-
1 μεσσάτιος
-
2 τρισσάτιος
τρισσάτιος, poet. statt τρισσός, wie μεσσάτιος gebildet, Iul. Aeg. 9 (VI, 12).
-
3 μεσάτιος
-
4 μέσσατος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μέσσατος
-
5 τρισσάτιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τρισσάτιος
-
6 ὑστάτιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑστάτιος
-
7 μέσος
Grammatical information: adj.Meaning: `(being) in the middle, middle', of space, sime etc., τὸ μέσον `the middle' (Il.). Forms of somp.: μεσαί-τερος, - τατος (IA.; after παλαίτερος a.o.; Schwyzer 632), μέσ(σ)ατος (Il., Ar.; after ἔσχατος etc.), μεσσάτιος (Call.; like ἐσχάτιος), μεσάτιον name of a strap (Poll.; vgl. μέσαβον); μεσσότατος (A. R., Man.).Compounds: Very often as 1. member, e.g. μεσό-δμη, μεσ-ημβρία (s. vv.); also μεσαι-πόλιος `halfgrey, growing grey' (Ν 361; cf. e.g. μεσό-λευκος) like μεσαί-τερος not locatival, but metr. conditioned (Schwyzer 448).Derivatives: Also adjectives, partly stilistically formally enlarged, partly from (τὸ) μέσον: 1. μεσήεις = μέσος (M269; metr. enlargement at verse-end (after τιμήεις, τελήεις?), Risch $56e; see Debrunner Άντίδωρον 28 f. 2. μεσ(σ)ήρης = μέσος (E., Eratosth.; after ποδήρης a. o.). 3. μεσαῖος = μέσος (Antiph.; as τελευταῖος). 4. μεσάδιος `central' (Aeol. acc. to sch. D.T.; after διχθάδιος a. o., cf. also μεσάζω). 5. μεσίδιος `in the middle, equal' (Arist.); μεσίδιον n. `at a mediator deposed property' with - ιόω `make a deposite' (pap., inscr.). -- 6. μεσίτης m. `mediator, arbiter' (Redard 25 f., 260 n. 1) with - ιτεύω 'be a μ., balance', also `pawn' (Plb., pap., NT), - ιτεία `mediation, settlement, pawning' (J., pap.). 7. μέσης m. `wind between ἀπαρκτίας and καικίας' (Arist.; Schwyzer 461, Chantraine Form. 31), also μεσεύς = καικίας (Steph. in Hp.). -- 8. μεσότης, - ητος f. `middle, mediocre, moderation' (Pl., Arist.). -- 9. μεσακόθεν adv. `among, between' (Arcad. IVa), \< - αχόθεν after πανταχόθεν (Thurneysen Glotta 12, 146, Schwyzer 630); not with Bechtel Gött. Nachr. 1920, 244 to Goth. * midjunga in midjun[ga] gards. -- Denomin. verbs: 1. μεσόω `form the middle, be in...' (IA.); 2. μεσεύω `keep the mean, be neutral' (Pl. Lg., X., Arist.); 3. μεσάζω = μεσόω (LXX, D.S.). -- On μεσ(σ)ηγύς s. v.Origin: IE [Indo-European] [706] *medʰi̯o- `middle'Etymology: Old local adj., identical with Skt. mádhya-, Lat. medius, Germ., e.g. Goth. midjis, OHG mitti, IE *médhi̯os `in the middle'. More forms from several other languages in WP. 2, 261, Pok. 706f., W.-Hofmann s. medius, Mayrhofer s. mádhyaḥ, Feist Vgl. Wb. s. midjis, Fraenkel Lit. et. Wb. s. mẽdis, Vasmer Russ. et. Wb. s. mežá. Supposition on the prehistory (adjectiv. of an adverb *médhi?; cf. μετά) also in Schwyzer 461 a. 627.Page in Frisk: 2,214-215Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μέσος
См. также в других словарях:
μέσσατος — μέσσατος, αττ. τ. μέσατος, η, ον, επικ. τ. μεσσάτιος, α, ον (Α) 1. ο μεσαίος, αυτός που βρίσκεται στο μέσο 2. το αρσ. ως ουσ. ὁ μέσατος ο διαιτητής. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. είναι σχηματισμένος κατά τα έσχατος, νείατος, αλλά δεν χρησιμοποιείται ως… … Dictionary of Greek
υστάτιος — ίη, ον, Α (ποιητ. τ.) 1. ύστατος 2. το θηλ. ως ουσ. ἡ ὑστατίη το τέλος 3. (το ουδ. ως επίρρ.) ὑστάτιον για τελευταία φορά. [ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τού ὕστατος, κατά το μεσσάτιος: μέσσατος*] … Dictionary of Greek
