-
1 μύῤῥα
-
2 μύῤῥα
μύῤῥα, ἡ, der balsamische Saft der arabischen Myrrhe, myrrha -
3 murra [1]
1. murra (murrha od. myrrha), ae, f. (μύῤῥα), I) der Myrrhenbaum, eine in Arabien wachsende Balsamstaude, deren Stengel man von unten bis oben aufritzte, um den darunter hervorfließenden Saft zu gewinnen, Plin. 12, 66 sqq. Solin. 33, 9 (wo myrrha). – meton. = der aus dem Myrrhenbaume träufelnde balsamische Saft, die Myrrhe, womit man bei den Alten die Weine schmackhafter machte, Plin. 14, 92, und die Haare salbte, crines murrā madentes, Verg. Aen. 12, 100, od. madidi murrā capilli, Ov. met. 8, 53. – auch übh. als Schönheitsmittel, Ov. medic. fac. 88. – II) die auch murris (myrris, myrrhis) u. myrrhiza genannte Pflanze, wohlriechender Kerbel (Scandix odorata, L.), Plin. 24, 154.
-
4 Myrrha [2]
2. Myrrha, ae, f. (Μύῤῥα), die in einen Myrrhenbaum verwandelte Tochter des Cinyras, Ov. met. 10, 298 sq.
-
5 σμύρνα
σμύρνα, ἡ. ion. σμύρνη, wie μύῤῥα, Myrrha, das balsamische Gummi der arabischen Myrte, das zum Einbalsamiren der Leichen gebraucht ward; Soph. frg. 340; σμύρνης αἰϑερίας καπ νόν, Eur. Troad. 1064; ἐξεϑυμία σμύρνης ἱδρῶτα, Ion 1175; σμύρνῃ κατάλειπτος, Ar. Equ. 1329; Her. 2, 40. 86. 7, 181; Theophr. u. A.; Creuz. comm. I p. 38.
-
6 μυρίνης
μυρίνης, ὁ, auch μυῤῥίνης geschrieben, ein süßer Wein, den die römischen Frauen besonders liebten, potio murrhina oder murrata, nach Einigen von μύρον, mit wohlriechender Salbe angemachter Wein, richtiger von μύῤῥα, mit Myrthenbeeren abgezogen, vgl. Ael. V. H. 12, 31; Diphil. bei Ath. IV, 132 u. VLL.
-
7 μύρον
μύρον, τό, eigtl. ein von selbst ausfließender, wohlriechender Pslauzensast, bes. der Myrrhensaft, nach Ath. von μύῤῥα (Fremdwort, die Alten leiten es von μύρω ab). – Ueberh. jede wohlriechende Salbe; wohlriechendes Oel; μύροις ἀλείφεσϑαι, zuerst bei Archil. 11; vgl. Ath. XV, 688 c; τεῦχος οὐ μύρου πνέον, Soph. frg. 147; ἐνόπτρων καὶ μύρων ἐπιστάτας, Eur. Or. 1112; μύρον ἕψειν, Ar. Lys. 946, μύρου ὄζειν, nach Salbe duften, Eccl. 524, der auch den Ort, wo wohlriechende Salben verkauft wurden, so nennt, τἀν τῷ μύρῳ, auf dem Salbenmarkt, Equ. 1372. Oft bei anderen Cunic.; Ath. II, 48 c, λούομάι μύροις ψακαστοῖς, III, 101 c, aus Archestrat., στακτοῖσι μύροις ἀγαϑοῖς χαίτην ϑεραπεύειν, u. XII, 548 c aus Anaxil., ξανϑοῖς τε μύροις χρῶτα λιπαίνων, u. A.; μύρον κατὰ τῆς κεφαλῆς καταχέαντες, Plat. Rep. III, 398 e, μύρα καὶ ϑυμιάματα, 373 a; Folgde; auch mit Wein gemischt, Ael. V. H. 12, 31; Ath. führt übrigens eine große Menge verschiedener μύρα an; sp. D. brauchten es allgemein für alles Liebreizende, vgl. Iac. A. P. p. 597; dah. auch Liebkosungswort Verliebter, vgl. Ep. ad. 67 (V, 91). – Sprichwörtlich μύρον ἐπὶ φακῇ, Myrrhenöl zu Linsen, d. i. Kostbares auf eine schlechte Sache verwenden, Gië. Att. 1, 19; vgl. Phereer. bei Ath. IV, 160 b u. Mein. com. II, 780.
-
8 murra
1. murra (murrha od. myrrha), ae, f. (μύῤῥα), I) der Myrrhenbaum, eine in Arabien wachsende Balsamstaude, deren Stengel man von unten bis oben aufritzte, um den darunter hervorfließenden Saft zu gewinnen, Plin. 12, 66 sqq. Solin. 33, 9 (wo myrrha). – meton. = der aus dem Myrrhenbaume träufelnde balsamische Saft, die Myrrhe, womit man bei den Alten die Weine schmackhafter machte, Plin. 14, 92, und die Haare salbte, crines murrā madentes, Verg. Aen. 12, 100, od. madidi murrā capilli, Ov. met. 8, 53. – auch übh. als Schönheitsmittel, Ov. medic. fac. 88. – II) die auch murris (myrris, myrrhis) u. myrrhiza genannte Pflanze, wohlriechender Kerbel (Scandix odorata, L.), Plin. 24, 154.————————2. murra (myrrha, murrha), ae, f., I) ein Mineral, und zwar (nach den neuesten Untersuchungen) der Flußspat, woraus (und zwar bes. aus den seltenen großen Stücken) kostbare Gefäße verfertigt wurden, maculosae pocula murrae, Mart. 10, 80, 1. Vgl. übh. Blümner Techn. der Griechen u. Römer. Bd. 3. S. 276. – II) meton., das Murragefäß, nos bibimus vitro, tu murrā, Mart. 4, 85, 1: murras graves crystallaque portat, Stat. silv. 3, 4, 58. -
9 Myrrha
2. Myrrha, ae, f. (Μύῤῥα), die in einen Myrrhenbaum verwandelte Tochter des Cinyras, Ov. met. 10, 298 sq. -
10 μυρίνης
См. также в других словарях:
μύρρα — μύρρᾱ , μύρρα murru. fem nom/voc/acc dual μύρρᾱ , μύρρα murru. fem nom/voc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μύρρα — Μύρρᾱ , Μύρρα murru. fem nom/voc/acc dual Μύρρα murru. fem nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μύρρᾳ — Μύρραι , Μύρρα murru. fem nom/voc pl Μύρρᾱͅ , Μύρρα murru. fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μύρρᾳ — μύρραι , μύρρα murru. fem nom/voc pl μύρρᾱͅ , μύρρα murru. fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μύρρα — Κομμεορητίνη που εξάγεται με εντομές στους βλαστούς και στον κορμό τής κομμιφόρου της αβησσυνιακής και της κομμιφόρου της σιμπέριας (οικογένεια των βουρσεριδών, δικοτυλήδονα), δέντρων της Αραβίας και της Αφρικής. Τα δέντρα αυτά έχουν βλαστούς… … Dictionary of Greek
Μύρρας — Μύρρᾱς , Μύρρα murru. fem acc pl Μύρρᾱς , Μύρρα murru. fem gen sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μύρρας — μύρρᾱς , μύρρα murru. fem acc pl μύρρᾱς , μύρρα murru. fem gen sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μύρραν — μύρρᾱν , μύρρα murru. fem acc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μύρραν — Μύρρα murru. fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Μύρρης — Μύρρα murru. fem gen sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μύρρης — μύρρα murru. fem gen sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)