-
1 νεμεσίζομαι
νεμεσίζομαι, nur praes. u. imperf., 1) wie νεμεσάω, unwillig gegen Einen werden, ihm zürnen, τινί, Ἥρῃ δ' οὔτι τόσον νεμεσίζομαι, Il. 8, 407. 421; Od. 2, 239; τινί τι, Einem Etwas verargen, verübeln, verdenken, οὐ νεμεσίζῃ Ἄρει τάδε καρτερὰ ἔργα, Il. 5, 737. 872; mit acc. c. inf., οὐ νεμεσίζομ' Ἀχαιοὺς ἀσχαλάαν, ich verdenke es ihnen nicht, daß sie, Il. 2, 296. – 2) wie νεμεσάομαι, sich schämen, νεμεσιζέσϑω δ' ἐνὶ ϑυμῷ, Il. 17, 254, εἰ μὲν ϑυμὸς νεμεσίζεται αὐτῶν, Od. 2, 138. – Auch c. accus., sich vor Jem. schämen, ihn scheuen, ἐπεί ῥα ϑεοὺς νεμεσίζετο, Od. 1, 263. – Das act. νεμεσίζω hat nur Suid.
См. также в других словарях:
νεμεσίζομαι — (ΑΜ, Α σπαν. το ενεργ νεμεσίζω) [νέμεσις] φοβούμαι, ευλαβούμαι κάποιον («τοὺς δὲ Αἰγύπτιον αὐτὸν εἰρηκότας οὐ νεμεσίζομαι», Τζέτζ.) αρχ. 1. οργίζομαι με κάποιον, αγανακτώ («Ἥρῃ δ οὔ τι τόσον νεμεσίζομαι», Ομ. Ιλ.) 2. (το ενεργ. μόνο στο λεξ.… … Dictionary of Greek
