-
1 perdix
[st1]1 [-] perdix, īcis, f.: perdrix. - [gr]gr. πέρδιξ, ικος. - picta perdix, Mart.: coq de bruyère. [st1]2 [-] Perdix, īcis, m.: Perdix (neveu de Dédale, changé en perdrix par Minerve). - [gr]gr. Πέρδιξ, ικος.* * *[st1]1 [-] perdix, īcis, f.: perdrix. - [gr]gr. πέρδιξ, ικος. - picta perdix, Mart.: coq de bruyère. [st1]2 [-] Perdix, īcis, m.: Perdix (neveu de Dédale, changé en perdrix par Minerve). - [gr]gr. Πέρδιξ, ικος.* * *Perdix, huius perdicis, pen. prod. f. g. Plin. Une perdris. -
2 phoenix
[st1]1 [-] Phoenix, īcis, m.: Phénix. - [abcl][b]a - fils d'Agénor et frère de Cadmus (le fondateur de la Phénicie). - [abcl]b - fils d'Amyntor, roi d'Argos et précepteur d'Achille. - [abcl]c - un architecte. - [abcl]d - un statuaire. - [abcl]e - fleuve de Thessalie.[/b] - [gr]gr. Φοῖνιξ, ικος. - voir hors site Phénix. [st1]2 [-] Phoenix, īcis, m.: - [abcl][b]a - Phénicien. - [abcl]b - Carthaginois.[/b] [st1]3 [-] phoenix, īcis, m. (acc. sing. -icem, -ica): le phénix (oiseau fabuleux). - [gr]gr. ϕοῖνιξ, ικος.* * *[st1]1 [-] Phoenix, īcis, m.: Phénix. - [abcl][b]a - fils d'Agénor et frère de Cadmus (le fondateur de la Phénicie). - [abcl]b - fils d'Amyntor, roi d'Argos et précepteur d'Achille. - [abcl]c - un architecte. - [abcl]d - un statuaire. - [abcl]e - fleuve de Thessalie.[/b] - [gr]gr. Φοῖνιξ, ικος. - voir hors site Phénix. [st1]2 [-] Phoenix, īcis, m.: - [abcl][b]a - Phénicien. - [abcl]b - Carthaginois.[/b] [st1]3 [-] phoenix, īcis, m. (acc. sing. -icem, -ica): le phénix (oiseau fabuleux). - [gr]gr. ϕοῖνιξ, ικος.* * *Phoenix, phoenicis, dubii gen. Plin. Une sorte d'oiseau d'Inde. -
3 choenix
choenix, ĭcis (choenĭca, ae), f. chénice (mesure de capacité pour les choses sèches). - [gr]gr. χοῖνιξ, ικος.* * *choenix, ĭcis (choenĭca, ae), f. chénice (mesure de capacité pour les choses sèches). - [gr]gr. χοῖνιξ, ικος.* * *Choenix, choenicis, pen. prod. f. g. Une mesure du temps passé, comme un demi boisseau. -
4 helix
hĕlix, ĭcis, f. [st2]1 [-] Plin. sorte de lierre. [st2]2 [-] hélice, volute (du chapiteau corinthien). - [gr]gr. ἕλιξ, ικος. - voir hors site helix.* * *hĕlix, ĭcis, f. [st2]1 [-] Plin. sorte de lierre. [st2]2 [-] hélice, volute (du chapiteau corinthien). - [gr]gr. ἕλιξ, ικος. - voir hors site helix.* * *Helix, huius helicis, foe. g. Plin. Une sorte de liarre qui ne porte point de fruict. -
5 spadix
spādix, īcis, m. [st2]1 [-] branche de palmier arrachée avec ses fruits. [st2]2 [-] sorte de lyre. [st2]3 [-] adj. de la couleur de la datte, brun, bai. - [gr]gr. σπάδιξ, ικος. - spadix equus, Virg.: cheval bai-brun.* * *spādix, īcis, m. [st2]1 [-] branche de palmier arrachée avec ses fruits. [st2]2 [-] sorte de lyre. [st2]3 [-] adj. de la couleur de la datte, brun, bai. - [gr]gr. σπάδιξ, ικος. - spadix equus, Virg.: cheval bai-brun.* * *Spadix, spadicis, pen. prod. masc. gen. Gell. Virgil. Rouge fort reluisant et de haulte couleur. -
6 ambix
ambix, icis, f. Apic. chapiteau d'un alambic. - [gr]gr. ἄμϐιξ, ῖκος.
См. также в других словарях:
-ικός — (ΑΜ ικός) κατάλ. που προήλθε από τον συνδυασμό τού ΙΕ επιθήματος kο με θέματα σε i . Στην Ελληνική ο συνδυασμός αυτός παραμένει ευδιάκριτος σε επίθ. όπως φυσι κό ς (< φύσι ς), μαντι κό ς (< μάντι ς). Το ΙΕ επίθημα * kο υπήρξε παραγωγικότατο … Dictionary of Greek
Ίκος — Ονομασία ενός από τα νησιά των Θεσσαλικών Σποράδων κατά την αρχαιότητα, που είχε αποικιστεί από Κρήτες με τον Στάφυλο. Κατόπιν έγινε υποτελές των Αθηναίων, μαζί με τη Σκίαθο και την Πεπάρηθο. Σήμερα ονομάζεται Χιλιοδρόμια … Dictionary of Greek
ἰκός — ἴξ worm fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τορπιλ(λ)ικός — ή, ό, Ν 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στις τορπίλες («τορπιλικός μηχανισμός») 2. το ουδ. ως ουσ. το τορπιλ(λ)ικό (στρ. ναυτ.) πολεμικό πλοίο, μικρού κατά κανόνα εκτοπίσματος, τού οποίου κύριο όπλο είναι οι τορπίλες. [ΕΤΥΜΟΛ. < τορπίλ(λ)η. Η … Dictionary of Greek
πτέρνιξ — ικος, ὁ, Α ο μεσαίος καυλός τής σικελικής κάκτου. [ΕΤΥΜΟΛ. < πτέρνη / πτέρνα + επίθημα ιξ, ικος (πρβλ. στέρν ιξ, χόλ ιξ)] … Dictionary of Greek
σπόνδιξ — ικος, ὁ, Α αυτός που προσφέρει σπονδή. [ΕΤΥΜΟΛ. < σπονδή + επίθημα ιξ, ικος (πρβλ. σπάδ ιξ)] … Dictionary of Greek
τετραέλιξ — ικος, ό, ἡ, Α 1. αυτός που έχει περιτυλιχθεί τέσσερεις φορές 2. το θηλ. ἡ τετραέλιξ είδος ακανθοειδούς φυτού. [ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α) * + ἕλιξ, ικος] … Dictionary of Greek
φόλλιξ — ικος, ἡ, Α τραχύτητα τού δέρματος που οφείλεται σε ψώρα. [ΕΤΥΜΟΛ. Κατά την επικρατέστερη άποψη, πρόκειται για παρλλ. τ. τής λ. φολίς* «λέπι, κηλίδα, στίγμα», με εκφραστικό διπλασιασμό τού λ και επίθημα ιξ, ικος (για την εναλλαγή ικ / ιδ στο… … Dictionary of Greek
άμβιξ — ( ικος) και άμβυξ ( υκος), ο (Α ἄμβιξ και ἄμβυξ) νεοελλ. 1. μεγάλη χύτρα όμοια με λέβητα 2. το σώμα τού αποστακτικού λέβητα 3. ολόκληρη η συσκευή απόσταξης, ο λαμπίκος αρχ. είδος ποτηριού. [ΕΤΥΜΟΛ. Λέξη αβέβαιης ετυμολογίας. Είναι πιθανό να… … Dictionary of Greek
πέλιξ — ικος, ἡ, Α κύλιξ* ή προχοΐδιον*. [ΕΤΥΜΟΛ. < πέλλα (Ι) + επίθημα ιξ (πρβλ. κύλιξ), αρχαιότατη λ. που μαρτυρείται πιθανότατα και στη Μυκηναϊκή (πρβλ. perike = πέλικες)] … Dictionary of Greek
πολυάϊξ — ικος, ὁ, ἡ, Α 1. πολύ ορμητικός, σφοδρός («τὸ μὲν πλεῑον πολυάϊκος πολέμοιο χεῑρες ἐμαὶ διέπουσ », Ομ. Οδ.) 2. φρ. «κάματος πολυᾱϊξ» κόπωση που προέρχεται από την ορμή στον πόλεμο. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + ᾱιξ (< θ. αιξ , πρβλ. μέλλ. ἀΐξ ω τού… … Dictionary of Greek
