-
41 ἐπιτελέω
ἐπιτελέω fut. ἐπιτελέσω; 1 aor. ἐπετέλεσα. Pass.: 1 fut. ἐπιτελεσθήσομαι LXX; aor. ἐπετελέσθην (Hdt.+; freq. in civic decrees).① to finish someth. begun, end, bring to an end, finish (1 Km 3:12; 1 Esdr 4:55; 6:27) τὶ someth. Ro 15:28; Phil 1:6; 2 Cor 8:6, 11a. Abs. vs. 11b. So also Gal 3:3, either as mid.: you have begun in the Spirit; will you now end in the flesh? or, less prob., as pass. will you be made complete in the flesh? w. ref. to the Judaizers.② to bring about a result according to plan or objective, complete, accomplish, perform, bring about (IMagnMai 17, 25) τὶ someth. πάντα (1 Esdr 8:16) 1 Cl 1:3; 2:8; 48:4. πᾶν ἔργον ἀγαθόν 33:1 (POslo 137, 9 [III A.D.] ἐ. τὰ καθήκοντα ἔργα). τὰ ἀνήκοντα τῇ βουλήσει 35:5 (PTebt 294, 11 τὰ τῇ προφητείᾳ προσήκοντα ἐπιτελεῖν). τά διατασσόμενα carry out the commands or instructions (PGM 4, 1539f τ. ἐντολάς) 37:2f; cp. 40:1f. τ. λειτουργίαν perform a service (Philo, Somn. 1, 214; s. below for this t.t., frequently used in recognition of civic-minded pers., and s. lit. s.v. λειτουργέω 2) 1 Cl 20:10; Lk 13:32 v.l. τὰς θεραπείας GJs 20:2 (not pap). τὰ κυνήγια the animal-combat AcPl Ha 3, 4. ἁγιωσύνην bring about sanctification 2 Cor 7:1 (cp. EpArist 133 κακίαν; 166 ἀκαθαρσίαν). τὴν σκηνήν erect the tent, i.e. carry out specifications for construction of a tent Hb 8:5 (s. Ex. 26). Esp. of the performance of rituals and ceremonies (Hdt. et al.; SIG 1109, 111 ἐ. τὰς λιτουργίας; UPZ 43, 20 [162/161 B.C.]; 106, 21 [99 B.C.]; PTebt 292, 20f; Mitt-Wilck. I/2, 70, 9–11; EpArist 186; Philo, Ebr. 129; Jos., C. Ap. 2, 118) τ. λατρείας ἐ. perform the rituals (Philo, Somn. 1, 214) Hb 9:6. θυσίας bring sacrifices (Hdt. 2, 63; 4, 26; Diod S 17, 115, 6; Herodian 1, 5, 2; SIG index; IPriene 108, 27; JosAs 2:5; Philo, Somn. 1, 215; Jos., Ant. 4, 123; 9, 273; POxy 2782, 6–8 [II/III A.D.]) Dg 3:5. The pass. (IMagnMai 17, 25f) in this sense 1 Cl 40:3. τὴν ἡμέραν γενέθλιον ἐ. celebrate the birthday MPol 18:2 (Epici p. 39, 19f B.=p. 18, 3 K. γάμους ἐπετέλεσεν; Ammonius, Vi. Aristot. p. 11, 23 Westerm. ἑορτὴν ἐ.).—Mid. (=act., as Polyb. 1, 40, 16; 2, 58, 10; Diod S 3, 57, 4 πρᾶξιν ἐπιτελέσασθαι) γυναῖκες ἐπετελέσαντο ἀνδρεῖα women have performed heroic deeds 1 Cl 55:3.③ to cause someth. to happen as fulfillment of an objective or purpose, fulfill (PsSol 6:6 πᾶν αἴτημα; Lucian, Charon 6 τ. ὑπόσχεσιν) of a saying of scripture, pass. 1 Cl 3:1. Apparently in ref. to divine purpose lay someth. upon someone, accomplish someth. in the case of someone τινί τι (Pla., Leg. 10, 910d δίκην τινί) pass. τὰ αὐτὰ τῶν παθημάτων τῇ ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι the same kinds of sufferings are laid upon the fellowship or are accomplished in the case of the fellowship 1 Pt 5:9.—DELG s.v. τέλο. M-M. TW. -
42 ἦθος
ἦθος, ους, τό (Hom. et al.) a pattern of behavior or practice that is habitual or characteristic of a group or an individual, custom, usage, habit (so Hes., Hdt. et al.) τῆς ἁγνείας the habit of purity 1 Cl 21:7. τῆς φιλοξενίας 1:2. Pl. τὰ ἤθη habits, ἤθη χρηστά good habits (cp. Philo, Spec. Leg. 2, 104.—EpArist 290 and POxy 642 [II A.D.] ἦθος χρηστόν) 1 Cor 15:33 (φθείρουσιν ἤθ. χρ. ὁμιλίαι κακαί is a proverb, occurring in Menander’s comedy Thais [Fgm. 218 Kock, 187 Körte] and perh. as early as Eur. [PHib 7, 94—III B.C.; Socrates, HE 3, 6]. According to Diod S 12, 12, [3] 4 Charondas the lawgiver [V B.C.] champions the principle that good men would easily have their characters ruined by association with evil men [τὰ ἤθη πρὸς κακίαν]. In 16, 54, 4 it is said of a tyrant: πονηραῖς ὁμιλίαις διέφθειρε τὰ ἤθη τῶν ἀνθρώπων ‘he corrupted people’s morals through base speech’.—S. also χρηστός 3a. Similar ideas as early as Theognis 1, 35f; 305–8). Of Judean laws as v.l. Ac 16:21 and 26:3 (s. ἔθος 2).—DELG. M-M. TW. Sv. -
43 ἰάομαι
ἰάομαι mid. dep., impf. ἰώμην; fut. ἰάσομαι; 1 aor. ἰασάμην. Pass. forms w. pass. mng.: 1 fut. ἰαθήσομαι; 1 aor. ἰάθην, impv. ἰαθήτω; pf. ἴαμαι (B-D-F §311, 1) (Hom.+; SIG 1168, 108; 113; 117; 1169, 7; PSI 665, 5 [III B.C.]; BGU 1026 XXII, 15; LXX, En, TestSol; ApcrEzk P 1 verso 12; Philo; Jos., Ant. 9, 105; Just., Tat., Ath.)① to restore someone to health after a physical malady, heal, cure lit. τινά someone Lk 5:17; 6:19; 9 (in vs. 2 τοὺς ἀσθενεῖς is omitted in v.l.), 11, 42; 14:4; 22:51; J 4:47; Ac 9:34; 10:38; 28:8; 1 Cl 59:4; AcPl BMM verso 11.—Pass. Mt 8:8, 13; 15:28; Lk 7:7; 8:47; 17:15; J 5:13; Ac 5:16 D; GJs 20:2 (4 in the expanded vers., s. deStrycker); very questionable is AcPl BMM verso 18 (corrupt, Sander’s text: καὶ οὐκ εἰ αθι̣[lacuna]). ἰαθῆναι ἀπό τινος be cured of an illness: ἀπὸ τῆς μάστιγος of the terrible suffering Mk 5:29. ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν Lk 6:18. ἰᾶσθαι διά τινος be cured by someth. B 8:6.② to deliver from a variety of ills or conditions that lie beyond physical maladies, restore, heal, fig. ext. of 1 (Ael. Aristid. 13 p. 273 D.; Julian, Ep. 61, 424a, fr. the evils of ignorance; Sallust. 14 p. 28, 3 κακίαν; Jos., Ant. 2, 119 λύπην)ⓐ restore (ἰαθήσεται ἡ γῆ En 10:7) τινά someone fr. sin and its consequences Mt 13:15; J 12:40; Ac 28:27 (all three Is 6:10); the brokenhearted Lk 4:18 v.l.; B 14:9 (both Is 61:1).ⓑ τὶ someth. (Philostrat., Vi. Soph. 1, 22 p. 38, 9) heal (cp. the proverb in Hdt. 3, 53, 4; Thu. 5, 65, 2; Apollon. Rhod. 4, 1081; Appian, Ital. 5 §10, Bell. Civ. 1, 3 §9; Prov. Aesopi 91 P.: κακὸν κακῷ ἰᾶσθαι) τὰ ἁμαρτήματα Hv 1, 1, 9 (Appian, Hann. 31 §131 ἁμάρτημα ἰ.). τὰ ἀγνοήματα Hs 5, 7, 4. τὰ προγεγονότα πονηρά all the past evils v 1, 3, 1; cp. Hs 9, 23, 5. Abs. of the results of divine punishment, which God brings to an end 1 Cl 56:7 (Job 5:18).—Pass. of sin Js 5:16; 2 Cl 9:7; Hs 9, 28, 5. The figure of sin as a wound or disease is also plain in ἵνα τὸ χωλὸν ἰαθῇ Hb 12:13, and τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν 1 Cl 16:5; B 5:2; cp. 1 Pt 2:24 (all three Is 53:5; cp. Tat. 43, 3).—DELG. M-M. TW. -
44 ὀφλισκάνω
ὀφλισκάνω (Aeschyl., Hdt. et al.; ins, pap, Just.) w. the rare and late 1 aor. ὤφλησα (Lysias 13, 65 mss. Schwyzer I 709, 746, 752; Hippocr., Ep. 27 ed. Littré; IX p. 426; Ael. Aristid. [s. below]; Just.) to incur liability, become a debtor (w. more focus, compared to ὀφέλλω, on the negative implications of indebtedness) w. acc. incur the charge of, become guilty of a thing (Soph., Oed. R. 512 κακίαν; Eur., Heracl. 985 δειλίαν, Ion 443 ἀνομίαν; Ael. Aristid. 39 p. 732 D.: αἰσχύνην ὀφλῆσαι; Philo, Agr. 93 γέλωτα ὀφ.=be laughed at) συμφέρει ἡμῖν ὀφλῆσαι μεγίστην ἁμαρτίαν ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ καὶ μή it is better for us to become guilty of the greatest sin before God, than GPt 11:48.—DELG s.v. ὀφείλω.
См. также в других словарях:
κακίαν — κακίᾱν , κακία badness fem acc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
LIGURIA — Italiaeregio gemina: Una litorea, quae vulgo La Riviera di Genova nominatur, inter ostia variad Occid. et Macrae ad Ort. inter Gall. Narbonensem et Hetruriam supra 200. mill. pass. extensa, cuius caput est Genua, inter mont. Apenninum et mare… … Hofmann J. Lexicon universale
επιπρέπω — ἐπιπρέπω (Α) [πρέπω] 1. εξέχω, διακρίνομαι, φαίνομαι («οὐδὲ τί τοι δούλειον ἐπιπρέπει εἰσοράασθαι εἶδος καὶ μέγεθος», Ομ. Οδ.) 2. αρμόζω, ταιριάζω, συμφωνώ («τῇ εὐδαιμονίᾳ φήσει τις τὴν κακίαν ἐπιπρέπειν;», Ξεν.) 3. απρόσ. ἐπιπρέπει αρμόζει,… … Dictionary of Greek
ευεπίφορος — εὐεπίφορος, ον (ΑΜ) 1. αυτός που εύκολα κλίνει προς κάτι ή παρασύρεται σε κάτι («εὐεπίφορος πρὸς τὴν ἀσέλγειαν») 2. αυτός που οδηγεί κάπου με ευκολία («εὐεπίφορος ὁδὸς ἐπὶ τινα», Διον. Αλ.). επίρρ... εὐεπιφόρως 1. με ευχαρίστηση, με ευκολία… … Dictionary of Greek
ολιγομετρία — ὀλιγομετρία, ἡ (Α) 1. το ολιγάριθμο, η ολιγότητα 2. (στην προσωδία) μικρός αριθμός μετρικών ποδών («κακίαν ἔπους εἶναι, καθὰ καὶ τὴν ὀλιγομετρίαν, ἣ θεωρεῑται ἐν στίχῳ ἐξ ὀλίγων μερών λόγου συγκειμένῳ», Ευστ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀλιγ(ο) (βλ. λ. λιγο… … Dictionary of Greek
προσενέχομαι — ΜΑ [ἐνέχομαι] ενέχομαι σε κάτι επιπροσθέτως (α. «προσενέχεσθαι πολλοῑς ἁμαρτήμασι», ΠΔ β. «οὔτε κατὰ κακίαν ὑμῑν ὅλως προσενέξομαι», Ευστ.) … Dictionary of Greek
υποκορίζομαι — ὑποκορίζομαι ΝΜΑ, και ενεργ. ὑποκορίζω Μ (στην μσν. και ενεργ.) χρησιμοποιώ υποκοριστικές λέξεις ή φράσεις νεοελλ. καλώ κάποιον με τον υποκοριστικό τύπο τού ονόματός του μσν. αρχ. μιλώ σαν μικρό παιδί, μιμούμαι την παιδική ομιλία («βάβιον και… … Dictionary of Greek
ГНЕВ — [греч. ορϒὴ, θυμός, лат. furor], 1. Г. Божий; 2. Страстная раздражительность, один из основных человеческих пороков. В НЗ и у св. отцов чаще встречается слово ορϒὴ (напр., сущ.: Мк 3. 5; Иак 1. 19; Кол 3. 8; 1 Тим 2. 8; Еф 4. 31; прил. ὀρϒίλον:… … Православная энциклопедия
ИОАНН II Христос Продром — (Христос Продром; † после 14.08.1089), митр. Киевский, канонист, полемист. И. принадлежал к визант. роду, представителем к рого также был стихотворец, агиограф и полемист 1 й пол. XII в. Феодор Продром. Имеется автобиографическое свидетельство… … Православная энциклопедия
