-
1 κρᾶς
κρᾶς, τό, dor. = κρῆς, κρέας, Fleisch.
-
2 κρας
κρας, ὁ, das Haupt, der Kopf, von Menschen u. übertr.; ἐπὶ κρατὸς λιμένος, am innersten Teile des Hafens -
3 κρας-βόλος
κρας-βόλος, = κεραςβόλος, Hesych.
-
4 χαλκο-κράς
χαλκο-κράς, ᾶτος, = Folgdm, Philemon.
-
5 γαλατο-κράς
γαλατο-κράς, für γαλακτοκράς, mit Milch gemischt, Arcad. p. 21, 5.
-
6 εὔ-κρᾱς
εὔ-κρᾱς, ᾱτος, oder εὐκράς, ᾶτος, = εὔκρᾱτος, wohlgemischt; ἡδονή Eur. frg. 46; οὐ πολλοῖς εὔκρας ἔρως Asclepds. 5 (XII, 105); wohl temperirt, vom Klima, Theophr. Bei Plat. Critia. 112 d als v. l. von εὐκραής.
-
7 νεο-κράς
νεο-κράς, ᾶτος, = Folgdm; νεοκρᾶτας σπονδάς, Aesch. frg. 335; auch νεοκρᾶτα φίλον κομίσειεν, Ch. 340, den neu vereinigten, gewonnenen, Schol. τὸν νεωστὶ συγκραϑέντα ἡμῖν; im eigentlichen Sinne vom Wein, νεοκρᾶτά τις ποιείτω, Plat. com. bei Ath. XV, 665 c, vgl. XI, 482 b u. das Folgde.
-
8 μελισσό-κρᾱς
μελισσό-κρᾱς, ᾱτος, = μελιτόκρας, Hesych.
-
9 μελιτό-κρᾱς
μελιτό-κρᾱς, ᾱτος, = μελίκρας, aus Honig gemischt.
-
10 μελί-κρᾱς
-
11 λευκό-κρας
λευκό-κρας, = λευκοκέφαλος, Hesych. Vgl. λευκοκέρατες.
-
12 αὐτό-κρᾱς
-
13 ΚΡΑΣ
ΚΡΑΣ, ὁ, das Haupt, der Kopf, von Menschen u. übertr., wie κάρα, κάρηνον; den nom. ὁ κράς führen die Gramm., z. B. B. A. 1181 aus Simmias an, vgl. Lob. Paralip. p. 78; gen. κρᾱτός, Hom. öfters; αὐτίκ' ἀπὸ κρατὸς κυνέην εὔτυκτον ἔϑηκα 14, 276; κρατὸς ἀπ' Οὐλύμποιο, Gipfel, ll. 20, 5; ἐπὶ κρατὸς λιμένος, am innersten Theile des Hafens, Od. 9, 140. 13, 102; Aesch. Pers. 361; ἀποκοπὰ κρατός Suppl. 821, u. sonst bei den Tragg.; gedehnt κράατος, Ap. Rh. 1, 222; – dat. κρᾱτί, Od. 9, 490; Pind. P. 1, 8, u. Aesch. Spt. 837; Soph. O. C. 1464; Ar. Ran. 329; – acc. κρᾶτα, Od. 8, 92 u. öfter; Soph. O. R. 263 u. a. D.; – acc. plur. κρᾶτας, Eur. Phoen. 1126; auch neutr. κρᾶτα, gedehnt κράατα, Il. 19, 93; κρᾶτα Soph. O. C. 474; – gen. κράτων, 22, 309; – dat. κρᾱσί, Il. 10, 152; κράτεσφι, 156. – Soph. hat auch den nom. sing. κρᾶτα τοὐμόν, Phil. 1443. – Nach den Scholl. Eur. Hec. 429 Phoen. 1159 soll auch ἡ κράς gesagt sein. Vgl. Ellendt lex.
-
14 κραιπάλη
-
15 ὀμματο-στερής
ὀμματο-στερής, ές, der Augen beraubt; κρᾶς, Soph. O. C. 1262; Eur. Phoen. 331. – Auch act., der Augen beraubend, blendend, φλογμός τ' ὀμ. φυτῶν, Aesch. Eum. 900.
-
16 ἀ-μαιμάκετος
ἀ-μαιμάκετος, η, ον, sehr lang; das erste α ist intens. (oder euphon.), μαι ist eine nicht ungewöhnliche Art von Reduplication, μάκετος verhält sich zu μακρός, μῆκος, wie πάχετος Od. 8, 187. 23, 191 zu παχύς, πάχος, πῆχυς; vgl. περιμήκετος Iliad. 14, 287 Od. 6, 103; Hom. dreimal, Od. 14, 311 ἱστὸν ἀμαιμάκετον νηός, Iliad. 6, 179. 16, 329 Χίμαιραν ἀμαιμακέτην; nämlich der Leib des Ungethüms ist wirklich sehr lang, 6, 181 πρόσϑε λέων, ὄπιϑεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα; Homer setzt hinzu δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰϑομένοιο; dies mißverstand Hesiod., als sei es Erklärung des ἀμαιμακέτην, u. sagt deshalb Th. 319 Χίμαιραν ἔτικτε, πνέουσαν ἀμαιμάκετον πῠρ; sodann bezeichnete man durch das Wort alles Große, Furchtbare, Gewaltige; man stellte eine Etymologie = ἄμαχος auf, unbezwinglich; Pind. πόντος P. 1, 14 (vgl. βύϑοι Anth. App. 234); τριόδους I. 7. 35; μένος P. 3, 33; κινηϑμὸς πετρᾶν P. 4, 308; Soph. πῠρ O. R. 177 ch., die Eumeniden O. C. 127 ch.; βασιλῆες Orph. Arg. 518; κρᾶς ταύρου Ant. Sid. 115 (VI, 18); öfter sp. Ep.; ϑήρ Theocr. 25, 258.
-
17 ἐρημοκόμης
ἐρημοκόμης, ὁ, vom Haar entblößt, κράς, Phani. 2 (VI, 294); κόρση, Philp. 67 (VII, 383).
-
18 γαλατοκράς
-
19 εὔκρᾱς
εὔ-κρᾱς, wohlgemischt; wohl temperiert (vom Klima) -
20 μελίκρᾱτος,
μελί-κρᾱτος, u. μελί-κρᾱς, ᾱτος, τό, mit Honig gemischt, angemacht, τὸ μελίκρατον, sc. πόμα, ein Trank aus Honig u. Milch, welcher den Göttern der Unterwelt u. den abgeschiedenen Seelen gespendet wurde; auch μελίκρατα γάλακτος, denn es gab auch ein Gemisch von Honig u. Wasser
- 1
- 2
См. также в других словарях:
κρας — (I) κράς, ὁ και ἡ, γεν. κρατός και κράατος (Α) (ποιητ. τ. τού κάρα) 1. κεφαλή («ἔπαιρε λευκὸν κρᾱτα», Ευρ.) 2. μτφ. κορυφή («κρατὸς ἀπ Οὐλύμποιο» από την κορυφή τού Ολύμπου, Ομ. Ιλ.) 3. το εσώτερο σημείο, ο μυχός («ἐπὶ κρατὸς λιμένος», Ομ. Οδ.).… … Dictionary of Greek
κράς — κρά̱ς , κράς head fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρᾶτα — κράς head fem acc sg κράς head neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρᾶτας — κράς head fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρᾶτες — κράς head fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κράατα — κράς head neut nom pl (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κράατι — κράς head neut dat sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κράατος — κράς head neut gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κρῆθεν — κράς head gen sg (epic) κρῆθεν indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ισοκράς — ἰσοκράς, ό ἡ (Α) ισοκραής*. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο) * + κρας < θ. κρᾱ τού κεράννυμι* (πρβλ. ευ κράς, νεο κράς)] … Dictionary of Greek
μελικράς — μελικράς, ᾱτος και μελίκρας, ατος, ὁ (Α) αυτός που είναι αναμεμιγμένος με μέλι. [ΕΤΥΜΟΛ. < μέλι + κρας, ατος (< θ. κρᾱ τού κεράννυμι, πρβλ. κρᾶσις), πρβλ. ευ κράς, νεο κράς] … Dictionary of Greek