-
1 ευκύκλως
-
2 εὐκύκλως
-
3 εὔ-κυκλος
εὔ-κυκλος, wohlgerundet, bei Hom. in der Il. stets Beiwort des Schildes, ἀσπίς, wie Aesch. Spt. 572, in der Od. des Wagens, ἀπήνη, 6, 58. 70, von Einigen auf die Räder bezogen, richtiger auf den Wagenkorb; ὄχοι, Aesch. Prom. 712; ἕδρα, Pind. N. 4, 66; σφαῖρα, Plat. Soph. 244 e aus Partnen.; εὔκυκλον ποιεῖν, Tim. 40 a; στεφάναι, Xen. Cyn. 9, 12. Bet Ar. Thesm. 968 χορεία, in schönen Kreisen sich bewegender Reigen. – Adv. εὐκύκλως, Orph. lith. 135.
См. также в других словарях:
εὐκύκλως — εὔκυκλος well rounded adverbial εὔκυκλος well rounded masc/fem acc pl (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εύκυκλος — εὔκυκλος, ον (ΑΜ) (Α και εὐκυκλής, ές) ο στρογγυλευμένος καλά, στρογγυλός (α. στην Ιλ. πάντα ως επίθ. τής λ. ασπίς «ἀσπίδας εὐκύκλους», Ομ. Ιλ. β. «εὔκυκλος ἕδρα», Πίνδ.) αρχ. αυτός που έχει ωραίους τροχούς, ο εύτροχος (α. στην Οδ. ως επίθ. τής λ … Dictionary of Greek
