-
1 ὀνομαστός
ὀνομ-αστός, ή, όν, in dialects [pref] ὀνῠμ- Pi.P.1.38 (as pr. n. of a Delphian, Berl.Sitzb.1927.158 ([place name] Cyrene)):—A named, to be named, and οὐκ ὀνομαστός not to be named or mentioned, i.e. abominable,Κακοΐλιον οὐκ ὀνομαστήν Od.19.260
, 597, cf. Hes.Th. 148.II of name or note, famous, Thgn.23, Pi.l.c., Hdt.4.47, Isoc.12.261, Phoen.2.11, etc.: [comp] Comp. and [comp] Sup., Hdt.6.126,2.178.2 of things, notable,ὀνομαστὰ πράσσων E.HF 509
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀνομαστός
-
2 Κακοΐλιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Κακοΐλιος
См. также в других словарях:
Κακοΐλιος — Κακοΐλιος, ἡ (Α) το δυστυχισμένο, το άτυχο, το κακοπαθημένο Ίλιον («ᾤχετ ἐποψόμενος Κακοΐλιον οὐκ ὀνομαστήν», Ομ. Οδ.) … Dictionary of Greek
