-
1 ζάψ
ζάψ, ἡ,A surf,καρῖδας ἡ ζ. ἐκφέρει κἰχθύδια Cratin.Jun.13
, cf. Euph. 3, Simm.11; πόντου.. περιστείνει ἁλυκὴ ζ. Dionys.Iamb. ap. Clem.Al. Strom.5.8.47 (who says some took ζ. πῦρ). -
2 ζάψ
Grammatical information: f.Meaning: `surf' (hell. poetry).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Expressive word. Supposed contamination of ζάλη and λαῖλαψ is an improbable guess. Diff. Grošelj Živa Ant. 4, 170.Page in Frisk: 1,608Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ζάψ
-
3 ὑπογραμμός
ὑπογραμμός, ὁ,A writing-copy, pattern, model, outline, LXX 2 Ma. 2.28, 1 Ep.Pet.2.21; ὑ. παιδικοί copy-heads for children, containing all the letters of the alphabet, of which three forms have been preserved by Clem.Al.Strom.5.8.49,48—μάρπτε σφὶγξ κλὼψ ζβυχθηδόν, βέδυ ζὰψ χθὼμ πλῆκτρον σφίγξ, and κναξζβὶ χθύπτης φλεγμὼ δρόψ, which last was wrongly ascribed to Thespis (Fr.4).II outline,σκιὰ καὶ ὑ. Ph.Fr.7
H.;πρὸς ἣν ἕκαστος ἔχει παρασκευὴν τὸν τακτικὸν δεῖ ὑπογραμμὸν τιθέναι τοῦ πλήθους Ael.Tact.8.1
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπογραμμός
-
4 ἐπιζάφελος
Grammatical information: adj.Meaning: `vehement, violent', of fury ( χόλος Ι 525), adv. - ῶς ( χαλεπαίνειν, μενεαίνειν, ἐρεείνειν Ι 516, ζ 330, h. Merc. 487; on the accent-shift Schwyzer 618), - ον ( κοτέουσα A. R. 4, 1672).Derivatives: With archaising suppression of the prefix ζάφελος (Nic. Al. 556, EM), ζαφελές, - ῶς (H.), - ής (Suid.).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Expressive word without etymology. ζα- is prob. the Aeolic form of δια-; further unclear. Not better Strömberg Prefix Studies 89. - Fur. 176 suggests connection with ζάψ `surf', and takes it as Pre-Greek.Page in Frisk: 1,536-537Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐπιζάφελος
См. также в других словарях:
ζαψ — ζάψ, ἡ (Α) τρικυμία θαλάσσης. [ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολογίας. Εικάζεται ότι προέρχεται από συμφυρμό των ζάλη και λαίλαψ και απλολογία] … Dictionary of Greek
CNECUS — Graece Κνῆκος, herbae nomen, quam Cartamum vocant officinae: Eius flos luteus sive croceus, semen vero candidum. Unde κνηκὸν mkodo pro luteo, modo pro albo colore, sumptum Graecis. Hesychius, Κνηκὸν τὸ κροκίζον χρῶμα ἐπὶ τȏυ ἄνθους, ὅτε δὲ ἐπὶ… … Hofmann J. Lexicon universale
