-
1 οὑσία
Grammatical information: f.Meaning: `being, property, one's own, existence, reality, substance' (Att.; on the meaning Hirzel Phil. 72, 42ff.);Compounds: Often w. prefix (from ἄπ-ειμι etc.), e.g. ἀπ-, ἐξ-, μετ-, παρ-, συν-ουσία, - ίη (mostly Att.). Compp. ἐξ-ούσιος `bereft of property' (Ph.), ὑπερ-, μετ-ούσιος `above resp. below being' (Them., Arist.-comm. a.o.).Derivatives: οὑσ-ί̄διον n. `small property', - ιότης f. `nature'; - ιώδης `substantial, real' (Epicur.), - ιακός `belonging to property'; συν-, ἐξ-ουσιάζω `to be together' esp. `to have power' (since IVa; οὑσιάζω only PMag. Lond.), from which a.o. συνουσι-αστής m. (Pl., X.), - αστικός (Ar.); οὑσι-όω, - όομαι `to be(come) provided with substance', συν- οὑσία `to be connected to something' with ( συν-) - ωσις (late).Origin: IE [Indo-European] [340] *h₁s-n̥t- `being'Etymology: Abstractformation in - ία from ptc. ὤν, οὖσα, ὄν (cf. γερουσία: γέρων); after it Dor. ὠσία, also ἐσσία, to Dor. Aeol. f. ἔσσα, pl. ἔντες (Pl. Kra. 40 1c); further Chantraine Form. 117; s. also ἐστώ.Page in Frisk: 2,449Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > οὑσία
См. также в других словарях:
μετούσιος — μετούσιος, ον (Α) αυτός που είναι κατώτερος τού όντος, τής υπάρξεως τής ουσίας. [ΕΤΥΜΟΛ. < μετ(α) * + ούσιος (< οὐσία), πρβλ. αν ούσιος, περι ούσιος] … Dictionary of Greek
