-
1 μῆλον
μῆλον, τό, 1) Schaafund Ziege, kleines Stück Vieh; im sing. bei Hom. nur Od. 12, 301, wo es das Schaaf, u. 14, 105, wo es die Ziege bedeutet; sonst im plur., ohne Unterschied des Geschlechts; ἔνορχα μῆλα, Widder, Il. 23, 147; ἄρσενα μῆλα, Od. 9, 438; βόες καὶ ἴφια μῆλα, neben einander, Stiere und kleines Vieh, wo es Schaafe oder Ziegen sein können, Il. 9, 406. 466 u. öfter; vgl. 10, 485, λέων μήλοισιν ἀσημάντοισιν ἐπελϑών, αἴγεσιν ἢ ὀΐεσσιν, u. 9, 184, πολλὰ μῆλ' ὄϊές τε καὶ αἶγες; πίονα μῆλα, Od. 9, 315 u. öfter; ἄργυφα, Schaafe, 10, 85; μήλων κνισσάεσσα πομπά, Pind. Ol. 7, 80; μῆλα καὶ βοῶν ἀγέλας, P. 4, 148; μήλων εὐπόκοις νομεύμασιν, also von Schaafen, Aesch. Ag. 1390; ἕστηκεν ἤδη μῆλα πρὸς σφαγάς, ib. 1027; πρὸς μῆλα καὶ ποίμνας πεσεῖν, Soph. Ai. 1040; häufiger bei Eur. von Opferschaafen. So noch sp. D., von denen Lycophron 106 einen metaplastischen gen. plur. μηλάτων bildet. In Prosa ist es in dieser Bedeutung ungebräuchlich.
2) Der Apfel; γηράσκει μῆλον ἐπὶ μήλῳ, Od. 7, 120; in der Il. 9, 542, χαμαὶ βάλε δένδρεα μακρά, αὐτῇσιν ῥίζῃσι καὶ αὐτοῖς ἄνϑεσι μήλων, erkl. Schol. es allgemein πάντα τὰ ἀκρόδρυα, Kernobst; τὸν χρυσέων δράκοντα μήλων φύλακα, Soph. Trach. 1090; χνοῦς ὥςπερ μήλοισιν ἐπήνϑει, Ar. Nubb. 965; Eccl. 903 übertr. von den Brüsten der Jungfrauen; vgl. χρύσεα μαζῶν μῆλα, Rufin. 6 (V, 60); auch μᾶλα παρηϊάδων, die Wangen, Zon. 6 (IX, 556); μέγαϑος κατὰ μῆλον, Her. 2, 92; Plat. und Folgde; ἄπια καὶ μῆλα, Plut. Artax. 24. Es werden übrigens unterschieden μῆλον Κυδώνιον, Quittenapfel, Quitte, Περσικόν, Pfirsich, Μηδικόν, auch κίτριον, der medische Apfel, Orange, Citrone, Ἀρμενιακόν, der armenische Apfel, die Aprikose, Theophr. u. Sp., s. bes. Ath. III, 80 eff.
-
2 μῆλον
μῆλον, τό, (1) Schaf und Ziege, kleines Stück Vieh; im sing. wo es das Schaf u. wo es die Ziege bedeutet; sonst im plur., ohne Unterschied des Geschlechts; ἔνορχα μῆλα, Widder; βόες καὶ ἴφια μῆλα, neben einander, Stiere und kleines Vieh, wo es Schafe oder Ziegen sein können; ἄργυφα, Schafe; μήλων εὐπόκοις νομεύμασιν, also von Schafen; von Opferschafen. (2) Der Apfel; allgemein πάντα τὰ ἀκρόδρυα, Kernobst; übertr. von den Brüsten der Jungfrauen; auch μᾶλα παρηϊάδων, die Wangen. Es werden unterschieden μῆλον Κυδώνιον, Quittenapfel, Quitte, Περσικόν, Pfirsich, Μηδικόν, auch κίτριον, der medische Apfel, Orange, Zitrone, Ἀρμενιακόν, der armenische Apfel, die Aprikose -
3 χρῡσό-μηλον
χρῡσό-μηλον, τό, Goldapfel, eine Art Quitten, Plin. 15, 11, 10.
-
4 χαμαί-μηλον
χαμαί-μηλον, τό, eigtl. Erdapfel, unsere Camille, wegen des apfelähnlichen Geruchs ihrer Blüthe so benannt, sonst ἀνϑεμίς; Orph. Arg. 924; Diosc.
-
5 κροκό-μηλον
κροκό-μηλον, τό, Quitte, Alex. Trall.
-
6 κιτρό-μηλον
κιτρό-μηλον, τό, auch κιτριόμηλον, = Folgdm, Sp.
-
7 γλυκύ-μηλον
γλυκύ-μηλον, τό, Süßapfel, eine besondere Art Aepfel, Sp.; aeol. γλυκύμαλον Sappho frgm. 93 Bergk Lyr. Gr. ed. 2; bei Theocr. 11, 39 Liebkosungswort.
-
8 κουκί-μηλον
κουκί-μηλον, τό, die Kokosnuß?
-
9 κοκκύ-μηλον
κοκκύ-μηλον, τό (Kuckucksapfel), Pflaume; Ath. II, 49 e ff.; Theophr.; vgl. B. A. 103, 23.
-
10 μελί-μηλον
μελί-μηλον, τό, Honigapfel, Sp. Vgl. μηλίμελι.
-
11 λασί-μηλον
λασί-μηλον, τό, der Rauchapfel, eine Quittenart mit wolliger Oberfläche, richtiger λασιόμηλον.
-
12 λιτρό-μηλον
λιτρό-μηλον, τό, Pfundapfel, Tzetz.
-
13 ἀρί-μηλον
-
14 ὀξύ-μηλον
ὀξύ-μηλον, τό, Sauerapfel, lakon. für κοκκύμηλον, Ath. II, 83 a.
-
15 ὑδρό-μηλον
ὑδρό-μηλον, τό, ein Trank von Wasser u. μηλόμελι; Artemid. 1, 68; Diosc.
-
16 ῥοδό-μηλον
ῥοδό-μηλον, τό, eine Marmelade von Quitten mit Rosen gekocht, Alex. Trall.
-
17 περσικός
περσικός, persisch, s. nom. propr.; bes. – 1) οἱ περσικοί, auch τὰ περσικά u. ἡ περσαία, der Pfirsich, malum Persicum; aber μῆλον περσικόν od. μηδικόν ist die Citrone, μηλέα περσική od. μηδική der Citronenbaum, seltener der Pfirsichbaum. Auch sind αἱ περσικαί persische Nüsse, Wallnüsse, vgl. Böckh's Staatshaush. II p. 345. – 2) αἱ Περσικαί, eine Art seiner Schuhe od. Pantoffeln, Ar. Nubb. 151. – 3) τὸ Περσικόν, eine Art von persischem Tanze, Schneider Xen. An. 6, 6, 10.
-
18 ποκόω
ποκόω, mit Wolle bedecken, umgeben, λεπτῇ ἄχνῃ πεποκωμένον μῆλον, mit seinem, wolligem Flaum, Philp. 20 (VI, 102).
-
19 στρούθειος
στρούθειος, vom od. zum Vogel, zum Spatz oder Strauß gehörig. – Aber στρούϑειον μῆλον bei Antiphil. 3 (VI, 252) ist = στρουϑίον 3.
-
20 κυδώνιον
См. также в других словарях:
μῆλον — 1 sheep neut nom/voc/acc sg μῆλον 2 apple neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήλον — (I) το (ΑΜ μῆλον, Α δωρ. και αιολ. τ. μᾱλον) βλ. μήλο. (II) μῆλον, βοιωτ. τ. μεῑλον, τὸ (Α) 1. πρόβατο ή αίγα («μὴ πού τις ἀτασθαλίῃσι κατιῇσιν ἢ βοῡν ἠέ τι μῆλον ἀποκτάνῃ», Ομ. Οδ.) 2. ταύρος 3. στον πληθ. α) αιγοπρόβατα β) ποίμνιο γ) αγέλη ζώων … Dictionary of Greek
Μῆλον — Μῆλος masc acc sg Μῆλος neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήλω — μῆλον 1 sheep neut nom/voc/acc dual μῆλον 1 sheep neut gen sg (doric aeolic) μῆλον 2 apple neut nom/voc/acc dual μῆλον 2 apple neut gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μῆλα — μῆλον 1 sheep neut nom/voc/acc pl μῆλον 2 apple neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήλοιο — μῆλον 1 sheep neut gen sg (epic) μῆλον 2 apple neut gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήλοις — μῆλον 1 sheep neut dat pl μῆλον 2 apple neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήλοισι — μῆλον 1 sheep neut dat pl (epic ionic aeolic) μῆλον 2 apple neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήλοισιν — μῆλον 1 sheep neut dat pl (epic ionic aeolic) μῆλον 2 apple neut dat pl (epic ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήλου — μῆλον 1 sheep neut gen sg μῆλον 2 apple neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μήλων — μῆλον 1 sheep neut gen pl μῆλον 2 apple neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)