μονερέτης

См. также в других словарях:

• μονερέτης — και ιων. τ. μουνερέτης, ὁ (Α) αυτός που κωπηλατεί μόνος. [ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο) * + ἐρέτης (< ἐρέσσω «κωπηλατώ»), πρβλ. νυκτ ερέτης] …   Dictionary of Greek

• μουνερέτης — μονερέτης one who rows singly masc nom sg (ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• μον(ο)- — (ΑΜ μον[ο] , Α ιων. μουν[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθετο μόνος* (ιων. μοῡνος) και έχει την έννοια ότι αυτό που δηλώνει το β συνθετικό: α) είναι ένα και μοναδικό ή έχει απομείνει μόνο ένα (μονοσύλλαβος,… …   Dictionary of Greek

• μουνερέτης — μουνερέτης, ὁ (Α) ιων. τ. βλ. μονερέτης …   Dictionary of Greek