-
1 ΛΑΏ
ΛΑΏ, anblicken, βλέπω, κύων ἔχε ποικίλον ἐλλόν, ἀσπαίροντα λάων, u. ὁ μὲν λάε νεβρὸν ἀπάγχων, Od. 19, 229. 230, ein Hund hielt ein Rehkalb, das zappelnde anblickend, u. würgend blickte er das Rehkalb an, welche Erkl. aus H. h. Merc. 360 gerechtfertigt wird, wo αἰετὸς ὀξὺ λάων unzweifelhaft der scharfblickende Adler ist; Aristarch erkl. ἀπολαύων, Andere dachten an ὑλάω u. erkl. bellend; Phot. aber richtig δεδορκώς, u. Hesych. führt λάετε an, welches er σκοπεῖτε, βλέπετε erkl. – Vgl. noch als abgeleitet davon ἀλαός, λεύσσω, γλαύσσω, γλαυκός u. ä. – Davon ist zu unterscheiden ΛΆΩ, dorisch, ich will, nur erhalten in den Formen λῶ, λῇς, λῇ, plur. λῶμες, λῶντι, Ar. Ach. 714. 731. 737. 753 Lys. 95. 1105. 1162. 1188 Theocr. 1, 12, u. im partic., συνδειπνέω τῷ λῶντι Epicharm. bei Ath. VI, 235 e. Davon λῆμα u. damit verwandt λιλαίομαι, λελιημένος. – Vgl. auch λάβρος. Auch λαύω, nur im comp. ἀπολαύω üblich, hängt damit zusammen.
-
2 λελίημαι
λελίημαι (ΛΑΩ, λιλαίομαι, eigtl. perf. dazu, statt λελίλημαι), begierig trachten, streben, Hom. nur im part. λελιημένος, adjectivisch gebraucht, hastig, voll Begier, ungestüm, ἕλκειν, Il. 4, 465, παρήϊξεν, 5, 690, βὰν ἰϑὺς Δαναῶν λελιημένοι, 16, 552. Bei Ap. Rh. auch c. gen., λελιημένοι ἠπείροιο, 1, 1165; λελίητο ἰδέσϑαι, er begehrte zu sehen, Orph. Arg. 1259; λελίητο αὐδῆσαι, Ap. Rh. 3, 1158.
См. также в других словарях:
λελιημένος — λελίημαι strive eagerly perf part mp masc nom sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
λελίημαι — (Α) (μόνο στη μτχ. παθ. παρακμ. ως επίθ.) λελιημένος, η, ον α) πρόθυμος β) (για τον αέρα) ορμητικός («αἰθὴρ ἐκτὸς ἔσω λελιημένος», Εμπ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. λε λιη μένος είναι μεμονωμένος τ. παρακμ. σχηματισμένος αναλογικά με το τε τιη μένος και… … Dictionary of Greek
λιλαίομαι — (Α) 1. επιθυμώ κάτι πάρα πολύ, ποθώ (α. «ὀλοοῑο λιλαιόμενοι πολέμοιο», Ομ. Ιλ. β. «φόωσδε τάχιστα λιλαίεο», Ομ. Οδ.) 2. επιθυμώ να είμαι ή να κάνω κάτι («λιλαιομένη πόσιν εἶναι», Ομ. Οδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ανάγεται σε ΙΕ ρίζα *las «θρασύς, λαίμαργος … Dictionary of Greek
λιρός — λιρός, ά, όν (Α) 1. θρασύς, αναιδής, αναίσχυντος 2. (κατά το λεξ. Σούδα) «ὁ παρὰ τὸ δέον πολυλόγος». [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Σύμφωνα με παλιότερη άποψη, η λ. συνδέθηκε με το λίαν, ενώ κατά τους νεώτερους με τα λαιμός ή λιμός. Τέλος, συνδέθηκε… … Dictionary of Greek
