-
1 λόγιον
-
2 λόγιον [2]
λόγιον, τό, neutr. zum Folgdn, der Spruch, Ausspruch, bes. der Götter, Orakelspruch, Ar. Equ. 120. 122, wo es dem χρησμός entspricht, ἐν τοῖς λογίοις ἔνεστι, u. öfter, Her. 4, 178. 8, 60, 3 u. öfter; πολλὰ μὲν λόγια ἐλέγετο, πολλὰ δὲ χρησμολόγοι ᾖδον, Thuc. 2, 8, wo der Schol. λ. einen Orakelspruch in Prosa, χρησμός den in Versen nennt; ἀρχαῖον, Pol. 8, 30, 6. – Nach den VLL. auch = λογεῖον, u. nach Hesych. eine Art Becher.
-
3 λόγιον
-
4 πεντηκοστο-λόγιον
πεντηκοστο-λόγιον, τό, das Zollhaus, wo die Abgabe des Funfzigstels eingesammelt wird, Suid.
-
5 χρησμο-λόγιον
χρησμο-λόγιον, τό, eine Weissagung, Prophezeihung, Sp.
-
6 εὐχο-λόγιον
εὐχο-λόγιον, τό, Gebetsammlung, Suid.
-
7 ξενο-λόγιον
ξενο-λόγιον, τό, Heer von angeworbenen Miethssoldaten, Pol. 29, 8, 6.
-
8 δεκατη-λόγιον
δεκατη-λόγιον, τό, = δεκατευτήριον, Poll. 9, 28.
-
9 ἀνθο-λόγιον
ἀνθο-λόγιον, τό, so betitelte Orion seine Blumenlese, Suid. ἀνϑ. γνωμικόν, Schneidew.
-
10 ἀθερο-λόγιον
ἀθερο-λόγιον, τό, Pincette, um spitzige Körper auszuziehen, Med.
-
11 ὑδρο-λόγιον
ὑδρο-λόγιον, τό, Wasseruhr, nach ὡρολόγιον gebildet, Cleomed. 2, 1.
-
12 ἑορτο-λόγιον
ἑορτο-λόγιον, τό, Festkalender, Suid.
-
13 ώρο-λόγιον
ώρο-λόγιον, τό, Stundenzeiger, Uhr; ὡρολόγιον σκιοϑηρικόν, die Sonnenuhr des Anaximandros; ὑδραυλικόν, Wasseruhr; ὡρολόγιον νυκτερινὸν ἐοικὸς τῷ ὑδραυλικῷ, die Nachtuhr des Platon, eine Art Wasseruhr, Aristocl. bei Ath. V, 174 c.
-
14 ἡμερο-λόγιον
ἡμερο-λόγιον, τό, Tageberechnung, Kalender, Plut. Caes. 59, v. l. ἡμερολογεῖον.
-
15 logeum
-
16 πρό-φαντος
πρό-φαντος, wie προφανής, sich von fernher zeigend, fernher sichtbar, πρόφαντον σοφίᾳ, Pind. Ol. 1, 116; – vorher gezeigt, angedeutet, vorausgesagt, bes. vom Orakel, Soph. Trach. 1149. 1153; Her. 5, 63. 9, 93; daher in VLL. πρόφαντον durch λόγιον, ϑεοπρόπιον erkl. wird. Vgl. προφαίνω.
-
17 λόγιος
λόγιος, 1) der Rede kundig, beredt, Plut. Pomp. 51; bes. Beiwort des Hermes, als des Gottes der Redekunst, Luc. u. a. Sp., auch allein, τῷ λογίῳ ϑύσομεν, Luc. pro merc. cond. 2, wie ὁ λογιώτατος ϑεῶν ἁπάντων Gall. 2. – Uebh. gelehrt, wissenschaftlich gebildet, Her. 1, 1. 2, 77. 4, 46, bes. von den Geschichtskundigen, im Ggstz der epischen Sänger und Rhapsoden, wie Hesych. erkl. ἱστορίας ἔμπειρος; vgl. Pol. οἱ λογιώτατοι τῶν συγγραφέων, 6, 45, 1; Arist., der seine Schüler λογίους, den Theophr. λογιώτατον nannte, Strab. XIII p. 919; λόγιος περὶ τὴν φύσιν, Arist. pol. 2, 8. Bei Plut. Syll. 7 scheinen Τυῤῥηνῶν οἱ λόγιοι die Wahrsager zu sein, vgl. λόγιον u. Arr. An. 7, 16, 8. – 2) im Ggstz von ἀοιδός ist λόγιος der sich der gewöhnlichen, prosaischen Rede Bedienende, καὶ ἀοιδοί, Pind. P. 1, 94 u. N. 6, 47, die bei den Festschmäusen nicht durch Gesang, sondern durch prosaische Unterhaltung, Erzählungen ergötzten. – 3) Später heißen so bes, die Dialektiker. – Auch übh. ein kluger, gewandter, im praktischen Leben erfahrener Mann, Eur. Ion 602. – Nach Demetr. Phalar. 38 nannte man auch später λόγιος im Styl, was früher μεγαλοπρεπές geheißen.
-
18 ἀφ-οσιόω
ἀφ-οσιόω, 1) heiligen, durch Reinigungsopfer eine Schuld wegnehmen, entsühnen, τὴν πόλιν Plat. Legg. IX, 873 b; τὴν πόλιν τὰ πρὸς ϑεούς Aeschin. 3, 120. Häufiger med., ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῆς συγγενείας Plat. Legg. IX, 874 a, solenne Formel: Reinigungsopfer für sich u. das ganze Haus darbringen; ähnlich Dem. 47, 70; τὰς ἀράς, die Flüche aufheben, Plut. Alc. 33; τοὺς δαίμονας, die Götter versöhnen, Charit. 2, 4; Her. ϑεῷ ἀποσιοῦσϑαι, die Erstlinge darbringen, 1, 199. – 2) ἐξόρκωσιν; λόγιον ἀφοσιοῦσϑαι, sich reinigen, in Beziehung auf den Eid, ihn erfüllen, thun was das Orakel verlangt hat, Hei. 4, 154. 203; Herodian. 2, 9, 6 ὅρκον ἀφ., den Eid schwören; τὰ πρός τινα, ihm die letzte Ehre erweisen, die gebührenden Todtenopfer darbringen, 4, 14, 11. – 3) sich von etwas reinigen, es zurückweisen, verabscheuen, Plat. Phil. 12 b. So bes. oft Plut., z. B. νεμεσητόν Pomp. 42; βασιλείαν, ablehnen, Num. 6. 9. – 4) nur des religiösen Gebrauchs wegen etwas thun, leichthin, μόνον ἀφοσιοῠσϑαι περί τινος Plat. Legg. VI, 752 d; vgl. Ep. VII, 331 b; ἀφοσιούμενος entgegstzt dem ὡς οἷόν τε ἄριστα Is. 7, 38; Plut. Daher ἀφωσιωμένως, nur zum Schein, Sp.
-
19 logeum
-
20 ἀθερολόγιον
ἀθερο-λόγιον, Pinzette, um spitze Körper auszuziehen
- 1
- 2
См. также в других словарях:
λόγιον — oracle neut nom/voc/acc sg λόγιος of masc acc sg λόγιος of neut nom/voc/acc sg λογάω to be fond of talking imperf ind act 3rd pl (epic doric ionic) λογάω to be fond of talking imperf ind act 1st sg (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογίον — λογάω to be fond of talking pres part act masc voc sg (epic doric ionic) λογάω to be fond of talking pres part act neut nom/voc/acc sg (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογίοις — λόγιον oracle neut dat pl λόγιος of masc/neut dat pl λογάω to be fond of talking pres opt act 2nd sg (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογίοισι — λόγιον oracle neut dat pl (epic ionic aeolic) λόγιος of masc/neut dat pl (epic ionic aeolic) λογάω to be fond of talking pres part act masc/neut dat pl (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογίοισιν — λόγιον oracle neut dat pl (epic ionic aeolic) λόγιος of masc/neut dat pl (epic ionic aeolic) λογάω to be fond of talking pres part act masc/neut dat pl (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογίου — λόγιον oracle neut gen sg λόγιος of masc/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογίων — λόγιον oracle neut gen pl λόγιος of fem gen pl λόγιος of masc/neut gen pl λογάω to be fond of talking pres part act masc nom sg (epic doric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λογίῳ — λόγιον oracle neut dat sg λόγιος of masc/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λόγια — λόγιον oracle neut nom/voc/acc pl λόγιος of neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εορτολόγιο — το (Μ ἑορτολόγιον) λειτουργικό βιβλίο που περιέχει τον κατάλογο τών εορτών τής εκκλησίας. [ΕΤΥΜΟΛ. < εορτή + λόγιον (πρβλ. δειγματο λόγιον, υβρεο λόγιον)] … Dictionary of Greek
κλητορολόγιον — κλητορολόγιον, τὸ (Μ) 1. ο αυστηρός εθιμοτυπικός κανονισμός που ίσχυε κατά τη διοργάνωση τών επίσημων κλητορίων 2. στον πληθ. τὰ κλητορολόγια βιβλία που περιείχαν αυτόν τον κανονισμό. [ΕΤΥΜΟΛ. < κλητόριον + λόγιον (< λόγος < λόγος), πρβλ … Dictionary of Greek