-
1 κόκκυξ
κόκκυξ, ῡγος, ὁ, 1) der Kuckuck, nach seinem Geschrei benannt, Hes. O. 484. Er war der Here heilig u. saß auf ihrem Scepter, Paus. 2, 17, 4. – 2) ein Meerfisch, der Knorrhahn, der einen kuckuckähnlichen Ton von sich geben soll, Arist. H. A. 4, 9. – 3) eine frühzeitige Feige, welche um die Zeit reift wenn der Kuckuck ruft, sonst ὄλυνϑος; Hippocr., Nic. Ther. 853. – 4) das Kuckucks- oder Steißbein, Galen. u. a. Medic. – 5) als Schimpfwort von geilen und liederlichen Menschen, da der Kuckuck seine Eier in fremde Nester legt u. darin ausbrüten läßt u. somit als eine Art Ehebrecher angesehen wurde, Sp.; auch = ein dummer Mensch, ein Gimpel, Ar. Ach. 598, vgl. Schol. zu der Stelle.
-
2 κόκκυξ
κόκκυξ, ῡγος, ὁ, (1) der Kuckuck, nach seinem Geschrei benannt. Er war der Here heilig u. saß auf ihrem Szepter. (2) ein Meerfisch, der Knorrhahn, der einen kuckuckähnlichen Ton von sich geben soll. (3) eine frühzeitige Feige, welche um die Zeit reift wenn der Kuckuck ruft, sonst ὄλυνϑος. (4) das Kuckucks- oder Steißbein. (5) als Schimpfwort von geilen und liederlichen Menschen, da der Kuckuck seine Eier in fremde Nester legt u. darin ausbrüten läßt u. somit als eine Art Ehebrecher angesehen wurde; auch = ein dummer Mensch, ein Gimpel -
3 ὀρθριο-κόκκυξ
ὀρθριο-κόκκυξ, ῡγος, der am frühen Morgen Krähende, der Hahn, Diphil. bei Eust. 1479, 46.
-
4 ὰ-βελτερο-κόκκυξ
ὰ-βελτερο-κόκκυξ erkl. Phryn. BA. 27: ἀβέλτερος καὶ κενός, woraus es Mein. in Plat. com. Ath. II, 68 c nach Bergks conj. aufgenommen.
-
5 coccyx
-
6 cuculus
cucūlus, ī, m. (vom Naturlaut cucu, vgl. κόκκυξ), der Kuckuck, Plin. 18, 249. – als Schimpfwort, Gimpel, Plaut. Pers. 382; Pseud. 96; trin. 245; aber cano capite cuculus, der alte Ehekrüppel, Plaut. asin. 934: und als höhnender Zuruf an träge Landleute, die mit dem Schneiteln bis zum Kuckucksrufe (d.i. bis nach der Frühlingsgleiche) warteten, Hor. sat. 1, 7, 31; vgl. Plin. 18, 249. – / Die Messung cūcūlus, Plaut. trin. 245; s. Brix z. St.: dagegen cŭcŭlus, Anthol. Lat. 762, 35 (233, 35). – Die Schreibung cucullus, Hor. sat. 1, 7, 31 codd. optt. u. Porphyr. Hor. sat. 1, 7, 28 M. (zweimal).
-
7 κόκκῡ
κόκκῡ, drückt eigtl. den Kuckucksruf aus, ὁπόϑ' ὁ κόκκυξ εἴποι κόκκυ Ar. Av. 505; übh. ein Zuruf, wie Ran. 1380, μὴ μεϑῆσϑον πρὶν ἂν ἐγὼ σφῷν κοκκύσω, nachher κόκκυ μεϑεῖτε, kuckuck laßt los. In der Stelle der Av. wird als sprichwörtlich angeführt κόκκυ, ψωλοὶ πεδίονδε, auf ins Feld, die VLL. erkl. ταχύ; in B. A. 105, 22 οὐδὲ κόκκυ, ἀντὶ τοῦ οὐδὲ βραχύ.
-
8 κοκκύζω
κοκκύζω, kuckucken, vom Rufe des Vogels Kuckuck, ἦμος κόκκυξ κοκκύζει Hes. O. 484; auch mit dem Kuckucksrufe ein Zeichen geben, vgl. die Stelle aus Ar. unter κόκκυ. – Vom Krähen des Hahnes, Schol. zu Ar. a. a. O., Diphil. B. A. 101; ὡς ὁ κήρυξ (der Hahn) δεύτερον κεκόκκυκεν Ar. Eccl. 31; vgl. Arist. H. A. 9, 49; Ath. XIV, 663 e; krähen, krächzen, Theocr. 7, 48. 124, in dor. Form κοκκύσδω.
-
9 coccyx
coccȳx, ȳgis, m. (κόκκυξ), der Kuckuck, Plin. 10, 25 sqq. -
10 cuculus
cucūlus, ī, m. (vom Naturlaut cucu, vgl. κόκκυξ), der Kuckuck, Plin. 18, 249. – als Schimpfwort, Gimpel, Plaut. Pers. 382; Pseud. 96; trin. 245; aber cano capite cuculus, der alte Ehekrüppel, Plaut. asin. 934: und als höhnender Zuruf an träge Landleute, die mit dem Schneiteln bis zum Kuckucksrufe (d.i. bis nach der Frühlingsgleiche) warteten, Hor. sat. 1, 7, 31; vgl. Plin. 18, 249. – ⇒ Die Messung cūcūlus, Plaut. trin. 245; s. Brix z. St.: dagegen cŭcŭlus, Anthol. Lat. 762, 35 (233, 35). – Die Schreibung cucullus, Hor. sat. 1, 7, 31 codd. optt. u. Porphyr. Hor. sat. 1, 7, 28 M. (zweimal). -
11 ὀρθριοκόκκυξ
ὀρθριο-κόκκυξ, ῡγος, der am frühen Morgen Krähende, der Hahn
См. также в других словарях:
κόκκυξ — ο (AM κόκκυξ, υγος) βλ. κόκκυγας … Dictionary of Greek
κόκκυξ — κόκκῡξ , κόκκυξ cuckoo masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόκκυγας — Το κυριότερο ακραίο οστό της σπονδυλικής στήλης. Έχει επίπεδο, τριγωνικό σχήμα και ενώνεται με την κάτω επιφάνεια του ιερού οστού. Ο κ. σχηματίζεται από τη συνένωση των τελευταίων τεσσάρων έως έξι σπονδύλων, οι οποίοι είναι ατροφικοί. Η βάση του… … Dictionary of Greek
κόκκυγ' — κόκκῡγα , κόκκυξ cuckoo masc acc sg κόκκῡγι , κόκκυξ cuckoo masc dat sg κόκκῡγε , κόκκυξ cuckoo masc nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Coccyx — This article is about the tailbone in humans. For the tailbone in animals, see Rump (croup). The tortrix moth genus Coccyx is nowadays considered a junior synonym of Cydia. Bone: Coccyx A coccyx with four vertebrae below the sacrum … Wikipedia
кукавица — кукушка , стар.: русск. цслав. кукавица, болг. кукавица, сербохорв. ку̏кавица, словен. kukavica, чеш. kukavka, kukavička, польск. kukawka, в. луж., н. луж. kukawa. Ср. куковать, кукушка. Звукоподражание; ср. лит. kukuoti куковать , лтш. kukuôt,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Ancient Greek phonology — is the study of the phonology, or pronunciation, of Ancient Greek. Because of the passage of time, the original pronunciation of Ancient Greek, like that of all ancient languages, can never be known with absolute certainty. Linguistic… … Wikipedia
Altgriechische Aussprache — Die altgriechische Phonologie (griechisch Προφορά της κλασικής Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας : proforá tis klasikís arxaías ellinikís glóssas) ist die Lehre von der Phonologie (bzw. Aussprache) des Altgriechischen. Dabei ist zunächst zu… … Deutsch Wikipedia
Altgriechische Phonologie — Die altgriechische Phonologie (griechisch φωνολογία/προφορά της κλασικής Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας, fonología/proforá tis klassikís Archéas Ellinikís glóssas, altgriechisch φωνολογία τῆς ἀρχαίας Ἐλλένικῆς γλώττης) ist die Lehre von der Phonologie … Deutsch Wikipedia
Phonologie des Altgriechischen — Die altgriechische Phonologie (griechisch Προφορά της κλασικής Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας : proforá tis klasikís arxaías ellinikís glóssas) ist die Lehre von der Phonologie (bzw. Aussprache) des Altgriechischen. Dabei ist zunächst zu… … Deutsch Wikipedia
Cóccix — vista posterior y anterior del cóccix Latín Os coccygis Gray … Wikipedia Español