-
1 ζεί-δωρος
-
2 ζείδωρος
ζεί-δωρος, Getreide, d. i. Frucht, Nahrung spendend; Aphrodite -
3 ζειαί
Grammatical information: f. pl.Meaning: `one-sided wheat, spelt, Triticum monococcum' (Od., Hdt.), hell. and late also sg. ζειά (Thphr.), ζεά ( ζέα), -η (pap. IIIa, D. H.; Dsc. and Gal. as v. l.).Compounds: As 1. member in ζεί-δωρος `giving spelt (wheat)' (Il.; of ἄρουρα), ζεό-πυρον n. `kind of Triticum' (Gal.); as 2. member in φυσί-ζοος `producing wheat' (Hom., Orac. ap. Hdt. 1, 67; of αἶα), Οἰσε-ζέα PN (Lesb.). Both as 1. and as 2. member ζει-, - ζοος were early (Emp., A.) associated with ζῆν, ζωή and understood as `lifegiving'.Origin: IE [Indo-European] [512] *i̯eu̯h₁-`wheat, spelt'Etymology: Clearly to Skt. yáva-, Av. yava- m. `wheat etc.', Lith. pl. javaĩ `wheat', sg. jãvas. If the diphthong in ζειαί is real, we have to start from PGr. *ζεϜ-ι̯ᾰ (Sommer Lautstud. 153f., s. Schulze Q. 288 n. 4), so a ιᾰ-deriv. of IE. *i̯eu̯o- in Skt. yáva- etc. The monophthongal forms would be secondary. But if ζειαι has metric lengthening for ζε(Ϝ)αί (with the epic orthography retained in this prob. purely literary word), the Greek word agrees with the Indo-Iranian and Lithuanian word. The 2. member - ζο(Ϝ)ος (with regular ο-ablaut) speaks against a ι̯ᾰ-deriv. The 1. member ζει- may stand for ζε(Ϝ)ε- (from *i̯eu̯h₁-). Cf. δηαί. - Cf. Bq and WP., Pok. 512, Bechtel Lexilogus s. ζείδωρος, Chantraine Gramm. hom. 1, 31.Page in Frisk: 1,608-609Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ζειαί
-
4 ζειδωρος
См. также в других словарях:
θεόσδωρος — ον (Μ) θεοδώρητος· [ΕΤΥΜΟΛ. θεόσ δωρος (αντί τού ορθτ. θεό δωρος) < θεός + δωρος (< δώρον, πρβλ. ζεί δωρος πολύ δωρος) προφανώς κατά το θεόσ δοτος*] … Dictionary of Greek
εύδωρος — I Μυθολογικό πρόσωπο. Γιος του Ερμή και της Πολυμήλης. Ήταν ένας από τους πέντε αρχηγούς των Μυρμιδόνων στον Τρωικό πόλεμο. Σκοτώθηκε από τον Πύραιχμο. II (1ος αι. π.Χ.). Αλεξανδρινός φιλόσοφος. Προσπάθησε να καταρτίσει ενιαίο φιλοσοφικό σύστημα… … Dictionary of Greek
ζειά — ζειά, ή (συν. στον πληθ. ζειαί) (Α) 1. μονόκοκκο σιτάρι, χρήσιμο για την τροφή τών αλόγων («πάρ δ ἔβαλον ζειάς», Ομ. Οδ.) 2. είδος δίκοκκου σιταριού. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. στον ενικό αριθ. εμφανίζεται στους ελληνιστικούς και μεταγενέστερους χρόνους, ενώ… … Dictionary of Greek
