-
1 παιδόθεν
-
2 παιδόθεν
-
3 πεδόθεν
πεδόθεν, vom Boden, von der Erde auf, Hes. Th. 680; γαῖαν αὐξομέναν πεδόϑεν, Pind. Ol. 7, 62; aber ἔλα πεδόϑεν, vom Ursprung an, I. 4, 42, erinnernd an das homerische οἵ τοι πεδόϑεν φίλοι εἰσίν, die dir von Grund aus, aus Herzensgrunde lieb sind, Od. 13, 295, wo παιδόϑεν f. L. ist; Eur. Troad. 98 u. sp. D.
См. также в других словарях:
παιδόθεν — (Α) επίρρ. από την παιδική ηλικία, παιδιόθεν. [ΕΤΥΜΟΛ. < παῖς, παιδός + επιρρμ. κατάλ. θεν (πρβλ. μητρό θεν)] … Dictionary of Greek
παις — ο, η (ΑΜ παῑς, παιδός, Α και παῑς και πάϊς) 1. ανήλικος άνθρωπος, παιδί 2. γόνος, τέκνο, αγόρι ή κορίτσι («γενομένων δὲ παίδων ἀρρένων καὶ θηλειῶν», Πλάτ.) αρχ. 1. νεαρός, νεανίας («ὣς τε γὰρ ἦ παῑδες νεαροὶ χῆραί τε γυναῑκες», Ομ. Ιλ.) 2. δούλος … Dictionary of Greek
