κνισσήεις

κνισσήεις, εσσα, εν, richtiger κνῑσήεις, voll von Fettdampf, von Opferduft; κνισσῆεν δῶμα Od. 10, 10; Hesych. erkl. εὐῶδες. Vgl. das dor. κνισσάεις.

κνισσός, richtiger κνῑσός, 1) der den Fettdampf liebt, leckerhaft; im comparat., κνισσότερος ὢν τοῠ Ὀδυσσέως Μελανϑίου, Ath. XII, 549 a. – 2) = κνισσήεις, se tilg, Ath. III, 115 e.

κνισσάεις, εσσα, εν, dor. = κνισσήεις; καπνός Pind. I. 3, 84; μήλων πομπά Ol. 7, 80.

κνισσ-ώδης, ες, = κνισσήεις, fettig, Arist. H. A. 4, 8;. fett, Ggstz von ἀπίμελος, de part. anim. 3, 14; Folgde; οἶνος, verdampft, verrochen, Plut. non posse 4 M.

κνῑσήεις u. ä., s. unten κνισσάω, κνισσήεις.