-
121 ἐξ-αιθριάζω
ἐξ-αιθριάζω, der freien Luft aussetzen, lüften, Hippocr. u. Sp.; οἶνον, bei Ath. III, 124 f.
-
122 ἐν-οινο-χοέω
ἐν-οινο-χοέω, Wein einschenken, οἶνον Od. 3, 472.
-
123 ὑπερ-φίαλος
ὑπερ-φίαλος, ον, gewaltig, übergewaltig, übermüthig, stolz, entweder verwandt mit ὑπέρβιος, entstanden aus ὑπερβίαλος, oder verwandt mit ὑπερφυής, entstanden aus ὑπερφύαλος; vgl. Buttmann Lexil. 2 S. 209 Curtius Grundz. d. Griech. Etym. 2. Aufl. S. 648. Die Ableitungen von φιάλη taugen wohl entschieden Nichts. Oft bei Hom., der es lobend und tadelnd gebraucht, lobend z. B. Odyss. 21, 289 οὐκ ἀγαπᾷς ὃ ἕκηλος ὑπερφιάλοισι μεϑ' ἡμῖν δαίνυσαι, wo es nach Scholl. Aristonic. Iliad. 15, 94 = ἀγαϑοῖς ist, »den Vornehmen«, vgl. Scholl. V Odyss. 21, 289 ὑπερφιάλοισι: νῦν τοῖς κατ' ἀρετὴν διαφέρουσι; Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 146. Oefters heißen ὑπερφίαλοι bei Hom. die Freier der Penelope; die Kyklopen Odyss. 9, 106; die Troer, Iliad. 13, 621; ϑυμὸς ὑπερφίαλος Iliad. 15, 94; ὑπερφίαλον ἔπος Odyss. 4, 503; μύϑους ὑπερφίαλους Odyss. 4, 774. – Iliad. 5, 881 Τυδέος υἱὸν ὑπερφίαλον Διομήδεα, Scholl. Didym. αἱ Ἀριστάρχου ὑπερφίαλον, οὐχ ὑπέρϑυμον, ὥςπερ αἱ δημώδεις. – Folgende Dichter; ἁγεμών Pind. P. 4, 111; γόνος 2, 42; Μολίονες Ol. 11, 34. – Adv. gewaltig, übermäßig, allzusehr, νεμεσᾶν Il. 13, 293 Od. 17, 481. 21, 285, ἀνιάζειν Il. 18, 300, ὑβρίζειν Od. 1, 227, ἦ μέγα ἔργον ὑπερφιάλως ἐτελέσϑη 4, 663; 16, 346; so ist auch das neutr. bei Ion bei Ath. XI, 495 c zu nehmen, ἐκ ζαϑέων πιϑακνῶν ἀφύσσοντες ὄλπαις οἶνον ὑπερφίαλον κελαρύζετε.
-
124 ὑπο-σακκίζω
-
125 ὑπο-φαρμάσσω
ὑπο-φαρμάσσω, att. - ττω, ein wenig mit Arzneien od. Gewürzen vermischen, verfälschen, οἶνον Plut. Symp. 1, 1,4, vgl. 4, 6 E.
-
126 ὰκέων
ὰκέων, still, ruhig, schweigend; Hom. siebzehnmal; Iliad. 1. 34 βῆ δ' ακέων (Chryses); 1. 512 ακέων δὴν ἧστο (Zeus); 10. 85 φϑέγγεο, μηδ' ἀκέων ἐπ ἔμ ἔργεο (Agamemnon); Od 9. 427 τοὺς ἀκέων συνέεργ (Odysseus); 10. 52 ἦ ἀκέων τλαίην (Odysseus); 14, 110 ἤσϑιε πῖνέ τε οἶνον αρπαλέως ἀκέων (Odysseus); 17. 465. 491. 20, 184 ἀκέων κίνησε κάρη (Odysseus, Telemachus); 20. 385 ἀκέων πατέρα προσεδέρκετο (Telemachus); 14, 195 δαίνυσϑαι ἀκέοντε (Odisseus u. Eumäus); 11. 142 ἡ δ' ἀκέουσ' ἧσται σχεδὸναἵματος; Iliad. 1. 565 ἀλλ' ἀκέουσα κάϑησο: 569 ἀκέουσα καϑῆστο; 4, 22. 8, 459 Ἀϑηναίη ἀκέων ἦν; Od. 21. 89 αλλ' ακέων δαίνυσϑε καϑήμενοι; – Apoll. Rhod. 3, 85 ἀκέουσα, 1, 765 optat. ἀκέοις. – Buttmann Lexil. 1, 11 ff meint, ἀκέων sei ursprünglich adverbial gebrauchtes neutr. von ἄκαος, schweigend (α priv. u. χαίνω). nach der 2. Att. Decl., also eigentl. ἄκεων = ἄκαον; mißverständlich sei dann das Wort für, in, mascul. adject. (particip.) angesehen worden, so daß man die Formen ἀκέου σα, ἀκέοντε, ἀκέοις bildete. Aristarch hielt ἀκέων für mascul.; Scholl. Aristonic. Iliad. 4. 22 ἡ διπλῆ πρὸς τὸ ἀκέων. ὅτι ἀντὶ τοῦ ἀκέουσα ἐξενήνεκται· οὐ γάρ ἐστιν ἀντὶ τοῠ ἡσύχως; derselbe 8, 459 Ἀϑηναίη ἀκέων ἦν: ἡ διπλῆ, ὅτι ἀντὶ τοῠ ἀκέουσα. Vgl. ἀκήν, ἀκᾶ, ἀκαλός – Iliad. 1, 34 schrieb Zenodot ἀχέων, s. Aristonic Scholl.; Od. 10, 52 v. l. ἀέκων Scholl.
-
127 ἰδού
ἰδού, als adv., sieh, sieh da! wenn man Einem Etwas darreicht, ἰδοὺ δέχου παῖ Soph. Phil. 765; vgl. Ar. Pax init., wo der Aufforderung αἶρ' αἶρε μᾶζαν entspricht ἰδού, da hast du es, u. δὸς μᾶζαν ἑτέραν, ἰδοὺ μάλ' αὖϑις; vgl. φέρ' ἴδω, τί ἄρ' ἔνεστιν αὐτόϑι · δός μοι τὸ ποτήριον, ἰδού Ar. Equ. 121; – ἰδού, ϑεᾶσϑε πάντες Soph. Tr. 1068; ἰδοὺ ὑμῖν, ἐμπλήσϑητε τοῦ καλοῦ ϑεάματος Plat. Rep. IV, 440 a; – ein einzelnes Wort höhnisch hervorhebend; Ar. Equ. 85 sagt Einer μὰ Δί' ἀλλ' ἄκρατον οἶνον, worauf der Andere bemerkt ἰδού γ' ἄκρατον, ei sieh doch reinen Wein! Nub. 873 Par 196 u. öfter bei Ar. u. a. Comic.
-
128 ῥέω
ῥέω, fut. ῥεύσομαι Theogn. 448, ῥεύσω Ev. Ioh. 7, 38; aor. ἔῤῥευσα, Sp., z. B. Polemo 2 (V, 32); bei den Attikern ist aber gebräuchlich ῥυήσομαι u. aor. ἐῤῥύην, ῥυῆναι, ῥυείς, der schon bei Hom. vorkommt, der außer ihm nur praes. u. imperf. gebraucht (vgl. Lob. Phryn. 7391; perf. ἐῤῥύηκα; – 1) fließen, fluthen, strömen, nicht bloß vom Wasser, Hom. u. Folgde, sondern auch vom Blut, von Thränen, vom Schweiß u. dgl.; πηγὴ ῥέει ὕδατι, die Quelle strömt von Wasser, Il. 22, 149, vgl. Od. 5, 70; auch ῥέεν αἵματι γαῖα, die Erde rann, triefte von Blut, Il. 8, 65, u. sonst, wie Eur. ῥεῖ γάλακτι πέδον, ῥεῖ δ' οἴνῳ, Bacch. 142; u. im Orak. bei Her. 7, 140, ἱδρῶτι ῥεούμενοι, welche Form sich sonst nicht findet u. einige Analogie mit μαχεούμενοι hat; αἵματι, ἱδρῶτι ῥεόμενος, Luc. D. Mort. 14, 5 salt. 71; Plut. Cor. 3; ῥέω ἱδρῶτι Ep. ad. 292 ( Plan. 105); aber ποταμῷ οἶνον ῥέοντι Luc. V. H. 1, 7, vgl. ep. sat. 20 u. Theocr. 5, 124, – κῦμα ῥέον, Pind. Ol. 11, 10; εὐρὺ ῥέων, 5, 18; ἀφρὸς βρότειος ἐῤῥύη κατὰ στόμα, Aesch. frg. bei Schol. Ar. Lys. 1259; vom Gerüchte, das sich verbreitet, δόξης ἢ κληδόνος καλῆς μάτην ῥεούσης, Soph. O. C. 259; ἄνω ἂν ῥέοι τὰ πράγμαϑ' οὕτως, Eur. Suppl. 520; in Prosa überall; auch übertr. von andern Dingen als Wasser, τὸ λόγων νᾶμα ἔξω ῥέον, Plat. Tim. 75 e; ὡς ἰόντων ἁπάντων καὶ ἀεὶ ῥεόντων, in stetem Flusse sein, Crat. 439 c; ῥεῖν καὶ φέρεσϑαι τὰ πράγματα, 411 c; er nennt sogar die Philoso phen, welche annehmen, daß die Dinge in steter Bewegung, in stetem Flusse seien, οἱ ῥέοντες, Theaet. 181 a, = οἱ τὸ πᾶν κινοῦντες, Ggstz οἱ τοῠ ὅλου στασιῶται; S. Emp. adv. log. 1, 99 στιγμῆς ῥυείσης γραμμὴν φαντασιούμεϑα. – Andere Vrbdg ῥυῆναι διὰ τοῠ ὀρόφου, Luc. Mar. D. 12, 1, durchfließen; von feuerspeienden Bergen, Ael. V. H. bei Stob. Floril. 79, 38. Auch vom Winde, Plut. Sert. 17. – Πολὺς ῥεῖ, von einem starken, voll fließenden Strome, Her. 8, 134; auch ὁ Ἀσωπὸς ποταμὸς μέγας ἐῤῥύη, Dem. 59, 99; u. übertr. von gewaltigem Redestrom, Πύϑωνι ϑρασυνομένῳ καὶ πολλῷ ῥέοντι καϑ' ὑμῶν, 18, 136; ὁρμὴ ῥυεῖσα πολλὴ καὶ ἄτακτος, Plut. de virt. moral. 5. Uebh. – 2) übtr., sich in reicher Fülle ergießen, wie unser strömen, z. B. vom ungehemmten, vollen Fluß der Nede, ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή, Il. 1, 249; Hes. Th. 39. 97; ἔπε' ἐκ στόματος ῥεῖ μείλιχα, 84; u. in Prosa, πάντες ὅσοι περὶ πορνείας ἐῤῥύησαν λόγοι, Dem. 19, 287; auch ἐκ χειρῶν βέλεα ῥέον, Pfeile strömten, d. h. flogen in Menge aus ihren Händen, Il. 12, 159; u. von reisen oder wurmstichigen Früchten, von Haaren, in Menge abfallen, ausfallen, Od. 10, 393; Hes. frg. 5; Theocr. 2, 89; ῥεῖ ὁ καρπός, Pol. 12, 4, 14; στάχυς, Babr. 88, 14; von einer großen Menschenmenge, ῥεῖ πολὺς ὅδε λεώς, Aesch. Spt. 80; auch οὐκ ἐάσει γλῶσσαν ἐργμάτων ἄτερ ἔσω πυλῶν ῥέουσαν ἀλδαίνειν κακά, 539, daß thatenlos Geschwätz einströme; Θρῄκιος ῥέων στρατός, Eur. Rhes. 290; auch πόλιν χρυσῷ ῥέουσαν, Troad. 995; Ar. Equ. 527 vrbdt ὃς πολλῷ ῥεύσας ποτ' ἐπαίνῳ διὰ τῶν ἀφελῶν πεδίων ἔῤῥει, vom Kratinus, den er, wie auch das Folgende zeigt, τῆς στάσεως παρασύρων ἐφόρει τὰς δρῦς καὶ τοὺς ἐχϑροὺς προϑελύμνους, mit einem Strome vergleicht. – Aber auch zerfließen, sich auflösen, εἰ ῥέοι τὸ σῶμα καὶ ἀπολλύοιτο ἔτι ζῶντος τοῦ ἀνϑρώπου, Plat. Phaed. 87 d. – Bei Sp. oft für »sich auf Etwas stürzen, sich wohin neigen«, ὅλος ἐῤῥύη πρὸς αὐτόν, Plut. Alcib. 21; ἐπὶ τὸ πρᾳότερον ῥ υῆναι, Cat. min. 23; ἐπὶ ποιητικήν, Cic. 2, u. oft. – 3) in trans. Bdtg fließen lassen, selten, wohin man das oben angeführte οἱ ῥέοντες aus Plato ziehen kann; ἐῤῥει χειρὶ παῖς Ἀχιλλέως πατρί, Eur. Hec. 532; Archil. frg. 17; vgl. Ruhnk. ep. crit. 264; Dem. Lpt. 273. – Etwas Anderes ist λέγεται τούτῳ τὸν Πακτωλὸν χρυσὸν ῥεῠσαι, Schol. Ar. Plut. 287, wie Ἱμέρα ἀνϑ' ὕδατος ῥείτω γάλα, Theocr. 5, 124, vgl. 126. – 4) Sp. auch pass., ἡ γὰρ Ὁμήρου σειρὴν ὑμετέρων ῥεῖται ἀπὸ στομάτων, Ep. ad. 451 (IX, 522); ἐῤῥεῖτο führt Phryn. 220 an; s. auch das oben aus Her. angeführte ῥεο ύμενοι. – Ueber die Contraction vgl. Lob. zu Phryn. 221. – Bei Ath. XI, 495 d sind τὰ ῥέοντα eine Art Becher, wofür er ein Beispiel aus Astydamas anführt. Vgl. ῥυσίς u. ῥυτόν.
См. также в других словарях:
οἶνον — neut nom/voc/acc sg οἶνος the ace masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Οἴνω τὸν οἶνον καὶ κραιπάλῃ τὴν κραιπάλην ἐξαιρεῖν. — οἴνω τὸν οἶνον καὶ κραιπάλῃ τὴν κραιπάλην ἐξαιρεῖν. См. Чем ушибся, тем и лечись … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
οἴνω — οἶνον neut nom/voc/acc dual οἶνον neut gen sg (doric aeolic) οἴ̱νω , οἶνος the ace masc nom/voc/acc dual οἴ̱νω , οἶνος the ace masc gen sg (doric aeolic) οἰνόω intoxicate pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) οἰνόω intoxicate imperf ind act 3rd… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴνοιο — οἶνον neut gen sg (epic) οἴ̱νοιο , οἶνος the ace masc gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴνοις — οἶνον neut dat pl οἴ̱νοις , οἶνος the ace masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴνοισι — οἶνον neut dat pl (epic ionic aeolic) οἴ̱νοισι , οἶνος the ace masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴνοισιν — οἶνον neut dat pl (epic ionic aeolic) οἴ̱νοισιν , οἶνος the ace masc dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴνου — οἶνον neut gen sg οἴ̱νου , οἶνος the ace masc gen sg οἰνόω intoxicate pres imperat act 2nd sg οἰνόω intoxicate imperf ind act 3rd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴνων — οἶνον neut gen pl οἴ̱νων , οἶνος the ace masc gen pl οἰνόω intoxicate imperf ind act 3rd pl (doric aeolic) οἰνόω intoxicate imperf ind act 1st sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἴνῳ — οἶνον neut dat sg οἴ̱νῳ , οἶνος the ace masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
вино — ВИН|О (427), А c. 1.Вино, хмельной напиток из ягод: ап(о)ла паула: ||=Не оупиваите сѩ винъмь емь же нѣсть сп҃сни˫а (οἴνῳ) Изб 1076, 267 об. 268; [˫а]рополче вино Надп XI/XII (14); новое ви(н) добрило послалъ кнѩз(ю) Надп XII … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)