-
1 ουδαμα
-
2 ουδαμα...
-
3 ουδαμη
1) нигдеοὐ. Αἰγύπτου Her. — нигде в Египте;
οὐ. ἄλλῃ Her. — нигде больше2) никуда Her., Xen.3) никоим образом, никак Aesch., Soph.οὐ. προσίεσθαι τὸν πόλεμον Xen. — ни в коем случае не допускать войны
4) никогдаχιὼν οὐ. νιν λείπει Soph. — снег никогда не покидает ее (окаменевшую Ниобу)
-
4 αδυνασια
ион. ἀδῠνᾰσίη ἥ1) бессилие, слабость Her.2) неспособность, неумение(τινός Thuc.)
3) невозможность -
5 ελπιζω
(fut. NT. ἐλπιῶ, aor. ἤλπισα, ppf. Plut. ἠλπίκειν; aor. pass. ἠλπίσθην)1) надеяться, уповать, рассчитывать, полагаться(τι Soph., τι παρά τινος Xen., Dem.; ποιεῖν τι Soph., Eur., Thuc., Xen., τινί Thuc., ἐπί τινα, εἴς τινα и ἐπί τινι NT.)
ἤλπιζον μάχην ἔσεσθαι Thuc. — они ожидали, что произойдет сражение;οὐδαμὰ ἐλπίζων ἄν … Hom. — будучи уверен, что никогда …;ὑμῶν τὰ ἰσχυρότατα ἐλπιζόμενα Thuc. — то, на что вы больше всего надеетесь;οὐκ ἤλπιζον ταῦτα πείσεσθαι Plut. — я не рассчитывал, что это случится с ним2) полагать, думатьἐλπίζων εἶναι ἀνθρώπων ὀλβιώτατος Her. — считая себя счастливейшим из людей;
ξυνὰ ἐλπίζω λέγειν Aesch. — полагаю, что выражаю наши общие интересы;τίς ἤλπισεν ἁμαρτήσεσθαί τινα τοσαύτην ἁμαρτίαν ; Lys. — кто мог подумать, что кто-л. совершит подобный проступок?3) бояться, опасаться(δύστανον αἶσαν Soph.; κακόν Arph.; πολλὰ δυσχερά Arst.)
ἐλπίζοντες πάγχυ ἀπολέεσθαι Her. — опасаясь окончательной гибели4) обнадеживать, обольщать надеждами(διαβουκολεῖν τινα καὴ ἐ. Luc.)
-
6 επιλεγω
I[λέγω III] (aor. ἐπέλεξα)1) (после чего-л. или при чем-л.) говорить, (к сказанному) добавлять, присовокуплять(λόγον τόνδε Her.; τεκμήρια Thuc.; τινί τι Xen.; φωνήν τινος Arst.)
ἐπιλέγεται δέ τις καὴ μῦθος ὡς … Arst. — к этому добавляется еще басня о том, как …2) приписывать(τινί τι и τινὴ ὅτι … Arst.)
3) тж. med. называть по имени, именовать(τοὺς ἐναγέας Her.; κιθαρῳδικοὺς τοὺς νόμους Plat.; κολυμβήθρα ἥ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊοτὴ Βηθσαϊδά NT.)
μηδ΄ ἐπιλεχθῇς Ἀγαμεμνονίαν εἶναί μ΄ ἄλοχον Aesch. — и не называй меня супругой АгамемнонаII[λέγω II]1) преимущ. med. выбирать, избирать(τῶν ἀρίστων ὁμιλίην Her.; med. τοὺς βελτίστους τῶν εἱλώτων Thuc.; πεντακισχιλίους Σπαρτιατῶν Plut.)
2) med. ( о войске) набирать(στρατιώτιδας γυναῖκας Diod.)
3) med. раздумывать, размышлять, обдумывать(ταῦτα Her., Plut.)
4) med. думать, заботиться(τὰ πρήγματά τινος Her.)
οὐδαμὰ ἐπιλεξάμενος μή τις ἐπανασταίη Her. — нисколько не опасаясь, что кто-л. поднимет восстание;πᾶν ἐπιλεγόμενος πείσεσθαι χρῆμα Her. — учитывая, что случиться может всякое5) med. прочитывать(τὸ βιβλίον, τὰ γράμματα Her.)
См. также в других словарях:
ουδαμά — οὐδαμά (Α) [ουδαμός] επίρρ. καθόλου, διόλου («οὐδαμὰ ἐν τὠυτῷ μένουσαν», Ηρόδ.) … Dictionary of Greek
οὐδαμά — οὐδαμός not any one neut nom/voc/acc pl οὐδαμά̱ , οὐδαμός not any one fem nom/voc/acc dual οὐδαμά̱ , οὐδαμός not any one fem nom/voc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οὐδαμᾶ — οὐδαμῆ doric (indeclform adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οὐδαμᾷ — οὐδαμός not any one fem dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οὐδάμ' — οὐδαμά , οὐδαμός not any one neut nom/voc/acc pl οὐδαμά̱ , οὐδαμός not any one fem nom/voc/acc dual οὐδαμά̱ , οὐδαμός not any one fem nom/voc sg (doric aeolic) οὐδαμέ , οὐδαμός not any one masc voc sg οὐδαμαί , οὐδαμός not any one fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οὐδαμάς — οὐδαμά̱ς , οὐδαμός not any one fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αμός — (I) ἁμὸς και ἀμός, ή, όν και αιολ. ἄμμος, η, ον αντί τού ἡμέτερος και συχνά αντί τού ἐμός. [ΕΤΥΜΟΛ. Βραχύτερος τ. αντί ημέτερος (πρβλ. ὑμὸς αντί ὑμέτερος, σφὸς αντί σφέτερος). Στον Όμηρο αντί τού ἁμὸς χρησιμοποιείται συχνότερα η πληρέστερη μορφή… … Dictionary of Greek
κατακούω — (Α) 1. ακούω καλά, αντιλαμβάνομαι κάτι καλά («οὐδὲν κατήκουον... τῶν παραγγελλομένων», Θουκ.) 2. ακούω και πείθομαι, υπακούω, υποτάσσομαι («Ἀράβιοι δὲ οὐδαμὰ κατήκουσαν ἐπὶ δουλοσύνῃ Πέρσῃσι», Ηρόδ.) 3. ακούω προσεκτικά 4. κρυφακούω («ὁ θυρωρός … Dictionary of Greek
παραβατός — ή, ό / παραβατός, ή, όν, Α και ποιητ. τ. παρβατός, ΝΜΑ [παραβαίνω] αυτός τον οποίο μπορεί κάποιος να παραβεί, να αθετήσει, να παραβιάσει («κράτος δ , ὅτῳ κράτος μέλει, παραβατὸν οὐδαμᾷ πέλει», Σοφ.) … Dictionary of Greek