εὐαπόλυτος

См. также в других словарях:

• ευαπόλυτος — εὐαπόλυτος, ον (Α) 1. αυτός που χωρίζεται εύκολα από κάτι («εὐαπόλυτος οὖσα ὀστέων», Ιπποκρ.) 2. αυτός που ξεριζώνεται εύκολα 3. (για πρόβλημα ή απορία) αυτός που λύνεται εύκολα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + απο λύω (πρβλ. αν απόλυτος, δυσ απόλυτος)] …   Dictionary of Greek

• εὐαπόλυτος — easy to be separated from masc/fem nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• εὐαπολυτώτερον — εὐαπόλυτος easy to be separated from masc acc comp sg εὐαπόλυτος easy to be separated from neut nom/voc/acc comp sg εὐαπόλυτος easy to be separated from adverbial …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• εὐαπόλυτον — εὐαπόλυτος easy to be separated from masc/fem acc sg εὐαπόλυτος easy to be separated from neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• εὐαπόλυτα — εὐαπόλυτος easy to be separated from neut nom/voc/acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)