-
1 μεμπτός
μεμπτός, adj. verb. zu μέμφομαι, getadelt, zu tadeln, tadelhaft; Her. 7, 48; Xen. Mem. 3, 5, 3; μισϑός, zu verachten, Plat. Theaet. 187 c; aber auch trans., εἴ τι τὠμῷ τ' ἀνδρὶ τῇ νόσῳ ληφϑέντι μεμπτός εἰμι, Soph. Trach. 446, = μεμφοίμην. – Adv., Plut. Cleom. 28 οὐ μεμπτῶς ἀγωνίζεσϑαι.
См. также в других словарях:
μεμφοίμην — μέμφομαι blame pres opt mp 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
