. spondeō (iterative) `promise ceremonially, assure, guarantee'. Details in Ernout-Meillet a. W.-Hofmann s. v. (w. lit.).Page in Frisk: 2,763Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σπένδω
-
4 παρασπονδος
См. также в других словарях:
ημίσπονδος — ἡμίσπονδος, ον (Α) αυτός που έχει συνάψει περιορισμένες, όχι γενικές σπονδές, που είναι μόνο εν μέρει δεσμευμένος έναντι άλλου με συνθήκη. [ΕΤΥΜΟΛ. < ημι * + σπονδος (< σπονδή), πρβλ. παρά σπονδος, υπό σπονδος] … Dictionary of Greek
σύσπονδος — ον, Α ομόσπονδος. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + σπονδος (< σπονδή < σπένδω), πρβλ. παρά σπονδος, υπό σπονδος] … Dictionary of Greek
φερέσπονδος — ον, ΜΑ αυτός που προσφέρει σπονδές. [ΕΤΥΜΟΛ. < φέρω (για τη μορφή τού α συνθετικού βλ. λ. φέρω) + σπονδός (< σπονδή), πρβλ. παρά σπονδος, φιλό σπονδος] … Dictionary of Greek
υπέρσπονδος — ον, Α αυτός που παραβαίνει τις σπονδές, παράσπονδος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ * + σπονδος (< σπονδή), πρβλ. παρά σπονδος] … Dictionary of Greek
υπόσπονδος — η, ο / ὑπόσπονδος, ον, ΝΜΑ αυτός που γίνεται ή υπάρχει με σπονδές, αυτός που προστατεύεται από σπονδές, από συνθήκες («ὑπόσπονδοι ἐξέρχονται τῆς χώρης», Ηρόδ.) αρχ. φρ. «ἀποδίδωμι [ή κομίζομαι] τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους» δίνω [ή μεταφέρω] τους… … Dictionary of Greek
φιλόσπονδος — ον, Α αυτός που χρησιμοποιείται σε σπονδές («φιλοσπόνδου λιβός», Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο) * + σπονδος (< σπονδή), πρβλ. παρά σπονδος] … Dictionary of Greek
ομόσπονδος — η, ο (Α ὁμόσπονδος, ον) νεοελλ. (για κράτη) αυτός που αποτελεί ομοσπονδία με κάποιον άλλο, που αποτελεί τμήμα μιας ομοσπονδίας («οι ομόσπονδες πολιτείες τής Ελβετίας») αρχ. 1. αυτός που μετέχει σε σπονδές 2. αυτός που συνδέεται με κάποιον με… … Dictionary of Greek
