-
1 κολεκάνος
κολεκάνος oder κολοκάνος, ὁ, ein langer, hagerer Mensch, Strattis bei Hesych.; Mein. vermuthet κολοκάνναβος.
-
2 κολεκάνος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κολεκάνος
-
3 κολεκάνος
-
4 κολοκάνος
-
5 κολοκάνος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κολοκάνος
-
6 κολοσσός
Grammatical information: m. (Cyrene also f.)Meaning: `gigantic statue, coloss (Hdt. [only about Egypt], hell.), also `statue' in gen. (A., hell.), `figure, puppet' (Cyrene; cf. v. Wilamowitz BerlAkSb. 1927: 19, 155ff.);Compounds: as 1. member e. g. in κολοσσο-ποιός (Hero).Derivatives: κολοσσιαῖος (D. S. [- ττ-], Ph., Pap.), - ικός (D. S. [- ττ-], Str., Plu.) `with the measures of a c., colossal'.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: The (suffixal) element - σσ- points to foreign Mediterranean origin; s. Chantraine Formation 34, Lamer IF 48, 233, Krahe Die Antike 15, 181; hesitating agreement of Kretschmer Glotta 21, 159. Bq compares the also dark κολεκάνος (- οκ-) `long, meager man' (Stratt., H.). No IE. etymology (no to κολωνός etc.; s. Bq). A typical Pre-Greek word. Ample about κολοσσός Benveniste Rev. de phil. 58, 118ff.Page in Frisk: 1,903-904Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κολοσσός
См. также в других словарях:
κολεκάνος — και κολοκάνος, ὁ (Α) (για πρόσ.) ψηλός και αδύνατος. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ.] … Dictionary of Greek
