-
1 θάλλω
Grammatical information: v.Other forms: aor. 2 ἔθᾱ̆λον (h. Hom. 19, 33, hell.), perf. with pres. meaning τέθηλα, Aeol. Dor. τέθᾱλα (Il.); later forms aor. 1 ἀν-έθηλα (Ael.), fut. ἀνα-θᾰλήσομαι (AP),Compounds: also with prefix ( ἀνα- a. o.)Derivatives: 1. From the root aorist: θάλος n. `sprout', only metaph. (Il.) with ἀμφι-θαλής `surrounded by θάλος (θάλεα), rich' (Χ 496; also to θαλεῖν); adj. f. θάλεια `flowering, rich' (Il.; on the accent cf. ἐλάχεια, s. ἐλαχύς), m. n. *θαλύς, -ύ only in gen. pl. θαλέων (Χ 504); for it (Il.) θαλερός (as γλυκερός to γλυκύς). θαλία, - ίη `flower, abundance', pl. `feast' (Il., Hdt.; cf. Scheller Oxytonierung 39 w. diff. analysis) with θαλιάζω `amuse oneself' (Plu.). PN Θάλης (- ῆς), gen. Θάλεω, Θάλητος etc.. (Schwyzer 461f.). On θαλύσια s. v. 2. From the present: θαλλός m. `green twig, esp. of the olive, sprout', also `(festive) gift' (ρ 224) with θαλλία f. sg. `foliage' (Thphr.), θαλλία n. pl. `gifts' (pap.), θάλλῐνος `consisting of θαλλοι' (Rhodes). Θαλλώ f. `goddess of Growth' (Iusi. ap. Lykurg. 77, Paus. 9, 35, 2). - Sec. presents. 1. to the root aorist: θᾰλ-έθω (Il.; s. Chantraine Gramm. hom. 1, 327, Shipp Studies 39). 2. to the perfect: θηλέω, θᾱλέω, aor. θηλῆσαι, θᾱλ- (Il.) with ἐρι-θηλής `richly growing' (Il., Hes.) etc. (but ἐριθαλίς εἶδος δένδρου H., erithales n. Plin. to θάλος). From θηλέω lengthened: τηλεθάω, old only Ptc. τηλεθάων (Il.; Chantraine Gramm. hom. 1, 359).Etymology: A certain agreement to this richly developped family only in Albanian and Armenian with the present Alb. dal `sprout' \< IE * dhal-nō, which can even be identical with θάλλω (*θαλ-ι̯ω is also possible; cf. on βάλλω), the aor. dol(l)a (IE * dhāl- as τέ-θᾱλ-α) and Arm. adj. dalar `green, fresh', which one compares with θαλερός. Celtic and - even more - Germanic material can better remain apart; s. Pok. 234; also Mann Lang. 26, 380; 28, 36.Page in Frisk: 1,649-650Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > θάλλω
См. также в других словарях:
ερέθω — ἐρέθω (Α) (παλ. ποιητ. τύπος τού ερεθίζω) 1. ταράσσω, εξοργίζω («μὴ μ’ ἔρεθε, σχετλίη» μη μ’ εξοργίζεις, δυστυχισμένη, Ομ. Ιλ.) 2. εγείρω, αυξάνω 3. εξερευνώ, εξετάζω. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ερέθω ανάγεται σε ΙΕ ρ. *er «θέτω σε κίνηση, εγείρω» (πρβλ.… … Dictionary of Greek
φλεγέθω — Α (ποιητ. τ.) 1. (μτβ.) καταφλέγω> κατακαίω («πῦρ πόλιν φλεγέθει», Ομ. Ιλ.) 2. (αμτβ.) α) φλέγομαι, καίγομαι («πυρσοί τε φλεγέθουσι», Ομ. Ιλ.) β) (κυριολ. και μτφ.) λάμπω, αστράφτω (α. «κεραυνοῦ τε φλεγέθοντος», Ησίοδ. β. «Διὸς ἵμερος... παντᾶ … Dictionary of Greek
