κόμης+τινά

(τινα ἀπό τινος Her. и τινά τινος Plut.)

(τινα ἐκ χερῶν τινος Eur.)

(τινά τινος и ἀπό τινος Plat.)

(τινά τινος Soph., Plut., редко τινά τι Soph.)

(θύρας Her.)

(τινα κόμης Aesch.)

(τὸ στράτευμα ἀπεσπάσθη τε καὴ ἀτακτότερον ἐχώρει Thuc.)

(ἥ ὄρνις ἀπέσπα φεύγουσα Xen. - v. l. ἀπεσπᾶτο)

(τι ἐκ τοῦ μεγάρου Her.; τινὰ πολέμοιο Hom.)

πόντου νιν ἐξήνεγκε κλύδων Eur. — его выбросила на берег морская волна:

(ἐξενεῖκαί τινα καὴ θάψαι Her.; νεκρόν Eur.)

(τρία ἄλεισα Hom.)

(κόμης ἀγάλματα Eur.; τὰ ἑαυτοῦ Thuc.)

(λοισθήϊον ἄεθλον Hom.)

ἐ. νίκην Her., Plut. — одерживать победу;

(προς ὑποψίας τινά Plut.)

(ἀπαιδευσίᾳ ὀργῆς Thuc. и πρὸς ὀργήν Soph.)

(τὸν τῆς Δήμητρος καρπόν Her.; κύημα εἰς φῶς Plat.; σπέρμα Arst.)

(τὸ κύημα μέχρι или διὰ τέλους и εἰς τέλος Arst.)

(δύνασιν Eur.; κακίας μεγάλας ὥσπερ ἀρετάς Plut.; med. μέγα τι σθένος Soph.)

(λόγον τινά Soph. - ср. 12)

(τέν ἐπιχείρησιν Her.; τὸν λόγον τινός Plat. - ср. 11; εἰς τοὺς Ἕλληνας τὰ ἁμαρτήματά τινος Isocr.)

(πλεῖστον νοῦν ἐν βραχυτάτῃ λέξει и βραχέως τι Plut.)

(δεῖγμα Dem. и δεῖγμα εἰς φῶς Plat.; μαρτυρίας τινός Dem.)

(προβούλευμα εἰς τὸν δῆμον Dem.)

(διὰ μέτρων τι Arst.; Ἀριστοφάνης τὰς Νεφέλας ἐξέφερε Plut.)

(τέν ἰατρικήν Diod.)

(τὸ μῖσος εἴς τινα Polyb.)

(τὸ μισθοῖο τέλος Hom.; τὸ μόρσιμον Pind.; ἐς ὀρθὸν τὰ μαντεύματα Soph.)

(τινὰ ἐν τῇ σκέψει Plat.)

(διὰ τοῦ ε)

(αἱ ποδώκεες ἔκφερον ἵπποι Hom.)

(τινα κόμης Eur.; ἐπισπασθεὴς τῇ χειρί Thuc.; med. τινα Xen.)

τέθνηκεν ἐπισπασθέντος τοῦ βρόχου Dem. — он умер, удавленный петлей

(νόσον Arst.)

(ὑγρότητα Arst.)

(ψυχήν Plat.; med.: τινα Arst.; ἐραστήν Luc.)

(πώγωνα Luc.)

(θύραν Xen.)

(τοσόνδε πλῆθος πημάτων Aesch.)

(βαρυτάτην ζημίαν Plat. ap. Plut.; ἔχθραν Anth.)

(κλέος Soph.; med. εὔνοιαν Polyb.)

(κέρδος Her.)

(ἅμαξαν Luc.)

(τινα εἰς αὑτοῦ βούλησιν Plat.; τινα ξυμφοραῖς ἑκόντας περιπεσεῖν Thuc.)

(τινα Plat.; τέν δύναμιν δρόμοις Plut.)

(πλόκαμον κόμης Eur.)

(πόλις τοσούτοις ἐξησκημένη καλοῖς Plut.)

(ὀργάνοισιν ἐξησκημέναι Μοῦσαι Eur.; εὐμόρφοις παισίν Luc.)

εἰς ἀπορίαν κατακλείουσαν ἐ. ἕξιν Plut. — ставить (собеседников) в тупик

(πηγέ νάματος ὑπορρεῖ παρὰ τὸν κρημνόν Plut.)

(ἥ ὑπορρέουσα θάλασσα Arst.)

(ὅ ποταμὸς ὑπορρέων ἀψοφητί Plut.)

(πρὸς τὰ ἤθη Plat.)

λόγος τις ἅμα καὴ φήμη ὑπορρεῖ πως Plat. — ходит какой-то рассказ или слух, что-ли

(ὑπορρέουσιν οἱ πολλοί Luc.)

(εἴς или ὥς τινα Plut.)

(τινα κατὰ μικρον Dem.)

(λίθους Diod.)

(πλόκους κόμης Eur.)

(καταξανθεὴς πέτροις Soph. или βολαῖς Eur.; κεφαλήν Plut.)

(ἄνθος Ἄργους Aesch.)

(τὰς ἕξεις Plut.)

(πόνοις Eur.)