-
1 σκοπιά
σκοπιά, ἡ, ion. σκοπιή, 1) ein Ort, von dem man weit umherschauen, spähen kann (σκοπέω), ein hoch, frei gelegener Ort, eine Warte; ἀπὸ σκοπιῆς εἶδεν νέφος, Il. 4, 275; ἥμενος ἐν σκοπιῇ, 5, 771; τὸν δ' ἄρ' ἀπὸ σκοπιῆς εἶδε σκοπός, Od. 4, 524; σκοπιὴν εἰς παιπαλόεσσαν ἀνελϑών, 10, 97. 148, wie ὀπτῆρας δὲ κατὰ σκοπιὰς ὤτρυνα νέεσϑαι, 14, 261. Auch ein Wachtthurm, Her. 2, 15; σκοπιᾶς ἐφάψασϑαι ποδοῖν, Pind. N. 9, 47, die hohe Warte erreichen; Soph. nannte den Athos Θρῇσσαν σκοπιὰν Ζηνὸς Ἀϑῴου, frg. 229; τὰν Ἰλιάδος σκοπιὰν πέρσαντες, Eur. Hec. 931; οὔρειαι σκοπιαὶ ϑεῶν, Phoen. 240, u. öfter; τηλεφανής, Ar. Nubb. 282; ὥςπερ ἀπὸ σκοπιᾶς, Plat. Rep. IV, 445 c. – 2) das Umherspähen, Wachehalten; σκοπιὴν ἔχειν, = σκοπιάζειν, Od. 8, 302; Her. 5, 13; die Beobachtung, Arat. 833.
-
2 ἐρίπνα
ἐρίπνα, ion. ἐρίπνη, ἡ (ἐρείπω), abgerissener, jäher Felsen, οὔρειαι, Eur. El. 210, u. so oft bei sp. D., z. B. Καυκασίων οὐρέων ἐρίπναι Ap. Rh. 2, 1247, vgl. 1, 581; Ἀϑωέος Antp. Sid. 51 (VII, 748); Ael. H. A. 14, 16; übertr., jede schroffe, steile Höhe, ἐπάλξεων ἐρίπναι, schroffe Mauerzinnen, Eur. Phoen. 1168.
См. также в других словарях:
οὔρειαι — ὄρειος of fem nom/voc pl (epic ionic) οὔρειος of fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)