-
1 ναυσίπορος
ναυσί-πορος, ον,A traversed by ships, navigable, of a river, X.An.2.2.3, Arist.Mir. 846b31, Hld.10.5, Philostr.VA3.1.II parox. ναυσιπόρος, ον, [voice] Act., passing in a ship, seafaring,στρατιά E.Rh.48
(lyr.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ναυσίπορος
-
2 ναῦς
Grammatical information: f.Meaning: `ship' (Il.; details on the inflection in Schwyzer 578, with Sommer Μνήμης χάριν 2, 142ff.).Other forms: (ep. Ion. νηῦς), νεώς ( νηός, νεός, Dor. ναός), νηΐ ( ναΐ), ναῦν ( νῆα, νέα), pl. νῆες ( νέες, νᾱ̃ες), νεῶν ( νηῶν, ναῶν), ναυσί ( νηυσί, νήεσσι), ναῦς ( νῆας, νέας).Compounds: Several compp., e.g. ναύ-αρχος `ship-commander' (IA.), νε-ώριον, νε-ωλκέω (s. v.); with dat. pl., e.g. ναυσί-κλυτος, - κλειτος `famous for his ship' (ep. poet. Od.; Leumann Hom. Wörter 37), ναυσί-πορος (X., Arist.) = ναύ-πορος (A., A. R.) `sailed by ships'; as 2. member a.o. in χιλιό-ναυς `consisting of thousand ships' (E., Str.); amalgamation with ία-suffix e.g. ( πεντεκαι-) δεκα-να-ΐα f. `fleet of fifteen\/ten ships' (Plb. resp. D.; Schulze Kl. Schr. 364). On ναυ-αγός, ναύ-κληρος s. v.Derivatives: A. νήϊος, Dor. νάϊος (Il.), νηΐτης (νῃ̃της?; s. Redard 12 a. 43 w. n. a. lit.; Th., A. R.) `consisting of ships, belonging to the ship'. -- B. ναύτης, Dor. - τας ( ναύστης pap. w. anal. - σ-; cf. Schwyzer 500) m. `sailer, ship-passenger', (Il.) with several derivv: 1. f. ναῦτις, - ιδος adjunct of γυναῖκες (Theopomp. Com.), ναύτρια (Ar.Fr.825; Fraenkel Nom. ag. 1, 75; 2, 118); 2. ναυτ-εία f. `shipping' (hell. inscr. a. pap.), after στρατεία (: στρατεύω) a.o.; 3. ναυτ-ία (Arist., Aret.), Ion. ναυσίη (Semon.), `seasickness, disgust' (Scheller Oxytonierung 41) with ναυτι-ώδης `prone to seasickness, sickening' (medic., Plu.), ναυτ-ιάω `be seasick, be disgusted' (Att.; ναυτία partly backformation), - ιασμός = ναυτία (Hippiatr.); 4. ναυτ-ικός `consisting of seamen, nautical' also (referring to ναῦς) `nautical' (IA.; Chantraine Études 116ff.); 5. ναυτ-ίλος subst. m. a. adj. `shipper, seaman, nautical' (Hdt., trag.), also name of a mollusc, `paper nautilus, Argonauta argo' (Arist.; Thompson Fishes s.v.; on the formation Schwyzer 484 f., Chantraine Form. 248 f.); ναυτιλ-ία, - ίη `navigation, sea-journey' (θ 253; also connected with ναυτίλλομαι, Scheller Oxytonierung 35; cf. also Krarup Class. et Med. 10, 9), ναυτίλλομαι `be sailor, sail' (Od.); 6. Ναυτεύς m. PN (θ 112 beside πρυμνεύς; Wackernagel KZ 24, 297 = Kl. Schr. 758, Bosshardt 94). -- C. On ναῦλον and ναῦσθλον s. v.Etymology: Old IE word for `ship', which is also found in Indo-Iran., Armen., Lat., Celt., Germ. and Illyr. The original inflection is in Greek as in Skt. and in Lat. largely preserved, e.g. ναῦς = Skt. náuṣ, IE * neh₂u-s; νῆ(Ϝ)α = Skt. nā́vam (with analog. -m), Lat. nāv-em (to which nom. nāvis), IE *neh₂u̯-m̥; νῆ(Ϝ)ες = Skt. nā́vas, IE *neh₂u̯-es, νῆ(Ϝ)ας = Skt. nā́v-as, IE *neh₂u̯-n̥s etc. -- Forms from other languages: Iran., e.g. NPers. nāv, Arm. naw (iran. LW [loanword]?), Celt., e.g. OIr. nau, Germ., e.g. OWNo. nōr m., Illyr. ON Nau-na, Nau-portus. Details in Schwyzer 578, W.-Hofmann s. nāvis, Mayrhofer s. náuḥ, Wackernagel -Debrunner III 217ff. On the laryngeals Szemerenyi KZ 73, 185ff. -- Lat. LW [loanword] nauta, nausea.Page in Frisk: 2,Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ναῦς
См. также в других словарях:
ναυσίπορος — ναυσίπορος, ον (Α) (για ποταμό) αυτός που είναι διαβατός με πλοίο, πλωτός. [ΕΤΥΜΟΛ. < δοτ. πληθ. ναυσί τού ναῦς «πλοίο» + πόρος «πέρασμα». Η προπαροξυτονία προσδίδει στον τ. παθητική σημ.] … Dictionary of Greek
ναυσιπόρος — ο (Α ναυσιπόρος, ον) αυτός που ταξιδεύει με πλοίο, ο ναυτιλλόμενος αρχ. (για κουπιά) αυτός που καθιστά τα πλοία ικανά να ταξιδεύουν. [ΕΤΥΜΟΛ. < δοτ. πληθ. ναυσί τού ναῦς «πλοίο» + πόρος «πέρασμα». Η παροξυτονία προσδίδει στον τ. ενεργητική σημ … Dictionary of Greek
