-
1 κηλείω
-
2 κηλείῳ
-
3 κηλέος
Grammatical information: adj.Meaning: `burning' (Hom., Hes.) only in πυρὶ κηλέῳ (disyll.), verse end except Θ 217 and Ο 74 (here πυρὶ κηλείῳ).Derivatives: περί-κηλος (Od.), κηλόν ξηρόν H. and καυαλέον η καυαλές ὑπὸ Αἰολέων τὸ αἶθος, η κατακεκαυμένον κτλ.Etymology: Because of Delph. κηυα (s. v.; which is quite uncertain) it may stand for *κηϜαλέος ( κηϜαλέον πῦρ orig. at verse end as αἰθόμενον πῦρ a. o.?; Shipp Studies 54); Aeol. κᾰϜαλέος would have diff. ablaut (* keh₂u- beside * kh₂u-?). The form κηλείῳ may have a diff. suffix (Schmid - εος und -ειος 40; diff. Fick: secondary for Aeol. καυαλέῳ); περί-κηλος and καυαλές too are reshapings (after the λο- and ής- adj.). Details in Debrunner IF 23, 21f. and Bechtel Lex. s. v. Cf. Graz Le feu dans l'Il, et l' Od. 116-122. - Further cf. καίω and κηώδης.Page in Frisk: 1,839Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κηλέος
См. также в других словарях:
κηλείῳ — κήλεος burning masc/fem/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κήλεος — κήλεος, ον στον Ομ. και κήλειος, ον (Α) φρ. «πυρί κηλέῳ» ή «πυρί κηλείῳ» με λαμπερή αναμμένη φωτιά («τάχα νήας ἐνιπρήσει πυρί κηλέῳ», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Ο τ. κήλ εος πιθ. < καυαλέος, με συναίρεση και αναβιβασμό τού τόνου. Ο τ … Dictionary of Greek